Γράφει ο Ιωάννης Σαρίδης*

Ως εκ τούτου, δεν είναι ανεξήγητο το φαινόμενο πως συνηθίζουμε όλο και περισσότερο, επιλέγουμε όλο και συχνότερα, να χρησιμοποιούμε ξένες εκφράσεις, κυρίως στα αγγλικά, για να περιγράψουμε με σύντομο τρόπο, στα γρήγορα, μια κατάσταση ή μια ιδέα ή μια άποψη. Κάποιες φορές ακόμα και για να δώσουμε συμβουλές. Κάποιες φορές μάλιστα, δυστυχώς, ακόμα και με σκοπό να θεμελιώσουμε παιδαγωγικές παροτρύνσεις!

Η πεποίθηση πως επειδή “ο νικητής τα παίρνει όλα” και πως “δεύτερος ίσον τελευταίος ίσον χαμένος ίσον κανένας” εξηγεί, εκλογικεύει, κανονικοποιεί και θεμελιώνει την προτροπή “πρέπει να είσαι πρόθυμος να κάνεις οτιδήποτε χρειαστεί, οτιδήποτε είναι αναγκαίο” για να εξασφαλίσεις… “μια θέση στον ήλιο”. Σε αυτό το δεύτερο, το “whatever it takes”, κανείς μα κανείς δεν φροντίζει να προσθέσει με σαφήνεια κάποιου είδους όριο. Το “do whatever is necessary” δεν συνοδεύεται από κάποιου είδους πλαίσιο. Τέτοια όρια άλλωστε μόνο η πίστη και η φιλοσοφία θα μπορούσαν να βάλουν. Αλλά αν πιστέψουμε τα λεγόμενα του φιλοσόφου Νίτσε και του αστροφυσικού Χοκινς, τότε τον Θεό τον πεθάναμε στις αρχές του περασμένου αιώνα και τη φιλοσοφία στις αρχές του αιώνα που διανύουμε. Δεν έμεινε κανείς να ορίζει το σωστό και το λάθος παρά μόνο ο Νόμος.

Για αυτό άλλωστε κορωνίδα των παιδαγωγικών προτροπών αποτελεί η φράση “Κοίτα μόνο, να μη σε πιάσουν”. Γιατί άμα σε πιάσουν, έχασες. Και αν χάσεις, μην κατηγορείς εμάς. Σε προειδοποιήσαμε. Χαμένος ίσον κανένας. Βέβαια, και εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις, Μπορεί αν έχεις γνωριμίες, λεφτά και καλό γούστο να την γλιτώσεις. Υπό προϋποθέσεις βέβαια αλλά πάντα υπάρχει ένα παραθυράκι ανοιχτό. Το έχει φροντίσει ο Νομοθέτης.

Άρα το σύνολο του παιδαγωγικού προτύπου που κυριαρχεί σήμερα (από την “μουσική” τραπ μέχρι το επόμενο υπερ-μοντέλο και τον επόμενο υπερ-νικητή του πιο σουπερ ριάλιτι) περιγράφεται από 3 -4  φράσεις στην αγγλική: winner takes all, whatever it takes, don’t get caught, money solves problems.

Ας αναρωτηθούμε πόσοι και ποιοί ευαγγελίζονται τα παραπάνω. Και επειδή είμαστε τυχεροί, όσοι μπορούμε και διαβάζουμε ελληνικά, ας θυμηθούμε μια φράση που ακούγεται σα μια λέξη: καλός κ αγαθός. Αποτελεί το αρχαιότερο και το πρώτο καταγεγραμμένο ιστορικά παιδαγωγικό πρότυπο, μορφωτικό ιδεώδες. Αν μας νοιάζει η συντομία, τότε το δικό μας, το ελληνικό, σε αυτή την περίπτωση είναι πιο γρήγορο. Και δεν δικαιολογεί συμπεριφορές που ρίχνουν ολόκληρες κοινωνίες από τα σύννεφα…

*Ο Ιωάννης Σαρίδης είναι αγρονόμος τοπογράφος Ε.Μ.Π και πρώην βουλευτής Θεσσαλονίκης

Ειδήσεις σήμερα

Σεπόλια: Οι άλλοι δύο προφυλακιστέοι και η έρευνα για τον αστυνομικό

Καιρός: Ανοιξιάτικες θερμοκρασίες σήμερα σε όλη τη χώρα