Παρα την κατακραυγή σήμερα επανήλθε αποκαλώντας ξανά τον Σίμο Παλτσανιτίδη «φασίστα από την Χίο». Μάλιστα κοινοποίησε ένα κείμενο του συντρόφου του Θέμη Δημητρακόπουλου που επιχειρηματολογεί «πώς ένας ανάπηρος μπορεί να είναι και φασίστας»!

Το κείμενο φέρει τον τίτλο: «Η αναπηρία ως άλλοθι για τον Χρυσαυγιτισμό» και αναφέρει:

Ένας απροκάλυπτα φασίστας, ρατσιστής και ψεκασμένος διαμαρτύρεται επειδή τον απεκάλεσε ”φασιστάκι” ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, απαντώντας σε δικό του προκλητικό και απρεπέστατο σχόλιο στον προσωπικό τοίχο του υπουργού στο φβ.

Όπως δικαίως αναρωτιέται και η φίλη Nikoletta Bitouni, το ότι κάποιος είναι ανάπηρος –και επιπλέον παραολυμπιονίκης– είναι ένα θέμα, και η αναπηρία απόλυτα σεβαστή και χρήζει της αμέριστης υποστήριξης της πολιτείας και των συμπολιτών μας.

Όμως, όμως: καμιά αναπηρία, καμιά σωματική υστέρηση δεν μπορεί να γίνεται άλλοθι και συγχωροχάρτι για τις όποιες φασιστικές, ρατσιστικές απόψεις.
Όποιος αμφιβάλλει, ας μπει στην προσωπική σελίδα του παραολυμπιονίκη από τη Χίο για να διαπιστώσει του λόγου το αληθές: υβριστής των προσφύγων και των μεταναστών, υβριστής των ”προδοτών” πολιτικών συλλήβδην, υβριστής του πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού για το Μεταναστευτικό, θερμός οπαδός των λογής θεωριών συνωμοσίας, με δυο λέξεις: χρυσαυγίτικος λόγος εκατό τοις εκατό!

Και μην πει κανείς ότι ο συγκεκριμένος ήταν τάχα μου μέλος του Συριζα μέχρι προ τινος γιατί η συμμετοχή στον Σύριζα, πολύ περισσότερο η άπαξ ή δίπαξ ψήφος, δεν αποτελεί πρόκριμα δημοκρατικότητας και προοδευτικότητας, ούτε αποκλείει αυτήν ακριβώς τη νοοτροπία και το ύφος/ήθος που προσιδιάζει στον χρυσαυγιτισμό – όπως έχει δυστυχώς αποδειχθεί, και μάλιστα σε επίπεδο κορυφαίων στελεχών και βουλευτών που αποχώρησαν με τη διάσπαση πέρσι [συνεννοούμαστε, ε;].

Γιατί ο χρυσαυγιτισμός ως διαστροφή της πολιτικής και ως κοινωνικό νόσημα δεν γνωρίζει κομματικά όρια: είναι μια αρρώστια που διατρέχει οριζόντια την κοινωνία και καιρός να βγάλουμε τις αριστερές παρωπίδες μας και να αντιμετωπίσουμε την πραγματική πραγματικότητα, ως όφειλε εδώ και καιρό.

Και να περισώσουμε, με τις απαιτούμενες πολιτικές, ό,τι μπορεί να περισωθεί ακόμη σε επίπεδο δημοκρατίας, πολιτισμού και παιδείας.

Κατά τα άλλα: Χριστόφορε, μην ασχολείσαι με τα πολιτικά σκουπίδια. Ευκαιρία γυρεύουν να κάνουν κήρυγμα ψεκασμένης ”δημοκρατίας”…

Διαγραφή και μπλοκάρισμα επιτόπου. Η συνταγή που εφαρμόζω αμελητί ανέκαθεν.
Έκαστος εφ’ ω ετάχθη.