της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*
Το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής μπορεί να εξασφαλίσει πλην συγκλονιστικού απροόπτου την αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα, με τη ΝΔ να φαίνεται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ότι μπορεί ακόμα και να διευρύνει τη διαφορά του συγκλονιστικού 20% της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Φυσιολογικά λοιπόν, τη Δευτέρα 26 Ιουνίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανακοινώσει τη νέα κυβέρνηση και η χώρα θα επανέλθει και τυπικά αλλά και πανηγυρικά στην πολυπόθητη κανονικότητα. Πολυπόθητη βεβαίως από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και θα τολμήσω να πω και του πολιτικού κόσμου… πλην ενός… του ΣΥΡΙΖΑ! Και αναφέρομαι στο ΣΥΡΙΖΑ και όχι στα αλλά μικρότερα κόμματα συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτός είναι που δεν συμπαθεί καθόλου μα καθόλου την κανονικότητα! Και το “ωραίο” είναι ότι μας το διατυμπανίζει!
Πέρα από αυτούς που το υπονοούν, μας το έχει πει ευθαρσώς και ανερυθρίαστα η κυρία Αχτσιόγλου στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, τον Μάϊο του 2021. Τι μας είπε δηλαδή; Μας είπε ότι “η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά”!
Αυτοκτονική δήλωση θα μπορούσε να πει κάποιος, ειδικά απέναντι σε έναν λαό, ο οποίος εδώ και 13 χρόνια έχει απωλέσει το αίσθημα της κανονικότητας λόγω της οικονομικής κρίσης, και επιπλέον από το 2020 κλήθηκε να ζήσει και να διαχειριστεί μεταξύ πολλών άλλων δύο πολύ σοβαρές ελληνο-τουρκικές κρίσεις (του Έβρου και του Oruc Reis), τον τουρκικό επιθετικό αναθεωρητισμό και την διαρκή κλιμάκωση της ρητορικής όποιου Τούρκου αξιωματούχου είχε φωνή και ήθελε να προσελκύσει την προσοχή πάνω του, την θανατηφόρα πανδημία του COVID-19, τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης και τις φυσικές καταστροφές που την συνοδεύουν, τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία η οποία μετέβαλλε την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας με τρόπο που είχαμε ξεχάσει ότι μπορεί να συμβεί και συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία που υπέβαλλαν και εμάς σε μεγάλη δοκιμασία, την απώλεια δύο γενναίων πιλότων μας και ενός μαχητικού αεροσκάφους F-4, το δυστύχημα των Τεμπών και την τραγική απώλεια τόσων νέων παιδιών, όπως και άλλα πολλά που δεν χωράνε στο παρόν άρθρο.
Κοιτώντας λοιπόν τη δήλωση της κυρίας Αχτσιόγλου ακόμα μία φορά και αντιπαραβάλλοντας την με όλα αυτά που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε, αναρωτιέμαι ειλικρινά τι άλλο θα ήθελε εκείνη, οι ομόσταβλοι και οι συναγωνιστές της να συμβεί προκειμένου να μπορέσει να καταστεί η αντι-κανονικότητα “ευκαιρία για την Αριστερά”; Είναι να κλαις και να γελάς κυριολεκτικά, και όταν λέω “να γελάς” μιλάω όχι για αυθεντικό γέλιο, αλλά για εκείνο το εκτός ελέγχου νευρικό γέλιο που δεν έχει απαραιτήτως σχέση με τις περιστάσεις, οι οποίες εν προκειμένω δεν είναι καθόλου μα καθόλου για γέλια.
Και θα την επεκτείνω λίγο τη συζήτηση περί κανονικότητας και αντι-κανονικότητας στη Ροδόπη και στην “ελαφρότητα” με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε επί σειρά ετών την δεύτερη έναντι της πρώτης, υπακούοντας στα κελεύσματα του τουρκικού προξενείου για τους υποψήφιούς του, με μακιαβελικό αντάλλαγμα το θλιβερό “ροζ κουτάκι” στο μπλε χάρτη της Ελλάδας που νομίζει ότι έσωσε την εκλογική του αξιοπρέπεια.
Εξοργιστική και θλιβερή επίσης η δήλωση του κ. Μουζάλα ο οποίος όταν ρωτήθηκε γιατί το κόμμα του αγνόησε τις προειδοποιήσεις της ΕΥΠ για το θέμα, μας είπε ότι αυτός και οι σύντροφοί του, που κυβέρνησαν και φιλοδοξούν να ξανακυβερνήσουν την Ελλάδα, έχουν “κακή γνώμη” για την συγκεκριμένη υπηρεσία του κράτους μας, και για αυτό επέλεξαν να αδιαφορήσουν. Για να μην αναφέρουμε δε, τις δηλώσεις του κ.Γιώργου Τσίπρα για την ΕΥΠ, ότι “συνιστά εγκληματική οργάνωση”!
Φαίνεται λοιπόν από τα αδιάσειστα γεγονότα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η Αριστερά που θεωρεί ότι την εκπροσωπεί, ότι τελικά δεν τα έχει καλά ούτε με την κανονικότητα, αλλά ούτε και με την αντι-κανονικότητα. Δεν μπορεί να διαχειριστεί δηλαδή κανένα από τα δύο και αυτό το έχουμε εμπεδώσει και με το καλό και με το ανάποδο, όπως μας έχει επισημάνει και “ο αψύς Κρητικός”, κ.Πολάκης. Ναι, ωραία όλα αυτά θα μου πείτε, αλλά δεν μας λες, το τι τελικά ΜΠΟΡΕΙ να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικός χώρος και αξιωματική αντιπολίτευση;
Το ερώτημα είναι καίριο για τη συνέχεια. Παρά ταύτα, η απάντηση είναι ηλίου φαιεινότερη, δεδομένης της προφανούς αδυναμίας του να διαχειριστεί κάποια των δύο καταστάσεων! Είναι επίσης φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να παράξει κανονικότητα! Μπορεί όμως μία χαρά να παράξει αντι-κανονικότητα, ευτυχώς όχι με την επιτυχία του παρελθόντος, εκμεταλλευόμενος αδίστακτα περιστάσεις και συγκυρίες όπως αυτή του τραγικού ναυαγίου νότια της Πελοποννήσου, και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο με την κινητοποίηση διάφορων απίθανων τύπων, όπως ο κ. Παπαδημούλης, που βάσιμα πλέον μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει το “ακαταλόγιστο”. Που για μένα τουλάχιστον σημαίνει ότι θα πρέπει σύντομα και για λόγους προσωπικής αξιοπρέπειας να εξετάσει την περίπτωση να αποσυρθεί από τον πολιτική, πριν τεθεί στην κρίση του εκλογικού σώματος και γελοιοποιηθεί από την ετυμηγορία του, όπως γελοιοποιήθηκαν οι εντός Ελλάδος σύντροφοι και συναγωνιστές του.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα της διαρκούς επιθυμίας του ΣΥΡΙΖΑ να παράγει αντι-κανονικότητα είναι ο χώρος των Ενόπλων Δυνάμεων δια μέσου του προσκείμενου αμυντικού ρεπορτάζ και των μηχανισμών του, όπου επικρατούν καθολικά το προσωπικό μένος κατά της ηγεσίας τους, το λούμπεν, η γραφικότητα κρατικοδίαιτων τύπων και χαρακτήρων, οι εμμονές, τα στερεότυπα, οι ιδεοληψίες, οι ημετερόπουλοι και οι διαδρομιστές υπουργείων, η παραφιλολογία, η αδαημοσύνη, τα απώτερα κίνητρα, η (όχι και τόσο) αδιαφανής διασύνδεση με επιχειρηματικά συμφέροντα, η αδιαφορία για τη διαφύλαξη του κύρους των θεσμών και του κράτους, οι μεσσιανικές αντιλήψεις, οι πρακτικές δολοφονίας χαρακτήρα και απόδοσης οικογενειακής ευθύνης, η μετατροπή του άσπρου σε μαύρο και της ημέρας σε νύχτα και αντίστροφα (ανάλογα με το τι βολεύει… που δεν είναι πάντα το ίδιο), αλλά και ο κιτρινισμός, το tabloid και το gossip!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτές της ημέρες συνιστά η νέα αήθης και βορβορώδης επίθεση κατά του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ και της ηγεσίας του Πολεμικού Ναυτικού με οποιαδήποτε πρόφαση μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί ακόμα και ο πιο νοσηρός νους. Και μάλιστα με αναφορά “φόρα-παρτίδα” σε συγκεκριμένους αποστράτους των Ενόπλων Δυνάμεων προερχόμενων από τον συγκεκριμένο Κλάδο, οι οποίοι όχι μόνο έχουν ονοματιστεί επανειλημμένως από τα συγκεκριμένα ιστολόγια, αλλά έχουν τοποθετηθεί και δημόσια όπως και μέσω στοχευμένων διαρροών κατά την πρόσφατη ενεργή υπηρεσία τους.
