Από την ανταλλαγή ανακοινώσεων και δηλώσεων της περασμένης εβδομάδας ξεχώρισε η εξαιρετικά σκληρή γλώσσα που επιλέχθηκε να χρησιμοποιηθεί από την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αλλά κυρίως το πρωτοφανές στα χρονικά κάλεσμα των ΜΜΕ του Nίκου Σακελλαρίου. Γιατί επέλεξε να μιλήσει ο πρόεδρος του ΣτΕ; Απευθυνόταν στην κυβέρνηση ή κάπου αλλού; Ποιος είναι ο επικεφαλής του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας και πώς έχει κινηθεί μέχρι σήμερα;

Οι αναφορές του προέδρου του ΣτΕ, εκτός από μια απάντηση στους κυβερνώντες που επιτίθενται πλέον συχνά στη Δικαιοσύνη, ίσως στέλνουν και ορισμένα ακόμη μηνύματα. «Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας, τα δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να μην εφαρμόζουν νόμο το περιεχόμενο του οποίου είναι αντίθετο προς αυτό, η δε συμμόρφωση στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης -οι οποίες εκτελούνται στο όνομα του ελληνικού λαού- είναι υποχρεωτική», ανέφερε την περασμένη Δευτέρα αποκρούοντας στην πραγματικότητα την κριτική για το θέμα των αναδρομικών φοροελέγχων και όσων δικαστικών αποφάσεων ακύρωσαν επιταγές του Μνημονίου.

Ωστόσο, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια άλλη αναφορά του: «Οφείλουμε, τέλος, να προειδοποιήσουμε ότι υπό τις παρούσες αμιγώς μνημονιακές συνθήκες θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνο κάθε συνταγματικό πειραματισμό, ο οποίος θα οδηγούσε σε έλλειμμα δικαιοσύνης. Φρονούμε ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο τραγικό για τους Ελληνες από το να στερηθούν, διά της εισαγωγής αμφιβόλου λειτουργικότητος θεσμών, της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, η οποία διασφαλίζεται πλήρως από το ισχύον Σύνταγμα, και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Το υφιστάμενο συνταγματικό πλαίσιο είναι απολύτως επαρκές για να αντιμετωπισθεί η κρίσις και η αποτελεσματική λειτουργία του εξασφαλίζεται πλήρως από την ανεξάρτητο Δικαιοσύνη, η οποία και το απαιτούμενο σθένος διαθέτει αλλά και τη βούληση να πράξει ό,τι απαιτείται, όπως έχει άλλωστε αποδειχθεί με την πρόσφατη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας».

Αν και σε πρώτη ανάγνωση η δήλωση αυτή φαίνεται να απευθύνεται στην κυβέρνηση, υπάρχουν πηγές που υποστηρίζουν πως αποδέκτες ήταν μέλη των δανειστών. Οι ίδιες πηγές ισχυρίζονται πως υπάρχουν πιέσεις για κατάργηση του ΣτΕ ως δικαστηρίου που οι αποφάσεις του κρίνουν και ενίοτε καταργούν βασικούς νόμους των Μνημονίων, προκαλώντας «δημοσιονομικό πονοκέφαλο». Εν όψει, λοιπόν, συνταγματικής αναθεώρησης, λέγεται πως υπάρχουν σκέψεις για δημιουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου, όπως υπάρχει σε πολλές χώρες του κόσμου. Αυτό που υπογραμμίζουν όμως είναι η σύνθεση ενός τέτοιου δικαστηρίου, η οποία είθισται να περιλαμβάνει νυν δικαστές, καθηγητές, πολιτικές προσωπικότητες αλλά και… πρώην δικαστές, με την καμπάνα να χτυπάει για την πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου.

ΤΟ WHO IS WHO του Νίκου Σακελλαρίου

Ο «αρχαιότερος δικαστής της χώρας», Νικόλαος Σακελλαρίου, έχει απασχολήσει και στο παρελθόν με δηλώσεις του, προκαλώντας ακόμη και ανακοίνωση-ράπισμα από τους συναδέλφους του, όταν είχε πει: «Εχουμε και εμείς μερίδιο προσωπικής ευθύνης. Ας δούμε τις αποφάσεις για τα Μνημόνια και το PSΙ. Δεν έχουν παρά να ανοίξουν αυτές οι αποφάσεις και να δούμε τη στάση των δικαστών μέσα από τις αποφάσεις αυτές και πώς επηρεάζουν την υπηρεσιακή τους εξέλιξη».

Ιδιαίτερα γνωστός έγινε την περίοδο του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών, όταν ως πρόεδρος του ΣτΕ μετείχε στην Ολομέλεια του ανώτατου δικαστηρίου, ενώπιον της οποίας συζητήθηκε το ζήτημα. Τότε είχε δηλώσει μέσω ανακοίνωσης ότι η διάσκεψη ματαιώθηκε «εν όψει κλίματος» προκαλώντας ουκ ολίγες αντιδράσεις.

Τη θέση του επικεφαλής του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου διεκδικούσαν 47 συνολικά δικαστές, που είχαν τα τυπικά προσόντα για να αναλάβουν την… ηλεκτρική καρέκλα του ΣτΕ, με τον Ν. Σακελλαρίου να «αφήνει πίσω του» σημαντικά ονόματα, όπως ο Αθανάσιος Ράντος, αλλά και η Μαίρη Σαρπ, που είναι γνωστή ως «εισηγήτρια του Μνημονίου».

Γεννημένος στην Αθήνα το 1951, είναι απόφοιτος του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης και πτυχιούχος των Τμημάτων Νομικής (1973) και Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών (1975) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1977 πέρασε το κατώφλι του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπου έπειτα από διαγωνισμό διορίσθηκε εισηγητής. Πέντε χρόνια αργότερα προήχθη στο βαθμό του παρέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ το 1993 έγινε σύμβουλος Επικρατείας και το 2009 προήχθη στο βαθμό του αντιπροέδρου.

Ο Νικόλαος Σακελλαρίου υπήρξε πρόεδρος του Α’ τμήματος του ΣτΕ που αποφάνθηκε για τους πάνω από 100.000 επενδυτές-θύματα της ασφαλιστικής εταιρίας Ασπίς-Πρόνοια ότι δεν μπορούν να αξιώσουν αποζημίωση από το Δημόσιο, ενώ ήταν αντίθετος με τις δύο αποφάσεις του Α’ τμήματος, που έκριναν συνταγματικές τις περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων. Εκρινε αντισυνταγματικό (μειοψηφώντας) το «χαράτσι» της ΔΕΗ στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα και το PSI («κούρεμα» ομολόγων πολιτών, ασφαλιστικών ταμείων κ.λπ.). Υπό την προεδρεία του ΣτΕ «άνοιξε» τα μεταλλεία στις Σκουριές αναστέλλοντας τη σχετική απόφαση του Πάνου Σκουρλέτη και απέρριψε τις προσφυγές για ακύρωση του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής