«Ο ρόλος της Σούλας στις Σαββατογεννημένες δεν είναι βάρος, γιατί να με πειράζει; Είναι ένα μικρό παράσημο. Είθισται τους καλλιτέχνες να τους μαθαίνουν από την τηλεόραση, οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα σε αυτή τη χώρα», δήλωσε η Ράνια Σχίζα.

«Ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά, ήρθε μετά από 13 χρόνια θεατρικής πορείας. Ήταν ένα δώρο, ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσα να έρθω σε επαφή με την τηλεόραση. Οι Σαββατογεννημένες έγιναν το 2003. Κάπου εκεί γύρω στο 2002 είπα μέσα μου: δεν έρχεται τώρα και μία τηλεόραση; Και το άκουσε το σύμπαν», παραδέχτηκε η ηθοποιός .

«Ήταν κάτι πρωτόγνωρο, κάτι υπέροχο. Την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε οι τρεις μας στον καναπέ (η Κατιάνα, η Ελένη κι εγώ) ένιωθα όπως όταν περίμενα έξω για να δώσω εξετάσεις στη σχολή. Κάναμε μία λήψη και οι τρεις μαζί, για να δούμε πώς γράφουμε, και ήταν υπέροχο», ανέφερε η Ράνια Σχίζα .

«Δεν είναι εύκολο πράγμα η τηλεόραση, είναι μεγάλο σχολείο. Όταν διάβασα το σενάριο… τώρα θα το πω: κατουρήθηκα. Ήταν κακό που το είπα τώρα αυτό;», ρώτησε χαριτολογώντας η ηθοποιός, με τους παρουσιαστές να της απαντούν: «Είναι μια ανάγκη του ανθρώπινου σώματος».

«Ήταν υπέροχο το χιούμορ του Γιώργου. Με την Κατιάνα δεν είχαμε συναντηθεί. Με την Ελένη είχαμε συναντηθεί, όταν είχε έρθει με την κόρη της να δει την παράσταση που έπαιζα μια Κυριακή.

Κάποια στιγμή είχα πάει σε έναν γιατρό με τον άντρα μου και περίμενε έξω ένα ζευγάρι πολύ ιντελεκτουέλ. Γυρίζει ο κύριος σε κάποια φάση και μου λέει: εμείς να ξέρετε δεν βλέπουμε τηλεόραση αλλά στηνόμαστε κάθε Δευτέρα για να δούμε τη σειρά σας», περιέγραψε σε άλλο σημείο η Ράνια Σχίζα για τις Σαββατογεννημένες.