Η μελέτη του Εργαστηρίου Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής που έγινε από την Ομάδα Εφηρμοσμένης Εξελικτικής Ιολογίας της οποίας προΐσταται ο κ. Μαγιορκίνης, επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε αναπάντητα μέχρι τώρα ερωτήματα σχετικά με τη θεραπεία της νόσου covid19 που είναι γνωστή μόλις την τελευταία διετία στην επιστημονική κοινότητα και γενικότερα στην ανθρωπότητα. Στη μελέτη αναζητείται επίσης η πιθανή συσχέτιση του κορονοϊού σε βάθος χρόνου με ασθένειες όπως ο καρκίνος, ο λύκος και η σκλήρυνση κατά πλάκας.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής, ο κορονοϊός εκμεταλλεύεται ρετροϊούς από το γονιδίωμα μας που είναι ενσωματωμένοι εδώ και εκατομμύρια χρόνια και ο οργανισμός μας τους έχει καλά «κοιμισμένους». Αλλά ο κορονοϊός τους ξυπνάει για να δημιουργήσει ένα περιβάλλον, μέσα στο οποίο μπορεί να εξελιχθεί καλύτερα.

Ανοιχτό το ενδεχόμενο συσχέτισης σε βάθος χρόνου με καρκίνο, ΣΚΠ, λύκο

Η παρενέργεια αυτής της αφύπνισης μπορεί να είναι σε βάθος χρόνου ασθένειες όπως καρκίνος, λύκος, ή σκλήρυνση κατά πλάκας, αναφέρει ο κ. Μαγιορκίνης για να συμπληρώσει στη συνέχεια ότι ο κορονοϊός εκμεταλλεύεται κομμάτια του γονιδιώματος που ενεργοποιούνται σε αυτές τις ασθένειες. «Και είναι σημαντικό να δούμε αν αυτή η ενεργοποίηση, οδηγήσει σε βάθος χρόνου σε αυτές τις ασθένειες. Δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή πώς προκαλούνται.

Ας μην ξεχνάμε πάντως ότι η πιο καλά θεμελιωμένη αιτία καρκίνου πριν από το κάπνισμα, ήταν οι ιογενείς λοιμώξεις. Για παράδειγμα ο ιός της ηπατίτιδας μπορεί να δημιουργήσει καρκίνο στο συκώτι. Ή ο HIV μπορεί να προκαλέσει καρκίνο σε ασθενείς που προσβάλλει».

Τρία αναπάντητα μέχρι τώρα ερωτήματα της επιστημονικής κοινότητας

Υπάρχουν τρία μεγάλα ερωτήματα σχετικά με τη θεραπεία, διευκρινίζει ο καθηγητής. «1. Μπορούμε να παρέμβουμε όταν η νόσος έχει προχωρήσει αρκετά; Όταν ο ασθενής χρειάζεται οξυγόνο και διασωλήνωση; Μέχρι στιγμής οι θεραπείες που έχουμε για αυτό το κομμάτι της νόσου είναι ελάχιστες και δεν τροποποιούν και την έκβαση σε μεγάλο βαθμό. 2. Το δεύτερο ερώτημα που έχουμε, είναι τι μπορεί να δημιουργήσουν σε βάθος χρόνου οι ουλές, οι βλάβες που προκαλεί σε κάποιους νοσήσαντες ο ιός σε βάθος χρόνου. 3. Και το τρίτο ερώτημα, αφορά στα συμπτώματα που πολύς κόσμος παραπονιέται ότι έχει, πολλούς μήνες μετά την ανάρρωση.

Οι θεραπευτικές παρεμβάσεις που μπορούμε να κάνουμε σε αυτές τις τρεις περιπτώσεις είναι ελάχιστες αυτή τη στιγμή. Στην ουσία δεν έχουμε τίποτα. Οπότε αυτό που προσπαθούμε να καταλάβουμε είναι τους μηχανισμούς που εκκινεί ο κορονοϊός μέσα στον πνεύμονα των ασθενών. Για έναν από τους μηχανισμούς που εκκινεί έχουμε ήδη μία θεραπεία, ένα μονοκλωνικό αντίσωμα».

Είναι ένας ενδογενής ρετροϊός που τον έχουμε δει και στη σκλήρυνση κατά πλάκας και θα προσπαθήσουμε σε συνεργασία με την εταιρεία που αναπτύσσει αυτό το μονοκλωνικό αντίσωμα, να δούμε αν μπορεί να βελτιώσει την θεραπευτική έκβαση στους ασθενείς που έχουν ανάγκη οξυγόνου-διασωλήνωσης, ή σε αυτούς που παραπονιούνται για συμπτώματα σε βάθος χρόνου, λέει ο κ. Μαγιορκίνης. Και υπογραμμίζει ότι η θεραπεία με μονοκλωνικό αντίσωμα μπορεί να είναι σωτήρια σε αυτές τις περιπτώσεις και να λύσει τα προβλήματα τους.

Να εμβολιαστούμε πάση θυσία γιατί δεν γνωρίζουμε τις μακροχρόνιες συνέπειες

«Το καλό με αυτό το αντίσωμα είναι ότι έχει μελετηθεί για τη σκλήρυνση κατά πλάκας και έχει δώσει κάποια αισιόδοξα αποτελέσματα, άρα υπάρχουν ήδη μελέτες ασφάλειας. Και φαίνεται ότι μπορεί να χορηγηθεί και σε μεγάλες ποσότητες. Δηλαδή δεν φαίνεται να έχει δείξει τοξικότητα. Ωστόσο οι μελέτες αυτές είναι τώρα στα σκαριά για τους ασθενείς με covid19». Σε καμία περίπτωση η θεραπεία δεν υποκαθιστά το εμβόλιο, τονίζει ο κ. Μαγιορκίνης. «Η μελέτη μάς χτυπάει καμπανάκι για να εμβολιαστούμε πάση θυσία, προκειμένου να μην έχουμε πιθανώς συνέπειες σε βάθος χρόνου, γιατί ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιες μπορεί να είναι αυτές. Θεωρούμε βέβαια ότι η πιθανότητα long covid συνδρόμου σε νεότερες ηλικίες είναι μικρότερη και αυτό δείχνει και η μελέτη μας».

Ακόμα και νεαρά άτομα μετά από δεκαετίες μπορεί να έχουν προβλήματα

«Aλλά και πάλι υπάρχει μία πιθανότητα άτομα που είναι 20-40 μετά από 15-20 χρόνια να έχουν προβλήματα, τα οποία να είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας που ξεκίνησε από μία βαριά νόσηση covid 19». Και το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι πόσα χρόνια πρέπει τελικά να παρακολουθούνται οι βαριά νοσήσαντες. «Ανάλογα με τα συμπτώματα που έχει ο ασθενής και ανάλογα με τον θεράποντα γιατρό. Εμείς θα θέλαμε να στήσουμε μία μελέτη που θα παρακολουθούμε ασθενείς σε βάθος χρόνου και συνήθως αυτές οι μελέτες κρατάνε δεκαετίες. Μπορεί να χρειαστεί παρακολούθηση και για δέκα και για είκοσι χρόνια». Καταλήγοντας ο καθηγητής, τονίζει προς πάσα κατεύθυνση, ότι οι άνθρωποι που περάσαν κορονοϊό μέτρια ή βαριά θα πρέπει να προσέξουν τις καπνιστικές τους συνήθειες. «Το πιο σημαντικό θα είναι να διακόψουν το κάπνισμα, γιατί δεν ξέρουμε ποια θα είναι η αλληλεπίδραση σε βάθος χρόνου».