της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Προσπάθησα να μετρήσω τα δεκάδες ελικόπτερα στα βίντεο και στις φωτογραφίες των επίσημων ανακοινώσεων αλλά τελικά δεν τα κατάφερα. Ήταν πάρα πολλά όντως, δεν ήταν όμως περισσότερα από τα ψέματα που διαβάσαμε για την κατάσταση των ελικοπτέρων της 1ης ΤΑΞΑΣ μετά την θεομηνία Ντάνιελ, τα οποία τη μία ήταν “πνιγμένα”, την άλλη κατεστραμμένα και την άλλη εξαφανισμένα. Και τι δεν γράφτηκε και πόσο δεν λοιδορήθηκε το Γενικό Επιτελείο Στρατού, το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας και προσωπικά ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, που για ακόμα μία φορά επέλεξε να απαντήσει όπως μόνο αυτός γνωρίζει, δηλαδή όχι με λόγια αλλά με έργα.

Οι περιστάσεις είναι φυσικά άλλες, αλλά θα μου επιτραπεί εδώ ένας ιστορικός παραλληλισμός που θεωρώ ότι εκφράζει απόλυτα τον στρατηγό Φλώρο, και το τονίζω διότι αυτό έπραξε από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων του, όχι μόνο στο πλαίσιο της αυστηρά στρατιωτικής αποστολής του, αλλά και για όλα εκείνα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στην τετραετή σχεδόν θητεία του σε ότι αφορά στην υποστήριξη του κοινωνικού συνόλου κάτω από οποιεσδήποτε απαιτητικές συνθήκες και δύσκολες περιστάσεις.

Και θα αναφερθώ σε έναν από τους 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα, τον γνωστό Διηνέκη, ο οποίος όταν οι Πέρσες έστειλαν αγγελιαφόρους για να τρομοκρατήσουν την ελληνική δύναμη στις Θερμοπύλες λέγοντάς τους ότι τα βέλη τους θα σκέπαζαν τον ήλιο, απάντησε: «καλύτερα… θα πολεμήσουμε υπό σκιά».

Τα βέλη των διαδοχικών κρίσεων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Ελλάδα υπήρξαν πολλά από τον Ιανουάριο του 2020 και θα μπορούσαμε να πούμε μεταφορικά ότι όντως σκέπασαν τον ελληνικό ουρανό με τρόπο που αν μας τον περιέγραφε κάποιος το 2019, θα του λέγαμε ότι παραλογίζεται. Όπως θα έλεγε και σε εμάς ότι παραλογιζόμαστε, αν του λέγαμε και πάλι μεταφορικά να μην ανησυχεί, γιατί οι Ένοπλες Δυνάμεις μας θα εκμεταλλευόντουσαν τη “σκιά” των πάσης φύσης “βελών” που πέσαν πάνω στην Ελλάδα αυτή την τετραετία, για να δώσουν το δικό τους και δικό μας νικηφόρο πόλεμο σε κάθε μία από αυτές και σε πολλές μαζί ταυτόχρονα.

Οι Έλληνες είμαστε υπερήφανοι για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας όχι μόνο γιατί είναι σαρξ εκ της σαρκός της κοινωνίας μας, αλλά γιατί γνωρίζουμε το ήθος, την αφοσίωση, την οργάνωση και την αποτελεσματικότητά τους στην πράξη και όχι στη θεωρία, όχι στα λόγια. Και όλα αυτά είναι τόσο εμφανή και τόσο εντυπωσιακά που κανονικά δεν θα έπρεπε να αμφισβητούνται, αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι δεν υπάρχει γκάλοπ που να μην απεικονίζει την απόλυτη εμπιστοσύνη της Ελληνικής κοινωνίας προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και την ηγεσία τους.

Και ενώ όλα θα έπρεπε να είναι απλά και σαφή, εδώ ακριβώς είναι που υπεισέρχονται “τα άλλα”, δηλαδή εκείνα που όχι μόνο δεν εξηγούνται με την καλοπροαίρετη κοινή λογική, αλλά εκείνα που εμμονικά, τοξικά και υποβολιμιαία θέλουν με κάθε τρόπο να μας κάνουν να πιστέψουμε αδιαμαρτύρητα ότι το άσπρο είναι μαύρο και ότι η ημέρα είναι νύχτα. Πηχυαίοι τίτλοι λοιπόν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπου για τα ελικόπτερα που πνίγηκαν και καταστράφηκαν, με κυριολεκτικά αηδιαστική ικανοποίηση για τη φενάκη της “βολικής” συμφοράς που μας βρήκε και θα μας απαλλάξει από τον στρατηγό Φλώρο το ταχύτερο δυνατό.

