Μέχρι πότε θα βλέπουμε τη σειρά «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ»;
Συνεχίζουμε τα γυρίσματα της σειράς, όμως τα τελευταία δέκα επεισόδια αποφασίσαμε με την ΕΡΤ να μην παιχτούν σερί τώρα, που τελειώνει η σεζόν και ο κόσμος έχει αρχίσει να μη βλέπει τηλεόραση. Θα παιχτούν Σεπτέμβρη γιατί θέλουμε να δουν οι τηλεθεατές το φινάλε, έχει ωραία μηνύματα και φιλοσοφία, όπως βέβαια και όλη η σειρά.

Πώς κύλησε η σεζόν αυτή;
Hταν πολύ γεμάτη. Κάθε χρονιά τη βλέπω επαγγελματικά ως σύνολο. Φέτος λοιπόν κυκλοφόρησε η ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη» στα σινεμά, ξεκινήσαμε στο θέατρο για ένα τρίμηνο με το έργο «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη» και τον Γενάρη ξεκίνησε να προβάλλεται η σειρά. Η φετινή τριπλέτα ήταν πολύ σημαντική, ο ρόλος της Ζαχαρούλας (σε θέατρο και σινεμά) και εκείνος της Κατερίνας είναι οι πιο καλογραμμένοι ρόλοι που έχω υποδυθεί και έχω αγαπήσει πιο πολύ από όλους.

Υποδύεσαι την Κατερίνα Χατζή στο σίριαλ, μία γυναίκα αρρωστοφοβική που μαθαίνει ότι έχει μόνο έξι μήνες ζωής…
Οσο προβάλλεται η σειρά, η πανδημία είναι σε έξαρση, ξεκίνησε ένας πόλεμος, η οικονομία προβληματίζει και μας επηρεάζει. Κοινώς, η ζωή μας έχει αλλάξει και αυτή την ανασφάλεια και το ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο «ακουμπά» αυτή η σειρά. Το μήνυμα είναι «ζήσε τη ζωή σου σαν να είναι η τελευταία στιγμή»! Αυτό το μήνυμα για εμένα είναι σπουδαίο. Μέσα από την Κατερίνα βλέπουμε πολλά πράγματα που μας συμβαίνουν λόγω των καταστάσεων που ζούμε. Ξεκίνησε ως αρρωστοφοβική, που το πάθαμε πολλοί στην περίοδο της πανδημίας, χάνεται για αρχή στα προβλήματα της καθημερινότητας και χάνει την ουσία. Κάτι που όλοι βιώνουμε. Οπότε είναι σαν να μιλάει στις καρδιές όλων. Η σειρά, βέβαια, έχει και ένα ακόμη σπουδαίο: Λόγω της ώρας προβολής (20.00, που θα παραμείνει ίδια) μας έβλεπαν και μικρά παιδιά. Στον δρόμο μιλάω πλέον με άτομα κάθε ηλικίας και είναι εξαιρετικά γλυκό το να σε αποδέχονται τα μικρά παιδιά. Παρά την κούραση που υπήρχε, γιατί είναι μία σειρά που απαιτεί ενέργεια, ήταν μία χρονιά εξαιρετικά δημιουργική και για τους λόγους που ανέφερα αλλά και για το ότι ήμασταν μία υπέροχη ομάδα μπρος και πίσω από τις κάμερες. Τόσο το καστ όσο και το συνεργείο-τεχνικοί ήταν όλοι υπέροχοι. Θέλω να αναφερθώ, τέλος, στο σενάριο των Κωνσταντίνας Γιαχαλή και Παναγιώτη Μαντζιαφού, αλλά και στον Σπύρο Ρασιδάκη, τον πιο ήρεμο, ήσυχο και πράο σκηνοθέτη που έχω γνωρίσει. Τους ευχαριστώ πολύ!

Για σένα ποια είναι η ουσία της ζωής πλέον;
Η οικογένεια, οι φίλοι, ο σύντροφός μου. Είναι το μοναδικό αμετάβλητο κομμάτι της ζωής μου.

Η Κατερίνα στη σειρά μαθαίνει ότι έχει έξι μόλις μήνες ζωής. Σε μια αντίστοιχη περίπτωση, τι θα ήθελες να κάνεις;
Μπήκα πολύ σε αυτή τη διαδικασία, να είμαι ειλικρινής. Ρωτάω στο δεύτερο επεισόδιο τον Γιάννη «τι θα έκανες αν ήξερες ότι έχεις δύο μήνες ζωής;». Αυτή η φράση με στοίχειωσε.

Εχεις δώσει απάντηση;
Η απάντηση που ανέφερα πριν, οικογένεια-φίλοι-σύντροφος, είναι για εμένα τα πιο σημαντικά και νομίζω θα προσπαθούσα να τους χαίρομαι κάθε λεπτό. Βέβαια ο άνθρωπος για να ισορροπήσει θέλει και επαγγελματική επιτυχία, όμως ό,τι και να έχεις, οι άνθρωποί σου είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής. Η ευτυχία είναι να έχεις γεμάτη καρδιά και να ανοίξεις και την καρδιά των δικών σου ανθρώπων. Πρέπει να βρίσκουμε τι μας δίνει χαρά και να το κάνουμε οπωσδήποτε μέσα στην εβδομάδα. Για παράδειγμα, εμένα μου δίνουν χαρά η ειλικρίνεια, οι σχέσεις οι δυνατές και το να αδειάζει το μυαλό μου. Μπορεί να αδειάζει το μυαλό μου αν είμαι στη θάλασσα, αν διαβάζω ένα βιβλίο και αν είναι δίπλα ο άνθρωπός μου, μάλλον αυτό μου λείπει περισσότερο και το λέω τώρα (γέλια)!

