Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αρμόδια κεντρική κυβερνητική υπηρεσία για τη μακροχρόνια φροντίδα δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα σε ότι αφορά εκπροσώπηση και τον συντονισμό σε κρατικό επίπεδο για τη φροντίδα των ηλικιωμένων (https://www.timafoundation.org/el/third-age/) .

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι εγγύτεροι συγγενείς των ηλικιωμένων να αναζητούν βοήθεια για τους δικούς τους ανθρώπους μέσω ιδιωτικών γραφείων που παρέχουν εσωτερικές φροντίστριες ή μέσω συστάσεων.

Και σε αυτό το σημείο ξεκινάει ο ατέρμονος γολγοθάς τόσο των ανθρώπων που χρήζουν ανάγκη βοήθειας, όσο και των συγγενών που απεγνωσμένα αναζητούν φροντιστή που θα σταθεί με αξιοπρέπεια δίπλα στους γονείς ή τους συγγενείς τους και θα είναι σε θέση να τους βοηθήσουν.

Σε έρευνα που διεξήχθη το 1997, η Ελλάδα κατέχει την 6^η θέση στην κακοποίηση ηλικιωμένων. Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν αναφερόμαστε σε κακοποίηση δεν εστιάζουμε μόνο στη σωματική. Ένας μεγάλος αριθμός ηλικιωμένων κακοποιείται σωματικά και συναισθηματικά. Η συναισθηματική κακοποίηση περιλαμβάνει απειλές, ύβρεις και προσβολές και έχει ως αποτέλεσμα την ραγδαία επιδείνωση της υγείας των ηλικιωμένων.

Η διανοητική ή/και σωματική τους ευαλωτότητα/αναπηρία τους καθιστούν εύκολα θύματα στα χέρια ανεύθυνων και απάνθρωπων φροντιστών που τυχαίνει να εργάζονται σε ιδρύματα ή παρέχουν υπηρεσίες κατ’ οίκων.

Υπεύθυνα γραφεία εύρεσης εσωτερικών φροντιστών που προέρχονται κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης διεξάγουν έρευνες σε ότι αφορά την άδεια παραμονής αυτών των ατόμων στη χώρα μας. Δεν μπορούν όμως να διασφαλίσουν ότι τα ηλικιωμένα άτομα θα έχουν ποιοτική φροντίδα σε θέματα καθημερινής διαβίωσης ή/και ιατρικής φροντίδας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι περισσότερο από μισό εκατομμύριο ηλικιωμένοι αναφέρουν πως αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε δραστηριότητες προσωπικής φροντίδας, με τα δύο τρίτα σχεδόν να χρειάζονται βοήθεια για την ολοκλήρωσή τους. Οι συγγενείς των ηλικιωμένων που βρίσκονται σε απόγνωση καθώς οι δικοί τους άνθρωποι αδυνατούν να αυτοσυντηρηθούν, εύκολα εμπιστεύονται φροντιστές που υπόσχονται σεβασμό και δηλώνουν γνώση για συγκεκριμένα θέματα υγείας μέσω προηγούμενης εμπειρίας.

Τα ποσοστά ηλικιωμένων που βασανίζονται, κακοποιούνται, εξευτελίζονται και σε κάποιες περιπτώσεις πέφτουν θύματα ληστείας στα χέρια εσωτερικών φροντιστών είναι τρομακτικά.

Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι βιώνουν το φόβο θανάτου σε καθημερινή βάση και καταλήγουν να σιωπούν και να ανέχονται χωρίς να είναι σε θέση να προβάλουν αντιστάσεις. Οι συνεχές αλλαγές φροντιστών, κυρίως στα άτομα με άνοια επιδεινώνει ραγδαία την κατάσταση της υγείας τους. Η έλλειψη εξειδικευμένης γνώσης σε ότι αφορά την ιατρική τους φροντίδα θέτει τη ζωή των ηλικιωμένων συνανθρώπων μας σε κίνδυνο.

Οι συγγενείς καλούνται να καλύψουν ένα πολύ υψηλό κόστος κατ’ οίκων νοσηλείας χωρίς όμως οι δικοί τους άνθρωποι να λαμβάνουν  ποιοτική φροντίδα.

Λόγω της υποχρέωσης όλων μας να στηρίξουμε τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας που χρήζουν βοήθεια μακροχρόνιας νοσηλείας προτείνεται:

1. Η δημιουργία περισσότερων και εξειδικευμένων μονάδων μακροχρόνιας θεραπείας ηλικιωμένων.
2. Η εκπαίδευση ειδικού προσωπικού με συνεχή αξιολόγηση για τις υπηρεσίες που παρέχουν.
3. Θέσπιση ενός Ευρωπαϊκού πλαισίου επιχορηγούμενης εκπαίδευσης ατόμων που επιθυμούν να εργαστούν ως εσωτερικοί φροντιστές σε ηλικιωμένους.
4. Επίσημη καταγραφή στοιχείων που αφορά τις υπηρεσίες φροντίδας που παρέχουν έτσι ώστε άτομα που έχουν κακοποιήσει ηλικιωμένους να μην μπορούν να εργάζονται σε αυτό το τομέα σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα.
5. Νομιμοποίηση της εργασίας φροντιστών με σκοπό την αποφυγή φοροδιαφυγής και τη δυνατότητα παροχής υπηρεσιών υγείας στη χώρα μας σε αυτούς που ζουν και εργάζονται σε αυτό το τομέα.

Οι άνθρωποι που εργάζονται ως εσωτερικοί φροντιστές βιώνουν και αυτοί μια δύσκολη καθημερινότητα. Καλούνται να ανταποκριθούν σε μια πληθώρα απαιτήσεων φροντίδας του ηλικιωμένου ατόμου και να καλύψουν ανάγκες που είναι πέρα των γνώσεων και της εμπειρίας τους.

Για αυτό το λόγο χρειάζονται και αυτοί εκπαίδευση και ψυχολογική υποστήριξη.

Θα ήταν άδικο να εξαιρέσουμε και τους συνανθρώπους μας που με αυτοθυσία και ανθρωπιά παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας σε ηλικιωμένους σε μονάδες φροντίδας ή κατ’ οίκων νοσηλεία. Δυστυχώς όμως ο αντίποδας είναι πολύ μεγαλύτερος.

Σε μια κοινωνία που δηλώνει πολιτισμένη είναι επιεικώς απαράδεκτο να παρέχεται επιδοτούμενη εκπαίδευση σε μια πληθώρα επαγγελμάτων και να αδιαφορούμε για τη φροντίδα των ηλικιωμένων συνανθρώπων μας!

Αυτός ο ηλικιωμένος άνθρωπος είναι ο πατέρας και η μητέρα του διπλανού μας. Αύριο θα είναι ο δικός μας! Θα συνεχίσουμε να αδιαφορούμε κύριοι υπεύθυνοι;

Το παραπάνω κείμενο στάλθηκε ως ανοιχτή πρόταση στο υπουργείο Υγείας