«Είναι ευρέως αποδεκτό ότι τα Λατινικά όπως διδάσκονται, δεν παίζουν κανέναν εκπαιδευτικό ρόλο πέρα από το να είναι ένα μάθημα που βασίζεται εξολοκλήρου στην αποστήθιση και συμβάλλει σε μία τεχνητή αύξηση των βάσεων του 1ου Επιστημονικού Πεδίου», αναφέρει σε ανακοίνωσή του και προσθέτει:

«επιπλέον, η διδασκαλία των Λατινικών στη διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς και μάλιστα με προοπτική εισαγωγικών εξετάσεων είναι αναπόφευκτο να περιορίζεται στην εξέταση σωρείας μορφοσυντακτικών φαινομένων και στην αποστήθιση μικρών κατασκευασμένων κειμένων, με πολύ μικρή σχέση με την πραγματική λατινική γραμματεία. Πέραν όμως του επιστημονικού/παιδαγωγικού προβλήματος, έπρεπε να αντιμετωπιστεί και το εξής πρόβλημα: Η μειωμένη ύλη και η τυποποίηση οδηγούν σήμερα στον μεγάλο αριθμό αριστούχων στο συγκεκριμένο μάθημα και, κατά συνέπεια, στη στρέβλωση των αποτελεσμάτων.

Η Κοινωνιολογία, αντίθετα, είναι ένα γνωστικό αντικείμενο που ενδιαφέρει τους νέους, θέτει θέματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι έφηβοι, επεξεργάζεται ζητήματα κοινωνικών δομών και της ιστορικής τους εξέλιξης  και συμβάλλει, με ορισμένες από τις θεωρητικές επεξεργασίες στη γνώση καταστατικών στοιχείων του Δυτικού (και όχι μόνον) πολιτισμού».

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]