Ο ποιητής της «Ρωμιοσύνης» απαγγέλλει το ιστορικό ποίημα και η φωνή του γίνεται σύνθημα για ένα τεράστιο κύμα διαδηλωτών που έχει κατακλύσει τους δρόμους του κέντρου.
« Σώπα, όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες. Aυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας. Kάτου απ’ το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε της καμπάνας το σκοινί – προσμένουνε την ώρα, δεν κοιμούνται, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση. Tούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας – δε μπορεί κανείς να μας το πάρει…»