Σε αυτό το φροϋδικό αδιέξοδο βρίσκεται η απριλιανή δικτατορία όταν πιστεύει ως μόνη δίοδο για την μακροημέρευσης της θα είναι το «τυρί» της ελεγχόμενης «επιστροφής στη δημοκρατική ομαλότητα».

Ο αχυράνθρωπος που καλείται να νομιμοποιήσει αυτή τη  διαδικασία, είναι ο Σπύρος Μαρκεζίνης, όταν σαν σήμερα (8 Οκτωβρίου) πριν 47 χρόνια γίνεται η «ορκωμοσία» της «κυβέρνησής» του.

Η ορκωμοσία Μαρκεζίνη υπό το άγρυπνο βλέμμα των Παπαδόπουλου – Αγγελή.

Στις πρώτες δηλώσεις του ως «πρωθυπουργός» ο Μαρκεζίνης, ρίχνει γέφυρες προς όλους. Στη χούντα εκθειάζοντας την, στους ξένους τονίζοντας πως ότι σε περίπτωση διαφωνίας με τον Παπαδόπουλο θα παραιτηθεί, στο λαό υποσχόμενος εκλογές, στην αριστερά λέγοντας ότι αν ήταν στο χέρι του θα τη νομιμοποιούσε, ενώ παράλληλα εκθειάζει τον Καντάφι…

Όλα αυτά βέβαια δεν πείθουν κανέναν με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο ν’ αναφέρει χαρακτηριστικά :«Ρίξαν ως σύνθημα ότι η εξουσία του θα είναι «δοτή». Ανόητο σύνθημα, διότι, μη υπαρχούσης Βουλής, από που διάολο θα έπαιρνε την εντολή ;».

Ο Μαρκεζίνης, αυτής της περιόδου, δείχνει μικρό πολιτικό ειδικό βάρος, δεν  διαπραγματεύεται με τον Παπαδόπουλο κάποιο αληθινό επιμερισμό των εξουσιών, αποτελώντας απλά ένα αχυράνθρωπο της δικτατορίας, ανήμπορο να προωθήσει δικές του αλλαγές, αφού όλες οι αποφάσεις παίρνονται από τον δικτάτορα. Μόνος ουσιαστικός του ρόλος είναι ο εξωραϊσμός του καθεστώτος, ενώ ο ίδιος δε συμμετέχει σε καμία ουσιαστική προσπάθεια μεταρρύθμισης.

Όπως είναι αναμενόμενο η «κυβέρνηση Μαρκεζίνη» απογοητεύει υποστηριχτές της, και πέφτει συντομότερα από ότι υπολογίζουν οι αντίπαλοί της μετά από 49 ημέρες, ανατρεπόμενη μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου από την  μοιραία για τον ελληνισμό «αρσακειάδα» Δημήτρη Ιωαννίδη.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr