Οι εκπρόσωποι της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος κρούουν για ακόμη μία φορά τον κώδωνα του κινδύνου για τις εισαγγελικές εντολές, ο αριθμός των οποίων, όπως ανέφεραν, ακολουθεί ανοδική πορεία.

«Με το χαρακτηρισμό-ομπρέλα “εισαγγελικά περιστατικά” συναθροίζονται τρεις διαφορετικές κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει όλα εκείνα τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες που δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές σωματικές και συναισθηματικές ανάγκες τους λόγω οικονομικής δυσπραγίας και κοινωνικών αντιξοοτήτων. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει τα παιδιά που έχουν υποστεί παραμέληση ή/και κακοποίηση. Εδώ περιλαμβάνονται και οι αναφερόμενες περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης. Η τρίτη κατηγορία είναι τα “ασυνόδευτα” προσφυγόπουλα», αναφέρει ο πρόεδρος της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδος και καθηγητής Ιατρικής, Δημήτρης Αναγνωστόπουλος.

Το πρόβλημα με τα «εγκαταλελειμμένα παιδιά», όπως συνηθίζουν να τα αποκαλούν οι εργαζόμενοι των παιδιατρικών νοσοκομείων, έχουν αναδείξει πολλές φορές και το Σωματείο Εργαζομένων του «Αγία Σοφία» και η ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων), ζητώντας από την πολιτεία να επέμβει ώστε να δοθεί τέλος στο χρόνιο αυτό πρόβλημα. Ο διευθυντής της Παιδοψυχιατρικής Κλινικής στο Παίδων «Αγία Σοφία», Γεράσιμος Κολαΐτης, επισημαίνει ότι είναι μεγάλος και διαρκώς αυξανόμενος ο αριθμός των παιδιών που μεταφέρονται κατόπιν εισαγγελικής εντολής στα παιδιατρικά νοσοκομεία και στις παιδιατρικές κλινικές των Γενικών Νοσοκομείων προκειμένου να έχουν φροντίδα και προστασία. Ο ίδιος διαθέτει στατιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία πριν από το 2010 στα νοσοκομεία έφταναν με εισαγγελική εντολή περίπου 20 παιδιά το έτος, αλλά τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των παιδιών κατ’ έτος διαρκώς αυξάνεται. Το 2011 ήταν 80, το 2013 ανήλθαν σε 183, το 2014 σε 170, το 2015 σε 149, το 2016 σε 125. Το 2017 τα παιδιά που κατέληξαν στο νοσοκομείο ήταν 178, ενώ το 2018 ήταν 221!

Οι εκπρόσωποι της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας τόνισαν, μάλιστα, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου ότι κάποια από αυτά τα περιστατικά θα καταλήξουν και στο κλειστό τμήμα των παιδοψυχιατρικών κλινικών, χωρίς την ύπαρξη ενεργού ψυχοπαθολογίας, είτε επειδή ο αρμόδιος εισαγγελέας κρίνει ότι δεν είναι ασφαλή σε άλλες κλινικές είτε γιατί τα παιδιατρικά τμήματα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις παρατεταμένης φύλαξης και φροντίδας των παιδιών αυτών. Ετσι, παρατηρείται συχνά το φαινόμενο παιδιά, σωματικά και ψυχικά υγιή, να περιφέρονται στις κλινικές των νοσοκομείων, αποκομμένα από τις καθημερινές εκπαιδευτικές ασχολίες και το οικογενειακό τους περιβάλλον, βιώνοντας το θυμό, το φόβο, την αγανάκτηση και τη θλίψη, χωρίς να αντιλαμβάνονται το λόγο για τον οποίο βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση.

Από την έντυπη έκδοση