Τι και αν οι ψύχραιμοι τους είπαν να το ξανασκεφτούν, να σταματήσουν και να σωπάσουν. Τι και αν σε μία πρωτοφανή επίδειξη εγκράτειας από όλους τους υπεύθυνους φορείς, πολιτικούς και στρατιωτικούς, κανένας δεν ήθελε να αναφερθεί σε πολύ ευαίσθητα θέματα για την εθνική μας άμυνα και ασφάλεια. Αυτή η εγκράτεια ήταν όμως που εκ προθέσεως παρεξηγήθηκε από όλους αυτούς τους εραστές της αναστάτωσης, της αστάθειας και των fake news και έγινε αντιληπτή ως αδυναμία, που συνδυαζόμενη με τα προπαγανδιστικά και σαχλαμαροειδή δημοσιεύματα της ερντογανικής Yeni Safaκ για αποστρατιωκοποίηση των νησιών μας, προφανώς οδήγησαν στη δημιουργία εικόνας επικίνδυνης αδυναμίας και απαράδεκτων για την εθνική άμυνα και ασφάλεια παρανοήσεων εκ μέρους όχι μόνο των αντιπάλων μας, αλλά και των φίλων, των εταίρων και των συμμάχων μας.

Και εδώ είναι που “κολλάει” και “κουμπώνει” το συντριπτικό “Όπως πρέπει… όπου πρέπει” του στρατηγού Φλώρου και φυσικά η μεγαλειώδης εικόνα των ελικοπτέρων της 1ης ΤΑΞΑΣ που υπό τη “σκιά” των “βελών” της νοσηρότητας, της τοξικότητας, της αμετροέπειας, της αλαζονείας και της ύβρεως κέρδισαν κατά κράτος τη μάχη της αλήθειας και της αποτελεσματικότητας. Το μήνυμα ήταν σαφές, λιτό, περιεκτικό, εκπέμφθηκε την κατάλληλη στιγμή και ελήφθη από όλους τους ενδιαφερόμενους, μεταξύ των οποίων και οι πάσης φύσης ψεκασμένοι που αιφνιδιάστηκαν απόλυτα, γιατί το γελοίο αφήγημα της απόλυτης καταστροφής που μας πουλάγανε με θράσος τόσο καιρό κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Και ενώ περιμέναμε κάτω από το ασήκωτο βάρος των εικόνων ότι τουλάχιστον θα σιωπούσαν, γιατί για συγγνώμη προς τους αναγνώστες τους ή για επανόρθωση δεν μας έχουν συνηθίσει και δεν το συζητάμε, αυτοί άρχισαν να μιλούν για σκηνοθεσία και άλλα φληναφήματα, τόσο θλιβερά όσο και τα fake news που μας σέρβιραν με τέτοια ευκολία και αδιαφορία για την αλήθεια, την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας. Αυτοί που με τα  τοξικά “βέλη” τους προσπαθούν για ακόμα μία φορά να σκεπάσουν τον ελληνικό ουρανό, γιατί πέραν όλων των άλλων έχουν την απατηλή αίσθηση ότι είναι πολλοί ενώ είναι λίγοι, ότι είναι ικανοί ενώ είναι ανίκανοι, ότι είναι έξυπνοι ενώ είναι ανόητοι, ότι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα μόνο και μόνο επειδή έτσι τα γράφουν στα άρθρα τους, ενώ η πραγματικότητα τους έχει καταργήσει και τα γεγονότα τους έχουν ήδη ξεπεράσει και τους κουνάνε το μαντήλι από μακριά.

Η γελοιοποίησή τους είναι απόλυτη και προκαλεί το γέλιο σε τέτοιο σημείο που για μια στιγμή θα μπορούσαμε ακόμα και να μπούμε στον πειρασμό να τους λυπηθούμε για την θλιβερή ψυχολογική τους κατάσταση και το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει. Ένα αδιέξοδο που δημιούργησαν μόνοι τους με το ένα και μοναδικό απώτερο κίνητρο να πλήξουν το κύρος και την αξιοπρέπεια των Ενόπλων Δυνάμεων και της ηγεσίας τους. Για αυτό, όχι μόνο δεν αξίζουν της λύπησης μας, αλλά θα λουστούν μέχρι τέλους της συνέπειες της απερισκεψίας τους “όπως πρέπει… όπου πρέπει”… και δεν θα τους λυπηθούμε καθόλου και με τίποτα!

Όσο για μας… και τα “βέλη” τους είναι τζούφια… και υπό σκιά θα πολεμήσουμε… και θα νικήσουμε κατά κράτος για ακόμα μία φορά!

*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).