Οι ιστορικοί δεν έχουν καταλήξει σε συγκεκριμένη ημερομηνία γέννησης του Αγίου Γεωργίου ο οποίος ονομάζεται και Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος, ενώ ορισμένοι έχουν αμφισβητήσει μέχρι και την ιστορική του ύπαρξη. Ωστόσο τέτοιες θεωρήσεις δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος καθώς τόσο η Καθολική όσο και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχουν πολλές ιστορίες και διηγήσεις που ισχυρίζονται το αντίθετο.

Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται πως γεννήθηκε κάπου μεταξύ 275 μ.Χ. και 285 μ.Χ. Στην πόλη Λοντ, ή στα ελληνικά Διόσπολις, 15 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του σημερινού Τελ Αβίβ. Ο πατέρας του λέγεται πως ήταν Έλληνας ανώτερος αξιωματούχος του ρωμαϊκού στρατού και ονομαζόταν Γερόντιος από την Καππαδοκία, ενώ η μητέρα του ήταν η Πολυχρόνια από την Παλαιστίνη.

Λόγω και της θέσης του πατέρα του, το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ήταν ευγενές, και λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων των γονέων του, ο Γεώργιος ανατράφηκε κάτω από τις χριστιανικές αξίες. Οι γονείς του θέλησαν να τον ονομάσουν με αυτό το όνομα τάσσοντάς τον στην γη (αφιερωμένος στην εργασία της γης). Μόλις στα 14 του χρόνια ο Γεώργιος χάνει τον πατέρα του ενώ λίγα χρόνια μετά μένει εντελώς ορφανός.

Τότε λοιπόν ο νεαρός Γεώργιος αποφάσισε να μεταβεί στην Νικομήδεια που ήταν η αυτοκρατορική πόλη του Διοκλητιανού και να ταχθεί στην υπηρεσία του αυτοκράτορα ως στρατιώτης. Ο αυτοκράτωρ τον υποδέχθηκε με «ανοιχτές αγκάλες» καθώς γνώριζε και τον πατέρα του ο οποίος είχε υπηρετήσει στον ρωμαϊκό στρατό. Μέχρι τα 20 του κιόλας χρόνια ο Γεώργιος είχε ανελιχθεί λόγω του ηρωισμού του και της τόλμης του. Μέσα σε λίγα χρόνια λοιπόν έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου ενώ ο ίδιος ο Διοκλητιανός τον ανακήρυξε Δούκα με τον τίτλο του Κόμητος (κόμης-συνταγματάρχης) στο τάγμα των Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς.

Όμως η καλή σχέση με τον αυτοκράτορα κράτησε μέχρι το έτος 302. Τότε ήταν που ο Διοκλητιανός αποφάσισε με διάταγμα να αναγκάσει όλους τους χριστιανούς και κυρίως του στρατεύματος, να συλληφθούν και να προσφέρουν θυσίες στους ρωμαϊκούς θεούς. Κάτι τέτοιο ο Γεώργιος δεν μπορούσε να το πράξει από την στιγμή που είχε ανατραφεί όλη του την ζωή με τις χριστιανικές αξίες. Βρήκε το θάρρος και πήγε μπροστά στον αυτοκράτορα και του ανακοίνωσε πως δεν πρόκειται να θυσιάσει.

Ήταν δύσκολο όμως ο Διοκλητιανός να τον τιμωρήσει, ήταν άλλωστε ένας από τους καλύτερους Τριβούνους του, και υιός ενός από τους καλύτερούς του φίλους. Του πρόσφερε χρήματα, εκτάσεις μέχρι και δούλους προκειμένου να προσφέρει μία θυσία όμως ο Γεώργιος ήταν ανένδοτος. Αντί να δεχθεί τις προσφορές αποκήρυξε το διάταγμα του Διοκλητιανού και φώναξε με θάρρος πως η μόνη πίστη που έχει είναι αυτή προς τον Ιησού Χριστό. Απογοητευμένος ο Διοκλητιανός αποφάσισε να τον εκτελέσει τιμωρώντας τον παραδειγματικά.

Το πείσμα του Γεωργίου έκανε πολλούς ακόμη στρατιώτες να αποφασίσουν να βαπτιστούν χριστιανοί. Ο Άγιος προτού εκτελεστεί έδωσε όλη του την περιουσία στους φτωχούς ενώ προετοιμάστηκε ψυχολογικά για τα βασανιστήρια που τον περίμεναν. Τα βασανιστήρια που του έκαναν προκαλούν τρόμο. Τον λόγχισαν, στην συνέχεια τον έγδαραν βγάζοντάς του το δέρμα με ειδικό τροχό από μαχαίρια και μετά τον πέταξαν σε λάκκο με ασβέστη. Ο Γεώργιος όμως παρέμενε ζωντανός και έτσι τον ανάγκασαν να βαδίσει πάνω σε πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Τελικά οι δήμιοί του τον αποκεφάλισαν μπροστά από τα τείχη της Νικομήδειας. Η εκτέλεσή του έλαβε χώρα στις 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Λύδδα της Παλαιστίνης από όπου και καταγόταν η μητέρα του.

Σύμφωνα με την Παράδοση, ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται «Τροπαιοφόρος» με πολλές θαυμάσιες διηγήσεις να περιγράφουν τα κατορθώματά του, με πιο σημαντικό αυτό του φόνου του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας.

Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος φονεύοντας το δράκο.

Ακριβώς επειδή είχει στρατιωτικό βίο, ο Άγιος Γεώργιος ονομάζεται Τροπαιοφόρος, ενώ είναι προστάτης του ελληνικού Στρατού Ξηράς. Εθεωρείτο προστάτης Άγιος των Σταυροφόρων οι οποίοι και έφεραν στην Δύση το λείψανό του από την Παλαιστίνη. Έχει άπειρες διηγήσεις και δοξασίες γύρω από το όνομά του σε όλες τις χώρες του κόσμου με πιο γνωστή αυτή της θανάτωσης ενός δράκου στην Λιβύη.

Ο Άγιος Γεώργιος είναι προστάτης Άγιος της Αγγλίας, των χριστιανών της Παλαιστίνης, της Βηρυτού, της Γεωργίας, του βουλγαρικού Στρατού, της Καταλανίας. Ενώ όντας προστάτης Άγιος της Αγγλίας και έφιππος, θεωρείτο από τον σχετικό θρύλο και ως προστάτης Άγιος των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]