Αναλυτικότερα, οι δήμοι Κρωπίας, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Παπάγου-Χολαργού, Ηλιούπολης, Ελληνικού-Αργυρούπολης, Παιανίας-Γλυκών Νερών και Γλυφάδας, το 2011 είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούσαν να ακυρωθεί το από 14.6.2011 Προεδρικό Διάταγμα για τον καθορισμό των μέτρων προστασίας της περιοχής του όρους Υμηττού και των μητροπολιτικών πάρκων Γουδή-Ιλισσίων.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ, με την υπ΄ αριθμ. 2996/2014 απόφασή της, απέστειλε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης 4 προδικαστικά ερωτήματα σχετικά με το περιεχόμενο του επίμαχου Προεδρικού Διατάγματος του 2011. Συγκεκριμένα, τα ερωτήματα αφορούσαν την υποχρέωση ή μη εφαρμογής της ευρωπαϊκής οδηγίας 2001/42 περί έκδοσης μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων πριν από την έκδοση του εν λόγω Προεδρικού Διατάγματος.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2015, με την υπ΄ αριθμ. C453/14 απόφασή του, έκρινε ότι βάσει της οδηγίας 2001/42 απαιτούνταν στρατηγική περιβαλλοντική εκτίμηση πριν από τη θεσμοθέτηση του Προεδρικού Διατάγματος.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ με πρόεδρο τον Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Σπυρίδωνα Μαρκάτη, με τις υπ’ αριθμ. 2355-2361/2017 αποφάσεις της, έκανε δεκτές τις αιτήσεις των εν λόγω 7 δήμων, κρίνοντας ότι το Προεδρικό Διάταγμα του 2011 έχει πλημμέλεια γιατί εκδόθηκε χωρίς να τηρηθεί «η διαδικασία της προηγούμενης στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης» και το ακύρωσαν.

Υπενθυμίζεται ότι με το Προεδρικό Διάταγμα του 2011 (τροποποιούσε παλαιότερο του 1978) ο Υμηττός χωρίστηκε εκ νέου σε πέντε ζώνες, με τη σημαντικότερη την α’ ζώνη (απόλυτης προστασίας).