Ενα κλασικό ζήτημα, στο οποίο όλοι οι παροικούντες το χώρο των δικαστηρίων συμφωνούν, είναι η καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης, ενώ τα τελευταία χρόνια, με την έξαρση των φαινομένων εγκληματικότητας αλλά και τη βίαιη και αντικοινωνική μορφή που αυτά παίρνουν, η δημόσια συζήτηση περιστρέφεται και γύρω από την αποτελεσματικότητα των ποινών που επιβάλλονται, αλλά και των διωκτικών Αρχών εν γένει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Πλέον, είναι πολλά τα παραδείγματα περιπτώσεων κατηγορουμένων για στυγερά εγκλήματα οι οποίοι αποκαλύπτεται πως έχουν καταδικαστεί στο παρελθόν για άλλα αδικήματα ή έχουν καταγγελθεί ακόμα και για κακουργήματα, όμως αποφασίζεται να παραμείνουν ελεύθεροι. Τελικά, αυτοί παρανομούν ξανά, εκθέτοντας ολόκληρο το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης.

Τελευταίο είναι το παράδειγμα του 39χρονου στη Θεσσαλονίκη, για τον οποίο, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, ίσχυαν και τα δύο. Ο συγκεκριμένος, ως φαίνεται, είχε καταδικαστεί πολλές φορές, με τα δικαστήρια κάθε φορά να επιβάλλουν ποινές με αναστολή, χωρίς να έχουν άμεση πρόσβαση στο ποινικό του μητρώο. Παράλληλα, είχε καταγγελθεί από την ίδια του την αδελφή για βαρύτατο αδίκημα, με τη Δικαιοσύνη πάλι να αποφασίζει να αφεθεί ελεύθερος, μη έχοντας πλήρη εικόνα του ποινικού του παρελθόντος.

Το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι δομικό και μπορεί να λυθεί κατά βάση με την ψηφιοποίηση του ποινικού μητρώου και τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης με ένα «κλικ» σε αυτό, από έναν υπολογιστή που θα είναι συνδεδεμένος στο σχετικό σύστημα μέσα στη δικαστική αίθουσα.

Πέραν αυτού, η κυβέρνηση με τις αλλαγές που σχεδιάζει στον Ποινικό Κώδικα (η δημόσια διαβούλευση ολοκληρώθηκε και αναμένεται άμεσα, ίσως και μέσα στον Ιανουάριο, να κατατεθεί στη Βουλή) σχεδιάζει να χτυπήσει το πρόβλημα της εγκληματικότητας με δύο τρόπους: από τη μία με την αύξηση των ποινών σε πολλά αδικήματα (κάτι που πολλές φορές έχει εφαρμοστεί χωρίς αποτέλεσμα, για να είμαστε ειλικρινείς), και από την άλλη με την αλλαγή της φιλοσοφίας στην επιβολή των ποινών, κάτι που αποτελεί την ουσιαστική μεταρρύθμιση που επιχειρεί το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Πλέον (κι εφόσον ψηφιστεί το νομοσχέδιο όπως είχε αναρτηθεί) εάν κάποιος καταδικαστεί σε ποινή άνω των 3 ετών θα εκτίει υποχρεωτικά ένα μέρος αυτής στη φυλακή, ενώ για ποινές 2 ετών θα επιβάλλεται κοινωφελής εργασία, θεσμός ο οποίος προβλέπεται να επεκταθεί και για μεγαλύτερες ποινές, αντί της άμεσης αποφυλάκισης. Ετσι, θα υπάρχει μια πραγματική ποινή, ακόμη και για τους μικροεγκληματίες, με τον νομοθέτη προφανώς να θεωρεί πως μετά οι παραβάτες θα το σκέφτονται δεύτερη φορά πριν εγκληματήσουν ξανά.

Τα προβλήματα για τα οποία γράφουμε σε αυτό το άρθρο έχουν εντοπιστεί εδώ και δεκαετίες, με την έξαρση της εγκληματικότητας να τα καθιστά πλέον τεράστια και ευδιάκριτα σε όλους τους πολίτες. Ο Ποινικός Κώδικας έχει υποστεί 3 μεγάλες αλλαγές και 7 συνολικά από το 2019 έως σήμερα (κι ενώ οι προηγούμενες αλλαγές είχαν γίνει πριν από πολλές δεκαετίες), με την κατάσταση επ’ αυτών να μην έχει βελτιωθεί.

Πρέπει αυτή η νέα αλλαγή, που επιχειρεί να αλλάξει όλη τη φιλοσοφία στα δικαστήρια, να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, μαζί με τις ψηφιακές μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται, προκειμένου να είναι αυτή η τελευταία φορά που θα αλλάξει ο Ποινικός Κώδικας, αφού οι συνεχείς αλλαγές έχουν ήδη δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα στην απονομή της Δικαιοσύνης.

Ειδήσεις σήμερα

Μητσοτάκης: Όχι στην παρένθετη μητέρα στα ομόφυλα ζευγάρια – Δεν θα βάλω κομματική πειθαρχία στους βουλευτές

Μεσολόγγι: Έρευνα με «κλώνο» από το έξυπνο ρολόι του 31χρονου

Εκκληση για εμβολιασμό τώρα – Τις επόμενες εβδομάδες η κορύφωση γρίπης και covid