Θα ήθελα πριν ξεκινήσω τις ερωτήσεις,καθώς γνωρίζω προσωπικά εδώ και χρόνια τον Χριστόφορο Πέσκιας, να πω ότι πρόκειται για έναν φωτισμένο άνθρωπο, που διακατέχεται από έντονο χιούμορ και αυτοσαρκασμό.Ταπεινός και απλός, θα έλεγα στρατιώτης και διεκπεραιωτικός στην δουλειά του, χωρίς πολλές φανφάρες. Μπορεί να τον πετύχεις στο δρόμο να αγοράζει παγωτό από το περίπτερο και να αναρωτηθείς αν όντως είναι εκείνος!; Ναι είναι ο Χριστόφορος.

Συνέντευξη στην Αγγελική Δελαγραμμάτικα

-Πώς έκανες την αρχή με το μαγείρεμα;

Τα πρώτα μου φαγητά ξεκίνησα να τα κάνω στα 24 μου,καλοκαίρι.Έως τότε ούτε αυγά!Ίσως έκανα καμιά carbonara με κρέμα γάλακτος και μανιτάρια. Έφυγα τότε για Αμερική και σπούδασα Διοίκηση Επιχειρήσεων. Η μαγειρική εκεί προέκυψε σαν χόμπι,που όμως μετά εξελίχτηκε σε δουλειά.Στα 28 επέστρεψα στην Κύπρο για ένα χρόνο και μετά το 1992 ξεκινάω ως Σεφ στο εστιατόριο Dash στην Κηφισιά. Εκεί έκατσα για 3 χρόνια. Υπήρχε μία τάση «παιδικής μόδας» στο φαγητό εκείνης της εποχής.Τα πιάτα ήταν κυρίως πέννες με 4 τυριά, μπιφτέκια με γιαούρτι, φιλετάκια αλά κρεμ και είχα προσθέσει και την ιδέα του πέστο. Η μόδα τότε ήταν τα πάντα με κρέμα!

-Ποια η σχέση της οικογένειάς σου με το μαγείρεμα;

Η μαμά μου δεν μαγειρεύει επαγγελματικά,για μένα όμως είναι η καλύτερη μαγείρισσα,πάντα αναπολώ το φαγητό της. Είναι ιδιαίτερος ο δεσμός με το φαγητό του σπιτιού και της μάνας για τον κάθε άνθρωπο υποσυνείδητα. Η αδερφή μου σπούδασε computer engineering και ο αδερφός μου πολιτικός μηχανικός, εγώ αρχικά θεωρήθηκα απ την οικογένεια τρελός που παραμέρισα το πτυχίο μου και ακολούθησα την καριέρα της μαγειρικής.

-Έχεις επιρροές απ την Κυπριακή κουζίνα στα πιάτα σου;

Φυσικά και έχω. Γνωρίζω απόλυτα την Κυπριακή κουζίνα και έχω συγκρατήσει τα υλικά που κάνουν την διαφορά στην γεύση προσθέτοντας τα στα πιάτα μας. Αυτά είναι κυρίως κόλιανδρο, ντομάτα,κρεμμύδι,λεμόνι,πλιγούρι και αμπελοφάσουλα. Υπάρχει και ένα είδος Κυπριακής βινεγκρέτ που έκανε ο πατέρας μου και αποτελείται από ντομάτα,λάδι και ξύδι.

-Κουζίνα και καραντίνα. Πώς ήταν για σένα;

Στην καραντίνα είχα αναλάβει εξολοκλήρου την κουζίνα,μέχρι και την λάντζα!Μόνο την κουζίνα όμως! Μου αρέσει να μαγειρεύω για τους δικούς μου! Το παιδί μου δεν τρώει σχεδόν κανένα φαγητό μου.Μόνο κοτόπουλο και burger. Της αρέσει η Ασιατική κουζίνα και έτσι έκανα περισσότερο κοτόπουλο satay και sweet and sour. Κατά την διάρκεια της καραντίνας αποφασίσαμε με το Balthazar να κάνουμε εθελοντικά το μενού για το ιατρικό προσωπικό του Σωτηρία. Περίπου 150 μερίδες ημερησίως. Ήταν μία ιδιαίτερη περίοδος,για την οποία είμαι συγκινημένος και περήφανος για την ομάδα και το μαγαζί που είναι σπίτι μας.

-Βοήθησε μας με μερικά πιάτα για το σπίτι…

Στο σπίτι μερικά φαγητά που είναι εύκολα,ταυτόχρονα γίνονται δύσκολα.Καλύτερα να αποφεύγουμε κρέατα ειδικής κατηγορίας που θέλουν ειδικό ψήσιμο τύπου Rib-Eye. Ίσως το φαγητό κατσαρόλας να είναι το πιο safe για το σπίτι. Εν τέλει ο καθένας πετυχαίνει καλύτερα μάλλον το φαγητό που του αρέσει να μαγειρεύει περισσότερο όμως!

-Μίλησε μου για το Balthazar και την κουζίνα που θα συναντήσουμε εκεί.

Ο χώρος του Balthazar, όπως και η κουζίνα έχουν μια ιδιαίτερη καλοκαιρινή casual dinning φιλοσοφία.Θα μπορούσε κάποιος να συνδυάσει τα περισσότερα πιάτα του καταλόγου σε ένα τραπέζι,χωρίς να αποτελούν υποχρεωτικό μενού ,όπως συμβαίνει στα εστιατόρια κατηγορίας των 7 πιάτων.

Καθώς είναι καλοκαίρι υπάρχει προτίμηση στα ελαφριά πιάτα, στο ψάρι,στο sushi, στα ωμά με φρεσκάδα και οξύτητα. Χρησιμοποιώ πολύ λεμόνι και πιπέρι. Σε όλα τα θερμά κλήματα αν παρατηρήσετε η κουζίνα αποτελείται κυρίως από πικάντικα πιάτα. Δεν έχω ποτέ ρεπό από την κουζίνα, αυτό το μαγαζί είναι το σπίτι μου, ο χώρος σερβιρίσματος είναι η αυλή μου και την κουζίνα την αντιμετωπίζω σαν να είναι η κουζίνα μου…Δεν είναι για μένα δουλειά και αυτό είναι το μυστικό.