Πρώτον: Η χαμηλής έντασης κλιμάκωση της Δυτικής Οχθης ξεκίνησε το 2022. Η ισραηλινή επέκταση της βίας στη Δυτική Οχθη ξεκίνησε πολύ καιρό πριν από τον πόλεμο στη Γάζα. Το 2022, ο αριθμός των νεκρών μεταξύ των Παλαιστινίων ήταν πάνω από 200, ο μεγαλύτερος από τη δεύτερη Ιντιφάντα του 2004. Η κατάσταση επιδεινώθηκε το 2023, με μεγαλύτερο αριθμό νεκρών από το 2022 (ήδη πριν από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου). Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, από τις 7 Οκτωβρίου έως τις 15 Νοεμβρίου τα θύματα ήταν 218, μεταξύ των οποίων 46 παιδιά. Την ίδια περίοδο περίπου 500 Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν βίαια λόγω της βίας των εποίκων, ενώ πάνω από 1.100 εκτοπίστηκαν το 2022.
Είναι μια κλιμάκωση χαμηλής έντασης. Μπορεί να κλιμακωθεί περισσότερο όταν τελειώσει ο πόλεμος στη Γάζα; Μπορεί. Αλλά, σε αυτή την περίπτωση, το Ισραήλ θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ των σκληροπυρηνικών Ιtamar Ben-Gvir και Bezalel Smotrich, δηλαδή των ζηλωτών υπουργών που ζητούν την προσάρτηση της Δυτικής Οχθης, ή της αμερικανικής θέσης, που είναι υπέρ ενός διπλωματικού ορίζοντα και της λύσης για τη σύσταση ενός παλαιστινιακού κράτους. Ποιος σύμμαχος είναι ο πιο σημαντικός για το Ισραήλ; Εποικοι ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Η βία των εποίκων δεν είναι αναμφίβολα η μοναδική αιτία της κλιμάκωσης της κατάστασης στη Δυτική Οχθη, αλλά είναι ένας παράγοντας που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Μια συγκεκριμένη φατρία ριζοσπαστών εποίκων, που αποτελεί μειοψηφία στο συνολικό κίνημα εποικισμών, επιδιώκει ενεργά τις έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, καθώς και την αποδυνάμωση της Παλαιστινιακής Αρχής.
Δεύτερον: Η Παλαιστινιακή Αρχή (PA) είναι ουσιαστικά ανίσχυρη μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση από το Ισραήλ, όχι μόνο στη Γάζα, αλλά και στους Παλαιστινίους σε όλη τη Δυτική Οχθη. Από τις 7 Οκτωβρίου, ακροδεξιοί Ισραηλινοί έποικοι και στρατιώτες έχουν σκοτώσει περισσότερους από 200 Παλαιστινίους σε όλη τη Δυτική Οχθη.(Ναμπλούς, Τζενίν, Τουλκαρέμ κ.ά.). Η Παλαιστινιακή Αρχή ενεργεί ουσιαστικά ως υπεργολάβος της ισραηλινής κατοχής και, επειδή εξαρτάται εξ ολοκλήρου από ξένη χρηματοδότηση, υπάρχει μόνο για να εκπληρώσει την προσφορά της στο Ισραήλ. Επομένως, όταν η Παλαιστινιακή Αρχή ενεργεί για κάτι, οι ενέργειές της στοχεύουν σχεδόν πάντα στη φίμωση ή την καταστολή της διαφωνίας και της αντίστασης των Παλαιστινίων.
Η έλλειψη πολιτικής βούλησης της διεθνούς κοινότητας να πιέσει το Ισραήλ πρέπει να αντιστραφεί. Μέχρι στιγμής η διεθνής κοινότητα έχει καταδικάσει τη βία από τους εποίκους και τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας, αλλά δεν έχει ασκήσει καμία συνεχή διεθνή πίεση στο Ισραήλ. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν ιδέες για το πώς να προχωρήσουμε, αλλά μάλλον υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης για πίεση στο Ισραήλ. Από τις 7 Οκτωβρίου, οι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Οχθης έχουν υποβληθεί σε μερικές από τις χειρότερες συλλογικές τιμωρίες τόσο από το ισραηλινό κράτος όσο και από εποίκους, λόγω γεγονότων στα οποία δεν συμμετείχαν.
ΧΩΡΙΣ ΒΟΥΛΗΣΗ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Αν είχε την πολιτική βούληση να το πράξει, η διεθνής κοινότητα θα μπορούσε να πιέσει το Ισραήλ ώστε να επιτραπεί η ελεύθερη και ανεμπόδιστη πρόσβαση στη Δυτική Οχθη σε δημοσιογράφους και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, για να αναφέρουν και να ερευνήσουν τη βία των εποίκων στρατού. Θα μπορούσε επίσης να υποστηρίξει μέτρα χαλάρωσης προτεινόμενα από την κοινωνία των πολιτών και διεθνείς παρατηρητές, να θεωρήσει τους εποίκους και ορισμένους στρατιωτικούς ως υπευθύνους για οποιαδήποτε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να ωθήσει το Ισραήλ να αναγνωρίσει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων στη Δυτική Οχθη, καθώς και να σταματήσει κάθε διάκριση σε βάρος τους.
Ροή Ειδήσεων 
