Η φράση της Νανάς που χαράχτηκε στη μνήμη της ήταν: «Όταν πεθάνω-που δεν θα πεθάνω- να πεις σε όλους ότι ήθελα να ζήσω».

Διαβάστε τα μηνύματα της Αφροδίτης Υψηλάντη:

«Νανού…. Νανού…Νανού… Με κορόιδεψες πάλι… Δεν το πιστεύω ότι δεν θα σε ξαναδώ…. Γιατί μπουμπούκα μου? Ποιος θα μου λέει τα ψεματάκια σου “Ναι έφαγα βρε…Μην ανησυχείς…. Ναι πήρα τα χάπια μου…Μην ανησυχείς… ” Ολο “ναι” μου έλεγες και νόμιζες πως σε πίστευα… Αυτό σε ευχαριστούσε… Και τώρα? Ποιος θα με κοροιδεύει?

Ποιος θα μου φέρνει το φρέσκο τσουρεκάκι απ΄το φούρνο, γιατί όπως έλεγες “εγώ με άδεια χέρια δεν έρχομαι σπίτι σου”? Γιατί Νανού μου?

Μάλλον πλάκα μου κάνεις… Ετσι δεν είναι?
Θα σε βρω και θα τα “πούμε” από κοντά…. Ησουν μοναδική ψυχή… Ησουν η φίλη που όλες ήθελαν να είχαν δίπλα τους…
Και κει που πας να προσέχεις ή μάλλον,να τους προσέχεις!
Ματάρες μου, καλό δρόμο !»

«Αναπαύσου εν ειρήνη Νανού μου. Χωρίς το οξυγόνο, χωρίς τους ορούς, χωρίς πόνους στα κόκαλα, χωρίς να μ΄εκλιπαρείς για μια ένεση. Εκείνο, όμως, που θα κρατήσω από σένα, είναι μία φράση που με συγκλόνισε: ” Οταν πεθάνω-που δεν θα πεθάνω- να πεις σε όλους ότι ήθελα να ζήσω».