Η οικογένεια του μιλά από τη πρώτη στιγμή για δολοφονία και ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής δίνει άμεση εντολή να γίνουν δεκτά όλα τα αιτήματα της για τις συνθήκες θανάτου : συμμετοχή δύο Ιταλών μηχανικών στην εξέταση του αυτοκινήτου, δύο νεκροψίες από Ιταλό καθηγητή που καλεί η οικογένεια και συμμετοχή του αδελφού του Στάθη στη προανάκριση. Τη σύγχυση των ημερών επιτείνει στις 3 Μαΐου η αυθόρμητη προσέλευση του μοντελίστ Μιχάλη Στέφα στην αστυνομία, που δηλώνει ότι εκείνος είναι ο οδηγός του δεύτερου αυτοκινήτου που συγκρούεται με το μοιραίο Μιραφιόρι. Όμως, στην αναπαράσταση που ακολουθεί ο Στέφας πέφτει σε αντιφάσεις και μπερδεύει τους πάντες όταν δηλώνει μέλος της οργάνωσης “Ρήγας Φεραίος” κάτι που διαψεύδει η τελευταία.
Η κηδεία γίνεται στις 5 Μαΐου και σε αυτή ο κορυφαίος αγωνιστής -που εκλέγεται τελευταίος σε σταυρούς βουλευτής με την Ε.Κ στην Β Αθηνών στις εκλογές του 1974- ενώνει για τελευταία φορά όλα τα κόμματα και δεκάδες χιλιάδες κόσμου που τον συνοδεύουν στο Α Νεκροταφείο. Τραγικότερη μορφή μέσα σε αυτό το λαϊκό ποτάμι, η ηρωική μητέρα του Αθηνά που ζητά να μη σταυρώσουν τα χέρια του παιδιού της, ώστε να μην “ταξιδέψει” όπως έζησε για πολλά χρόνια :με δεμένα χέρια… Πιο πίσω, η σύντροφος της σύντομης ζωής του διεθνούς φήμης δημοσιογράφος και συγγραφέας Οριάνα Φαλάτσι, η οποία λίγο πριν κατέβει το φέρετρο στο χώμα αλλάζει βέρες με τον αγαπημένο της. Η ίδια σημειώνει στο κλασικό βιβλίο της αφιερωμένο σε αυτόν “Ένας άνδρας” για εκείνες τις στιγμές :
“Οι αστυφύλακες που θα ‘πρεπε να συνοδεύουν την προγραμματισμένη πομπή είχαν χαθεί αμέσως μέσα στο μακελειό, συχνά πληγωμένοι ή κακοποιημένοι. Οι νεαροί που είχαν αναλάβει την περιφρούρηση σαρώθηκαν αμέσως, από πολλές δεκάδες δεν απόμειναν παρά πέντε έξι ναυάγια γεμάτα μελανιές που τεντώνονταν να προστατέψουν τα σπασμένα παράθυρα. Το βλέπει κανείς και στις φωτογραφίες που πάρθηκαν από ψηλά, όπου η νεκροφόρα είναι μια μικρή ακαθόριστη κηλίδα που πνίγεται μέσα στο στρόβιλο μιας συμπαγούς μάζας, το μάτι του κυκλώνα, το κεφάλι του χταποδιού”.
Λίγο διάστημα μετά κάποιος Γεώργιος Λεονάρδος λέει ότι ο Παναγούλης δολοφονήθηκε από την άγνωστη οργάνωση “Αράχνη”, αλλά στη δίκη που ακολουθεί καταρρίπτονται όλοι οι ισχυρισμοί του και καταδικάζεται για συκοφαντική δυσφήμιση. Για τον θάνατο του ηρωικού αγωνιστή υπάρχει μεν δικαστική καταδίκη αλλά όχι για δολοφονία αλλά για αυτοκινητιστικό ατύχημα. Στη δίκη που γίνεται ένα χρόνο, μετά ο Μιχάλης Στέφας καταδικάζεται σε φυλάκιση τρεισήμισι χρόνων, ποινή που στο Εφετείο μετατρέπεται σε φυλάκιση 11 μηνών εξαγοράσιμη προς 150 δρχ. την ημέρα…
Ροή Ειδήσεων 
