Εκείνη τη χρονιά έχει προγραμματιστεί τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στη βασιλική οικογένεια να ψάλλουν επίστρατοι μαθητές των Ωδείων οι οποίοι συγκεντρώνονται στη πλατεία Θεάτρου, την ίδια στιγμή που στις 2 το μεσημέρι άλλοι επίστρατοι αλλά και πλήθος κόσμου συγκεντρώνονται στην Ομόνοια ζητωκραυγάζοντας υπέρ του βασιλιά Κωνσταντίνου. Το λόγο στη τελευταία συγκέντρωση παίρνουν αυτοσχέδιοι ομιλητές οι οποίοι βγάζουν πύρινους φιλοβασιλικούς λόγους κατά του Βενιζέλου και του ναυτικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλλει στη πρωτεύουσα οι Αγγλογάλλοι. Το μουσικό ρυθμό στη συγκέντρωση δίνει μπάντα χάλκινων που παιανίζει θούρια, ενώ το πλήθος αποθεώνει τον βασιλιά φωνάζοντας –Ζήτω ο Κωνσταντίνος. Ζήτω ο Κουμπάρος.
Μετά την ολοκλήρωση των ομιλιών στις 2.30 οι συγκεντρωμένοι κατευθύνονται μέσω της οδού Σταδίου προς τα Ανάκτορα, ώστε να πουν ευχηθούν από κοντά στο βασιλιά. Της πολύβουης πορείας προηγούνται τύμπανα και όργανα που παίζουν το “Του αετού ο γιος”, κρατούν σημαίες και εικόνες του βασιλιά, ενώ καίνε και εν συνεχεία περιφέρουν θριαμβευτικά ένα ομοίωμα του Βενιζέλου. Όμως, σύμφωνα με τις εφημερίδες η πορεία μετατρέπεται σύντομα από εορταστική σε στρατιωτική : “…το οποίον ο λαός επαναλάμβανε δια του στόματος και εκανόνιζε συγχρόνως το βήμα του επί των ήχων του Θούριου. Αύτη η διαδήλωσις προσέλαβε μοναδικώς στρατιωτικόν χαρακτήρα. Ρίγη ενθουσιασμού διέτρεχον τας τάξεις του λαού. Από τα παράθυρα, τους εξώστας και τα καταστήματα της οδού Σταδίου κυρίες και κύριοι εχειροκρότουν και εζητωκραύγαζον με ενθουσιασμόν κινούντες κυανολεύκους και μανδήλια.
–Χρόνια πολλά του Βασιλιά.
–Να μας κόβει ο Θεός χρόνια και να του χαρίζει ημέρες.
–Να μας ζήσει ο αετός, εύχοντο οι γυναικούλες του λαού, που παρηκολούθον από τα πεζοδρόμια την διαδήλωσιν.
–Ζήτω ο Κουμπάρος, εκραύγαζον οι άνδρες”.
Όταν οι διαδηλωτές φτάνουν στη πλατεία Συντάγματος ενώνονται με άλλους συγκεντρωμένους και με συνθήματα όπως –Να σε βλέπουν και να τρέμουν — Μαζί σου και στη φωτιά, κατευθύνονται στα Ανάκτορα, οπού ψέλνουν συνοδεία μπάντας τα κάλαντα, χωρίς να καταφέρουν να τους δει ή να τους ακούσει κάποιος από τη βασιλική συνοδεία.
Την ίδια ώρα βγαίνουν από τα ανάκτορα οι επίστρατοι που έχουν πει τα δικά τους κάλαντα στον Κωνσταντίνο, οι οποίοι αφού ενώνονται με τους συγκεντρωμένους, κατευθύνονται όλοι μαζί στη πλατεία Συντάγματος σχηματίζοντας νέα αυθόρμητη φιλοβασιλική διαδήλωση η οποία διαλύεται έξω από τα γραφεία των φιλοβασιλικών εφημερίδων “Εσπερινή” και «Σκριπτ», αφού αποθεώνουν τους εκεί εκδότες και δημοσιογράφους…