Μεγάλη πρόκληση για τη δημόσια υγεία είναι οι εστίες μολυσματικών ασθενειών, κυρίως όσων προέρχονται από ζωονοσογόνους παράγοντες, απαιτώντας ισχυρή επιτήρηση από τα συστήματα Υγείας.

Ο καθηγητής Yanzhong Huang, Senior Fellow για την Παγκόσμια Υγεία στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ, τονίζει με συνέντευξή του στον «Ε.Τ.» πως ακόμη και ισχυρές χώρες… έγραψαν φτωχές επιδόσεις στην αντιμετώπιση της πανδημίας και εξηγεί τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση των νέων εξάρσεων της Covid-19, αλλά και μελλοντικών ασθενειών. Ο κ. Huang θα είναι ομιλητής στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, που θα πραγματοποιηθεί 6-9 Απριλίου στους Δελφούς.

Τι περιμένουμε από την πανδημία τους επόμενους μήνες; Το επόμενο μεγάλο επιδημικό κύμα αναμένεται το φθινόπωρο;

Είναι δύσκολο να προβλέψουμε ποια θα είναι η πορεία της πανδημίας. Εξαρτάται από το πώς εξελίσσεται ο ιός και πώς τον αντιμετωπίζουμε. Φαίνεται απίθανο να βιώσουμε ένα περισσότερο λοιμογόνο κύμα τους επόμενους μήνες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η πανδημία κάνει τον κύκλο της. Το επόμενο κύμα επιδημίας μπορεί να είναι ήδη στο δρόμο. Ιστορικά, μια πανδημία θα μπορούσε να έχει μακριά «ουρά». Η βουβωνική πανώλη δεν τελείωσε μόλις το 1351. Πιστεύεται ότι επέστρεφε στην Ευρώπη μία φορά σε κάθε γενιά και δεν είχε εξαλειφθεί πλήρως στην περιοχή μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα.

Ποια είναι τα μαθήματα που πήραν, κατά τη γνώμη σας, οι κυβερνήσεις από την πανδημία σε σχέση με τα συστήματα Υγείας; Αποτέλεσε μια «ευκαιρία» να αναδειχθούν τα κακώς κείμενα;

Η ταχεία παγκόσμια εξάπλωση της Covid-19 υποδηλώνει ότι ακόμη και τα πλούσια έθνη δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι έχουν ξεπεράσει προβλήματα των συστημάτων Υγείας τους για να αντιμετωπίσουν μια πανδημία όπως η Covid-19. Πράγματι, τα έθνη που σημείωσαν μεταξύ των υψηλότερων βαθμολογιών στον Παγκόσμιο Δείκτη Ασφάλειας Υγείας, όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, είχαν, επίσης, μεταξύ των φτωχότερων επιδόσεων όσον αφορά στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Ασφαλώς ευθύνεται ο εφησυχασμός. Η έλλειψη χρηματοδότησης και συντονισμού στην επιτήρηση των ασθενειών και την έγκαιρη ανταπόκριση εξηγεί την κακή απόδοση στο αρχικό στάδιο της πανδημίας. Είναι σημαντικό να προϋπολογιστούν περισσότεροι πόροι για να βελτιωθεί η ικανότητα συλλογής, ενημέρωσης, ανάλυσης και κοινής χρήσης δεδομένων, αλλά υπό το φως των προβλημάτων συντονισμού της πολιτικής είναι εξίσου επιτακτική η ανάγκη να πιέσουμε για αλλαγές που μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερη πολιτική και θεσμική συνοχή στις προσπάθειες εντοπισμού και μετριασμού.