Πώς είναι το να δουλεύεις με τον άνθρωπό σου, Γιάννη Τσιμιτσέλη;
Είναι όμορφο γιατί δεν μας προκαλεί εντάσεις. Αν μου προκαλούσε ένταση και μου έφερνε στο σπίτι γκρίνια, δεν θα το ξαναέκανα. Θα προτιμούσα να συνεχιστεί η σχέση, δεν έχω δίλημμα ως προς αυτό. Πήγαν όλα πολύ καλά, βάζω θετικό πρόσημο και ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να δουλέψουμε ξανά μαζί. Ισως βέβαια η καλή συνεργασία να μην έχει να κάνει με το στοιχείο της προσωπικής σχέσης, αλλά του επαγγελματικού κώδικα που αναπτύσσεις με έναν άνθρωπο.

Μετά το τέλος της σειράς, τι ετοιμάζεις τηλεοπτικά;
Ακόμη δεν έχει «κλειδώσει» κάτι. Υπάρχουν κάποιες κρούσεις αλλά δεν έχω καταλήξει και δεν είμαι σίγουρη αν θα κάνω κάτι.

Εχω την αίσθηση ότι η τηλεόραση δεν είναι αυτοσκοπός…
Οχι, δεν είναι. Είναι ωραίο κι εγώ να ξεκουράζομαι, αλλά και ο τηλεθεατής να ξεκουράζεται από εμένα. Αν έρθει βέβαια μία καλή πρόταση, σαφέστατα θα την κάνω. Είμαι από τους ηθοποιούς που έχω δουλέψει για πολλές χρονιές σε θέατρο και τηλεόραση, επειδή το έχω ζήσει με όλο του το άγχος, αν δεν έρθει μία τόσο καλή πρόταση, καλύτερα να καθίσω να ηρεμήσω. Θεωρώ ότι χρειαζόμαστε λίγη ξεκούραση ώστε να γεμίζουν οι μπαταρίες και να προλαβαίνουμε να αποφορτιζόμαστε. Φέτος για παράδειγμα έχω διαβάσει περισσότερο από τις πανελλήνιες. Πέρασα τη μισή μου μέρα να διαβάζω. Ο όγκος ήταν πολύ μεγάλος, οπότε δεν ήταν μόνο τα γυρίσματα αλλά και το διάβασμα. Ειδικά αν αναλογιστείς ότι δεν είχα μόνο τη σειρά, αλλά και την ταινία και την παράσταση.

Είσαι σε φάση καλοκαιρινών πλάνων;
Εχουμε οργανωθεί, έχουμε φτιάξει ένα πλάνο τριών εβδομάδων διακοπών και θέλω να πιστεύω ότι θα πάει καλά (γέλια)!

Μέσα σε αυτά τα χρόνια που είσαι μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας, τι κρατάς περισσότερο; Την επαφή με τον κόσμο; Νομίζω ότι δίνεις -και είσαι- την αίσθηση του κοριτσιού της διπλανής πόρτας…
Νομίζω είναι το ωραιότερο κομπλιμέντο που μπορεί να μου κάνει κάποιος. Θέλω να είμαι το κορίτσι της διπλανής πόρτας, έτσι το νιώθω, αυτή είναι η αλήθεια μου. Είμαι απλή, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις περισσότερο από αυτό που θα έπρεπε.

Υπήρξαν στιγμές που αισθάνθηκες ότι κάτι πάει να γίνει λάθος, κάτι να χαθεί λόγω της μεγάλης προβολής;
Οχι, ποτέ! Οταν ξεκίνησα αυτή τη δουλειά, ήμουν ώριμη συναισθηματικά, είχα προσπαθήσει ήδη για πράγματα στη ζωή μου, όπως το να περάσω στη Νομική, είχα κοπιάσει, είχα δουλέψει ως πωλήτρια-γραμματέας, είχα κάνει πράγματα. Επίσης η οικογένεια και οι φίλες μου, που τις έχω από την πρώτη γυμνασίου, μου φέρονταν όπως και τότε που τις γνώρισα. Οι δεσμοί μου δεν άλλαξαν ποτέ. Και μην ξεχνάμε! Και ο ηθοποιός είναι ένας άνθρωπος εργαζόμενος, που τρέχει πολύ, οπότε η καθημερινότητά μου δεν έχει πολυτέλεια. Μην ξεχνάμε ότι κάθε έξι μήνες είμαστε άνεργοι και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε. Το ζήσαμε και με τον κορονοϊό, ο κλάδος μας μάτωσε, σταμάτησαν όλα. Θέλω να πω ότι ποτέ δεν είσαι μέσα στα φώτα, υπάρχουν στιγμές που είσαι στον καναπέ του σπιτιού σου, ακούς τον εαυτό σου. Ετσι είναι η ζωή μπρος και πίσω… Μέσα στα δικά μου 14 χρόνια υπήρξαν τέλειες στιγμές, λουσμένες στο φως και άλλες δύσκολες, όλα τα θυμάμαι… Το θέμα είναι να προχωράς.

*Από την έντυπη έκδοση ΤΥΠΟΣ TV

Ειδήσεις σήμερα

Ντίνα Κώνστα: Αυλαία για μια μεγάλη κυρία της υποκριτικής

Αναδρομικά: Τα 4 σενάρια για τις συντάξεις μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ [πίνακες]

Μαίνεται η φωτιά στην Ηλεία – Στη μάχη και τα εναέρια μέσα

Θέμης Αδαμαντίδης: Δικάζεται σήμερα για τον ξυλοδαρμό της Βαρβάρας Κίρκη