της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Προτού εκφράσω κάποιες σκέψεις επί του περιεχομένου, οφείλω να αναφέρω-καθώς έχει τη σημασία του- ότι αφενός το αραβικό δίκτυο έχει κατεβάσει σήμερα το άρθρο (το βρήκα με λέξεις-κλειδιά που χρησιμοποίησα), αφετέρου τα υπόλοιπα αραβικά ειδησεογραφικά δίκτυα δεν αναφέρουν την είδηση (ακόμα και το ahram.org).

Επίσης, σημασία έχει το γεγονός, ότι η ανακοίνωση τύπου του Αραβικού Συνδέσμου δεν αναφέρει πουθενά, είτε τη συμμετοχή της Τουρκίας στη συνεδρίαση, είτε τη συμβολή της στην εξαγωγή των συμπερασμάτων/αποτελεσμάτων. Από διπλωματική αβρότητα ήταν μία κίνηση που όφειλαν να πράξει, αν και ως φαίνεται, η συμμετοχή της Τουρκίας ήταν μία κίνηση που δεν κόστισε τίποτα στον Σίσι να κάνει απέναντι στον Ερντογάν, μετά ως αποδεικνύεται από πρόταση του τελευταίου. Και για να προλάβω κάποιους που αναφέρουν την αναβαθμισμένη σχέση Αιγύπτου -Τουρκίας μετά τη συνάντηση των δύο προέδρων, πολύ απλά η απάντηση δόθηκε μέσω του δημοσιογραφικού οργανισμού που πρόσκειται στην αιγυπτιακή κυβέρνηση (ahram) για την συμπεριφορά που θέλει το αιγυπτιακό Κράτος να επιδείξει στο περιφερειακό περιβάλλον του, αφενός με την εξισορροπητική στάση απέναντι στις συμμαχίες του αφετέρου παρά τα ζητήματα που φέρει με την Τουρκία, ωστόσο είναι το πιο ενδεδειγμένο παράδειγμα, ώστε να καταδείξει τη σοβαρή οπτική που έχει απέναντι στις προκλήσεις, ενώ έχει τη δυνατότητα χρήσης “σκληρής ισχύος”.

Από εκεί και ύστερα. Χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε, η ανακοίνωση του Αραβικού Συνδέσμου ήταν ίσως η πιο αιχμηρή όλου αυτού του διαστήματος που μαίνεται ο πόλεμος στο Ισραήλ. Και η κίνηση αυτή, αν και καταντώ γραφική με τη συνεχή επανάληψη, δείχνει (και έχοντας στις εργασίες της σύσκεψης παρούσα μία Τουρκία) με εμφανέστατο τρόπο ότι οι Άραβες διατρανώνουν ότι το Ζήτημα των αυτοαποκαλούμενων Παλαιστινίων είναι δικό τους -και μόνο- φυλετικό θέμα, δεν είναι θρησκευτικό ζήτημα, ώστε να έχουν συμμετοχή και άλλα κράτη που ασπάζονται τον Μουσουλμανισμό.

Επίσης, καθώς ο προχθεσινος χαιρετισμός του Χακάν Φιντάν στις εργασίες του Συνδέσμου ήταν η συνέχεια ουσιαστικά του ισλαμιστικού παροξυσμού του Ερντογάν, όλες τις προηγούμενες ημέρες, καλώντας για Τζιχάντ εναντίον του Ισραήλ, οι Άραβες, ως βλέπουμε από το περιεχόμενο της ανακοίνωσης, δεν αναφέρουν πουθενά το θρησκευτικό σκέλος που γεννάει στην ισλαμιστική μορφή του, την τρομοκρατία.

Γιατί τώρα και ίσως για πρώτη φορά μετά από 11 μήνες πολέμου δίνουν οι Άραβες τόση σημασία στο εδαφικό και τις αποφάσεις του ΟΗΕ προηγούμενων δεκαετιών; Γιατί πολύ απλά και σε συνέχεια αυτού που αναφέραμε παραπάνω περί φυλετικής τους υπόθεσης, την προσεχή Τρίτη, 17 Σεπτεμβρίου συζητιέται στην Ολομέλεια των Ηνωμένων Εθνών, οι εργασίες της οποίας διεξάγονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, το ζήτημα του πολέμου στο Ισραήλ.

Φυσικά, η στοχοποίηση εναντίον των χειρισμών Νετανιάχου εντάσσεται σε ένα ευρύτατο πλαίσιο αποδόμησης εκτός των άλλων, της προσωπικότητας του Ισραηλινού πρωθυπουργού και από τις δυτικές δυνάμεις (και κυρίως της Κυβέρνησης Μπάιντεν), από εκεί και ύστερα, πρέπει να καταθέσουμε αυτό που πρέπει να προβληματίσει τη Διεθνή Κοινότητα. Στα αραβικά Κράτη υπάρχει μία ακραία έξαρση του Ισλαμισμού. Στην Ιορδανία αυτήν την στιγμή, μία αραβική χώρα που έχει πάρει “διαζύγιο” από τον εξτρεμισμό, το ακραίο ισλαμιστικό κόμμα της Εθνοβουλής της έρχεται πρώτο δημοσκοπικά.

Όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε τι σημαίνει αυτό, γιατί εάν η Διεθνής Κοινότητα δεν κάνει κάτι για να προστατεύσει Άραβες και Ισραήλ, φοβάμαι ότι θα ζήσουμε στιγμές “Αραβικής Άνοιξης”, κάτι που θα φέρει όχι μόνο αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εσωτερικό πολλών χωρών -συμμάχων μας, αλλά θα αφήσει ανοιχτές τις Κερκόπορτες για απόλυτη διείσδυση του Ιράν και της Τουρκίας με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη Δύση.

Τέλος, γνωστοποιήθηκε ότι χθες τρομοκράτες της Χαμάς συναντήθηκαν με Αιγύπτιους και Καταριανούς αξιωματούχους που συμμετέχουν στις διαβουλεύσεις για την κατάπαυση του πυρός, χωρίς ωστόσο να δίνονται στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα της συνάντησης και κυρίως τι ειπώθηκε από πλευράς των διαπραγματευτών, καθώς ως βλέπουμε από την πλευρά της τρομοκρατικής οργάνωσης η ανακοίνωση που βγήκε και την οποία παραθέτω  εμμέσως πλην σαφώς δείχνει ότι είναι σε πολύ δυσχερή θέση.

*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).