Από τη χθεσινή του συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha, για το δυστύχημα των Τεμπών που πονά τον κάθε πολίτη που θέλει να λέγεται άνθρωπος, όπως πονά το Μάτι, η Μάνδρα και κάθε δυστύχημα που καθημερινά ακούμε στις τηλεοράσεις μας, κρατώ αυτό και σιωπώ μέχρι να μιλήσει η καθ’ύλην αρμόδια που είναι η Δικαιοσύνη: “…Η κυρία Καρυστιανού έχασε το παιδί της. Σκύβω το κεφάλι και δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω”….

Ο πρωθυπουργός όφειλε να πάρει μαθήματα από τη διακυβέρνηση του πατέρα του, ο οποίος πάλευε για να βάλει ξανά στις ράγες μία Ελλάδα που μία δεκαετία ολόκληρη είχε βγει από την σωστή κατεύθυνση.Και οι ίδιοι οι συνεργάτες του, οι υπουργοί του, κάθε άλλο παρά στάθηκαν με σοβαρότητα στο πλευρό τού αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν θέλησε να κάνει την Ελλάδα, Ελλάδα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι βαθιά ιδεολόγος και θέλει την Ελλάδα ψηλά. Ωστόσο, έχει καταστεί “Θεά Κάλη”, και ας αναλογιστούμε γιατί με παραλληλισμό τη διακυβέρνηση του πατέρα του.

Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι έχει να αντιπαλέψει (και) με ένα θεριό (που είναι το μεγαλύτερο) και λέγεται “ελληνική κοινωνία σε πλήρη ηθική παρακμή “…

ΥΓ … Και ως προς το παραπάνω, κάτι για όλους εμάς, με πρώτη εξ όλων εμένα. Η Κοινωνία “δημιουργεί” τους Θεσμούς και τους Νόμους της. Και πιο συγκεκριμένα η Παιδεία της Κοινωνίας αυτής (…για να είμαστε στο πνεύμα της σημερινής ημέρας, λόγω της γιορτής των Τριών Ιεραρχών). Και κανένας ηγέτης δεν είναι θαυματοποιός, όταν η ίδια κοινωνία του έχει γίνει συμφεροντολογική και ρουσφετολογική.

“Ν’ αγαπάς την ευθύνη

να λες εγώ, εγώ μονάχος μου

θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω” (Ν. Καζαντζάκης)…

Δυστυχώς , “για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή” (Οδ. Ελύτης). Και ο Έλληνας από το 1981 και μετά “χάνοντας την ηθική του” έχει μάθει να επιρρίπτει ευθύνες. Δεν έχει μάθει να αγωνίζεται να μην δημιουργηθούν μηχανισμοί, ώστε να καταστεί το γρανάζι αυτό για την “αυτοκαταστροφή” του.