Επιπλέον, οι χώρες πρέπει να καταλάβουν πώς να κινητοποιήσουν αποφασιστικά και αποτελεσματικά πόρους και ικανότητες στο πλαίσιο του πολιτικού χάσματος. Στο πρώιμο στάδιο ενός ξεσπάσματος, οι κυβερνήσεις οφείλουν να κάνουν πλήρη χρήση των εξουσιών έκτακτης ανάγκης για να εφαρμόσουν τις απαραίτητες παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία και πιο εκτεταμένες τεχνικές επιτήρησης και παρακολούθησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Γιατί οι μεγάλες επιδημίες των τελευταίων ετών, όπως και η τωρινή πανδημία, ξεκινούν συνήθως από την Ασία; Υπάρχει κάποια εξήγηση σε σχέση με αυτό;

Πολλές από τις μεγάλες επιδημίες ή πανδημίες, συμπεριλαμβανομένης της ασιατικής γρίπης του 1957, της γρίπης του Χονγκ Κονγκ του 1968, της επιδημίας SARS του 2003 και σίγουρα της πανδημίας Covid-19, έχουν εντοπιστεί στην Ασία. Τα ανθρώπινα δημογραφικά στοιχεία και οι συμπεριφορές παίζουν καθοριστικό ρόλο. Η Ασία φιλοξενεί το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, επομένως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλές ασθένειες προήλθαν από εκεί. Η γειτνίαση με την κατανάλωση και το εμπόριο πουλερικών και άγριας ζωής καθιστά σχετικά εύκολο για τα παθογόνα είδη να πηδήξουν και να εξαπλωθούν γρήγορα μεταξύ των ανθρώπων στην περιοχή. Η ταχεία αστικοποίηση και η ύπαρξη τεράστιου πληθυσμού μεταναστών επιτρέπουν επίσης στις λοιμώξεις που εμφανίζονται σε απομακρυσμένες, απομονωμένες περιοχές στην ύπαιθρο να φτάσουν σε μεγαλύτερους πληθυσμούς της πόλης. Μέσα σε μια πόλη, επίσης, τα παθογόνα θα μπορούσαν γρήγορα να εξαπλωθούν τοπικά και σε άλλες περιοχές μέσω ταξιδιών ή εμπορίου. Τούτου λεχθέντος, δεν εντοπίζονται όλες οι ασθένειες στην Ασία. Σκεφτείτε τα εξής: MERS (Μέση Ανατολή), Ζίκα (Αφρική), Εμπολα (Αφρική) και την πανδημία H1N1 του 2009 (Βόρεια Αμερική).

Ποιες θεωρείτε ότι θα είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις στην Υγεία τα επόμενα χρόνια; Ο καρκίνος είναι μία εξ αυτών και γιατί;

Οι μη μεταδοτικές ασθένειες (NCDs – Noncommunicable diseases) ή καταστάσεις που δεν είναι μολυσματικές, όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, καρκίνος, χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις και διαβήτης, ευθύνονται για περισσότερο από το ήμισυ της παγκόσμιας επιβάρυνσης ασθενειών, μετρούμενο με τα έτη ζωής προσαρμοσμένα στην αναπηρία (DALYs). Αποτελούν επίσης τις κύριες αιτίες θανάτου, καθώς περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από NCDs παρά από μεταδοτικές ασθένειες. Αξίζει να σημειωθεί ότι: 1) Τα NCDs αυξάνονται ταχύτερα σε σχέση με το ποσοστό μείωσης από μεταδοτικές ασθένειες, 2) επηρεάζουν όλο και περισσότερο τους νεότερους πληθυσμούς και 3) αυτά τα NCDs που μπορούν να προληφθούν ή να θεραπευθούν στον ανεπτυγμένο κόσμο μπορεί να είναι δολοφονικά στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πράγματι, τα NCDs γίνονται όλο και περισσότερο η μεγαλύτερη παγκόσμια κρίση υγείας σε χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα. Ωστόσο, ο καταστροφικός αντίκτυπος της πανδημίας Covid-19 υπογραμμίζει ότι οι εστίες μολυσματικών ασθενειών, ειδικά εκείνες από ζωονοσογόνους παράγοντες, παραμένουν μια διαρκής και σημαντική παγκόσμια πρόκληση για την

Ειδήσεις σήμερα