Είναι κυριολεκτικά περιττό να αναφερθώ στις γραφικές λεπτομέρειες του νέου τσουνάμι των σχετικών δημοσιευμάτων, τα οποία λόγω και της έλλειψης έμπνευσης και των κάκιστων ελληνικών των αρθρογράφων δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνουν χιλιοειπωμένα τσιτάτα, που παρότι έωλα και ξεπερασμένα, σκοπό έχουν να σύρουν τις Ένοπλες Δυνάμεις στην αντι-κανονικότητα μέσω της χειραγώγησης ενός ολόκληρου Κλάδου τους, του Πολεμικού Ναυτικού. Η τραγική παρανόηση και το “αστείο” εν προκειμένω είναι ότι ο “ναυτικός Ρασπούτιν” (πρώην Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΝ) και η παρέα του, που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά, πιστεύουν και έχουν πείσει τους ομόσταβλους και συντρόφους τους στο ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς) ότι μπορούν να επιβάλλουν την αντι-κανονικότητα απλά και μόνο γράφοντας αυτό που επιθυμούν και προβάλλοντας το στη συνέχεια μέσω των εγκάθετων ιστολογίων του αμυντικού ρεπορτάζ κυρίως, αλλά όχι μόνον!
Και εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι παρακολουθώντας από κοντά τα τεκταινόμενα στις Ένοπλες Δυνάμεις, ειδικά τον τελευταίο καιρό, έκανα ένα πολύ μεγάλο λάθος. Και το λάθος μου ήταν ότι για κάποιο λόγο πίστεψα (κακώς) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι φίλα προσκείμενος στην αντι-κανονικότητα, θα σεβαστεί τον πυλώνα της ύπαρξης της χώρας, δηλαδή τις Ένοπλες Δυνάμεις της. Και του υπέδειξα επανειλημμένως τη θεσμική στρέβλωση στην οποία πάει να τον σύρει ο “ναυτικός Ρασπούτιν”, που εάν περνούσε δεν θα μαζευόταν από κανέναν και με τίποτα.
Αλλά έκανα λάθος και πρέπει να το παραδεχτώ. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ως αποδεδειγμένος σπόνσορας και προστάτης της αντι-κανονικότητας, όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για τις “λεπτομέρειες” που έχουν να κάνουν με τις συνέπειες των θεσμικών στρεβλώσεων που ανησυχούν όλους εμάς, αλλά εξυπηρετείται απολύτως τόσο ως προς τις επιδιώξεις του αλλά και ψυχολογικά, πολύ απλά γιατί έτσι “αισθάνεται” καλύτερα. Και ναι μεν τις δυνητικές συνέπειες δεν μπορεί να τις διαχειριστεί… αλλά τελικά για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το διακύβευμα οι συνέπειες, γιατί πολύ απλά δεν τον ενδιαφέρουν, όποιες και να είναι και ό,τι και να αφορούν! Ακόμα και τις Ένοπλες Δυνάμεις!
Θα του επισημάνω όμως του ΣΥΡΙΖΑ και της παρέας του ότι όπως έκανα λάθος εγώ, έτσι μπορεί να κάνει λάθος και αυτός, γιατί όταν η δυναμική της αντι-κανονικότητας δεν βρει εξωτερική διέξοδο και το εγχείρημα καταλήξει σε αποτυχία, πολύ φυσιολογικά θα ψάχνει χώρο για να εκτονωθεί. Η πιθανότητα να εκτονωθεί εσωτερικά όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ υψηλή, και επειδή είστε “καλοί” στην παραγωγή αντι-κανονικότητας, αλλά πολύ κακοί στη διαχείρισή της, οι άνεμοι που σπέρνετε, θα φέρουν θύελλες που δεν θα μπορέσετε να θερίσετε!
Όσο για εμάς τους υπόλοιπους, θα τα πάμε μία χαρά! Γιατί και η χώρα θα προχωρήσει και οι Ένοπλες Δυνάμεις θα επανεξοπλιστούν υπό τη χρηστή και φωτισμένη ηγεσία τους, την στρατιωτική και πολιτική!
Γιατί η κανονικότητα επικράτησε πανηγυρικά και ήρθε για να μείνει!
Την αντι-κανονικότητα την αφήνουμε σε σας και κάντε την ό,τι νομίζετε! Η σπορά των ανέμων σας θα συνεχιστεί για ακόμα μία εβδομάδα, και στις 25 Ιουνίου το βράδυ θα κληθείτε να θερίσετε τις θύελλές σας!
*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).
Ροή Ειδήσεων 
