Ο Θρασύβουλος Λυκουρέζος, ο οποίος σύμφωνα με το Λιμενικό, ήταν αυτός που βρισκόταν πίσω από το τιμόνι του ταχύπλοου πέρασε την πύλη των δικαστηρίων του Πειραιά λίγο μετά τη 1 το μεσημέρι προκειμένου να δώσει απαντήσεις για όλα όσα συνέβησαν όταν το σκάφος του κυριολεκτικά διέλυσε το τουριστικό σκάφος την ώρα που κατευθυνόταν στο νησάκι της Μονής έχοντας ξεκινήσει από την παραλία της Πέρδικας.

Όλοι πλέον αναμένουν να δουν τι στάση θα κρατήσει ο 77χρονος και τι θα επικαλεστεί ενώπιον των ανακριτικών αρχών και κυρίως αν θα επιμείνει στη γραμμή που χάραξε στην πρώτη του κατάθεση στους Λιμενικούς το απόγευμα της περασμένης Τρίτης όταν και ουσιαστικά εμμέσως έριξε την ευθύνη στο τουριστικό σκάφος.

Στην πρώτη του κατάθεση ο Θρασύβουλος Λαζαρίδης είπε στους Λιμενικούς, σύμφωνα με το ΒΗΜΑ, ότι η ναυτική τραγωδία συνέβη επειδή δεν κοιτούσε καθόλου αριστερά «διότι από δεξιά έβγαιναν πολλές λάντζες και είχα το νού μου εκεί». «Ξαφνικά ενώ ήμουνα επικεντρωμένος στη δεξιά πλευρά και ενώ το σκάφος μου ήταν κοντά στην παράλλαξη για τη σπηλιά της Φώκιας αιφνιδιάστηκα από την απροσδόκητη, ακριβώς λίγα μέτρα από το σκάφος μου Ντουάντε, παρουσία του άλλου σκάφους που διασταύρωνε την πορεία του από αριστερά προς τα δεξιά» φέρεται να είπε επίσης στην κατάθεσή του.

Τα αναπάντητα ερωτήματα

Παρά τα όσα υποστήριξε ο 77χρονος Λυκουρέζος είναι πολλά τα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα για τους χειρισμούς του Λιμενικού αλλά και του υπουργού Ναυτιλίας Θοδωρή Δρίτσα:

– Γιατί το Λιμενικό δεν συνέλαβε αμέσως τον ιδιοκτήτη, τον χειριστή ή και οποιονδήποτε επέβαινε στο μοιραίο ταχύπλοο, αλλά τους άφησε να πάνε στο σπίτι του 77χρονου Θρασύβουλου Λυκουρέζου, τέσσερα ολόκληρα χιλιόμετρα μακριά από το λιμάνι, όπου και τελικά έγινε αργότερα η σύλληψη του συγκεκριμένου ανθρώπου;

– Γιατί ο υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας, ο θεσμικός ρόλος του οποίου είναι συγκεκριμένος και με βαρύνουσα σημασία, έφτασε αμέσως στην Αίγινα -όχι για τις επιχειρήσεις διάσωσης, για τις οποίες έχει αρμοδιότητα όντως- και παρακολούθησε επί ώρες από κοντά μία δικαστική διαδικασία, όπως η προανάκριση για το δυστύχημα;

– Γιατί ήταν ο ίδιος ο υπουργός που πρώτος ανακοίνωσε τα ονόματα των τεσσάρων επιβαινόντων στο ταχύπλοο όταν επί τρεις ημέρες παρέμεναν «επτασφράγιστο μυστικό» από το Λιμενικό;

– Με ποια ιδιότητα και για ποιο λόγο κάνει δηλώσεις ο κ. Δρίτσας και μάλιστα πότε αντικρουόμενες και πότε εντελώς περίεργες, όπως εκείνη για την εμπειρία του κ. Λυκουρέζου; Μπορεί οποιοσδήποτε και ιδίως ένας υπουργός να αναφέρεται στην «εμπειρία» ενός ανθρώπου στη θάλασσα, όταν πριν λίγο ο συγκεκριμένος εμπλέκεται ή και προκάλεσε τον θάνατο τεσσάρων ανθρώπων; Ποιον απασχολεί η οποιαδήποτε «εμπειρία» οποιουδήποτε ανθρώπου σε τέτοιες συνθήκες, ώστε να ασχολείται και να επισημαίνει το θέμα ένας υπουργός; Ρεπόρτερ είναι; Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζει και ποιος τον πληροφόρησε τον υπουργό για την εμπειρία ή και ικανότητα, προφανώς, ενός ανθρώπου, όταν ένα ολόκληρο νησί γνωρίζει ότι ο συγκεκριμένος 77χρονος αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας;

– Γιατί αποχώρησε από την υπεράσπιση του 77χρονου ο εξάδελφός του Αλέξανδρος Λυκουρέζος ειδικά αφού πρώτα χάραξε την υπερασπιστική γραμμή ότι η ευθύνη ανήκε στον καπετάνιο της λάντζας που σκοτώθηκε στη ναυτική τραγωδία; Μήπως η αποχώρηση του δικηγόρου οδηγεί στην αλλαγή της υπερασπιστικής γραμμής και ίσως στην επιδίωξη ενός, τρόπον τινά, συμβιβασμού, ώστε να δικαιωθούν τα θύματα, τουλάχιστον από τις ασφαλιστικές εταιρείες;