Δεν υπάρχει ακόμη το χρώμα και οι συσκευές τηλεόρασης δεν είναι τελειοποιημένες. Αλλά η νύφη, Αμερικανίδα όπως η μνηστή του Χάρι, η Μέγκαν Μαρκλ, είναι η ιδανική περίπτωση για να βγει το Μονακό από το γκρίζο του μεταπολεμικού πριγκιπάτου και να φυσήξει ένας αέρας γοητείας, κάτι που χρειάζεται ο 32χρονος πρίγκιπας για να ενισχύει τη μικρή χώρα στην οποία βασιλεύει.

Διαβλέποντας όλο το όφελος που μπορούσε να αντλήσει από την παρουσία των τηλεοπτικών καμερών και από την πολιτικο-οικονομική του συμμαχία με τις ΗΠΑ, το πριγκιπάτο δεν δίστασε να αναδείξει τη γαμήλια τελετή σε πλανητικό μιντιακό γεγονός.

Στις 19 Απριλίου 1956, το δίκτυο της Eurovision ήταν ακόμη στα σπάργανα της λειτουργίας του, τρία χρόνια μετά τη μετάδοση της στέψης της βασίλισσας Ελισάβετ το 1953. Τριάντα εκατομμύρια ευρωπαίοι τηλεθεατές σε εννέα χώρες παρακολουθούν απευθείας τον γάμο, ενώ 1.800 δημοσιογράφοι –αριθμός ρεκόρ για την εποχή– εισβάλλουν στον Βράχο του πριγκιπάτου.

“Ο γάμος μεταδόθηκε στην αμερικανική τηλεόραση αλλά αρκετά αργότερα, καθώς τα φιλμ στάλθηκαν αεροπορικώς. Τότε δεν υπήρχαν δορυφόροι και τα φιλμ τοποθετήθηκαν σε κουτιά στο τέλος της τελετής και μεταφέρθηκαν στο αεροπλάνο για τις ΗΠΑ”, διηγείται ο αρχειοθέτης Φρεντερίκ Λοράν. “Τις ημέρες που ακολούθησαν, ο γάμος μεταδόθηκε επίσης στα Επίκαιρα της εποχής μέσα στις κινηματογραφικές αίθουσες.

“Θα χρειαστεί να περάσουν 25 χρόνια και να γίνει ο γάμος του πρίγκιπα Κάρολου και της Νταϊάνας για να ζήσουμε ένα τέτοιο φαινόμενο”, παρατηρεί και θυμίζει: “Ο Ρενιέ είχε συνειδητοποιήσει τη δύναμη των μέσων ενημέρωσης. Ο γάμος του προβλήθηκε ως ένα σπουδαίο γεγονός που δίνει εκ νέου υπόσταση στο Μονακό σε μια εποχή που το πριγκιπάτο φυτοζωεί και που οι εφημερίδες της μεταπολεμικής εποχής αδιαφορούν γι’ αυτό”.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]