Αντίθετα, ο πρόεδρος Ζελένσκι θα πρέπει να συνεχίσει να πιέζει τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ να παράσχουν στην Ουκρανία πιο πολλά όπλα που χρειάζεται για να επικρατήσει πλήρως των Ρώσων, ενώ επιπρόσθετα να επιδιώξει σταθερές δεσμεύσεις για να βοηθήσει την Ουκρανία να δημιουργήσει πλέον σύγχρονο στρατό, ικανό να αποτρέψει μια μελλοντική ρωσική επίθεση. Στις 23-27 Σεπτεμβρίου, η Ρωσία διεξήγαγε ψευδή δημοψηφίσματα για την ένταξή τους στη Ρωσία στις περιφέρειες Λουχάνσκ, Ντονέτσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα της Ουκρανίας. Αυτά  ήσαν παράνομα και μη-αναγνωρισμένα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Κανένας αξιόπιστος παρατηρητής δεν παρακολούθησε τη διαδικασία ψηφοφορίας ή καταμέτρησης, ενώ ανέκδοτες αναφορές ανέφεραν πολυάριθμες περιπτώσεις ανθρώπων που εξαναγκάστηκαν να ψηφίσουν υπό την απειλή όπλου.

Σε τελετή του Κρεμλίνου στις 30 Σεπτεμβρίου, ο Πούτιν υπέγραψε συμφωνίες που ενσωματώνουν τις τέσσερις περιοχές στη Ρωσία. Υποστήριξε ότι η Ρωσία «θα υπερασπιστεί τη γη τους με όλες τις δυνάμεις και τους πόρους που διαθέτει ». Ωστόσο, η Ρωσία δεν ελέγχει καν όλα τα εδάφη που ισχυρίζεται ότι προσάρτησε. Αμέσως μετά την υπογραφή των συμφωνιών «ενσωμάτωσης» από τον Πούτιν, ο Ζελένσκι απάντησε δηλώνοντας ότι η χώρα του επιδιώκει «επιταχυνόμενη ένταξη» στο ΝΑΤΟ. Αυτή η τοποθέτηση κατέστησε και πάλι σαφές ότι μια προηγούμενη πρόταση της Ουκρανίας για αποδοχή καθεστώτος ουδετερότητας δεν βρισκόταν πλέον στο τραπέζι. Η θέση Ζελένσκι είναι κατανοητή.

Η χώρα του πολέμησε και πολεμά σκληρά τους Ρώσους για σχεδόν οκτώ μήνες. Ενώ οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν εκπλήξει πραγματικά τον κόσμο για τη δυναμική και τη γενναιότητά τους και ειδικά το αλαζονικό Ρωσικό Γενικό Επιτελείο, με τις ικανότητες και την επιμονή τους, η Ουκρανία έχει πληρώσει βαρύ τίμημα όσον αφορά τις απώλειες στρατιωτικών και πολιτών. Οι Ουκρανοί πιστεύουν ότι ο αγώνας τους έχει πλέον κερδίσει το δικαίωμα συμμετοχής στην Ατλαντική Συμμαχία. Βλέπουν τις δυνάμεις τους να υπερασπίζονται όχι μόνο την Ουκρανία αλλά και τα μέλη του ΝΑΤΟ από ένα ρεβανσιστικό Κρεμλίνο, που στοχεύει να ανατρέψει τη μεταψυχροπολεμική τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και του οποίου οι φιλοδοξίες εκτείνονται πέρα ​​από την Ουκρανία.

Εν τούτοις, είναι συχνά συνετό στη διπλωματία να γνωρίζουμε την απάντηση πριν θέσουμε την ερώτηση, ιδιαίτερα πριν κάνουμε μια δημόσια ερώτηση. Το Κίεβο δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένο με τις απαντήσεις στην έκκληση του Ζελένσκι στις 30 Σεπτεμβρίου, αλλά αυτές οι απαντήσεις δεν θα έπρεπε να αποτελούν έκπληξη. Ομως στις 2 Οκτωβρίου, οι ηγέτες εννέα μελών του ΝΑΤΟ της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (Τσεχία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Πολωνία, Ρουμανία και Σλοβακία) εξέδωσαν κοινή δήλωση υποστηρίζοντας την πορεία προσχώρησης για Ουκρανία. Ο Καναδάς εξέφρασε χωριστά την υποστήριξή του για την ένταξη της Ουκρανίας στη Συμμαχία.

Ο Βούλγαρος πρόεδρος αρνήθηκε να συμμετάσχει στη δήλωση των εννέα συναδέλφων του περιφερειακών ηγετών επειδή διαφωνούσε με τη γλώσσα για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Αλλοι ακολούθησαν μία προσεκτική προσέγγιση. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, ασχολήθηκε με το ζήτημα της ένταξης, ενώ ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν, είπε ότι η διαδικασία ένταξης «θα πρέπει να εξεταστεί σε διαφορετική στιγμή». Πολλοί άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ απάντησαν (προς το παρόν) με σιωπή. Σύμφωνα με τους κανόνες του ΝΑΤΟ, η έγκριση για την ένταξη της Ουκρανίας θα απαιτούσε συναίνεση και των 30 μελών (32 όταν όλοι οι σημερινοί σύμμαχοι επικυρώσουν τις προσχωρήσεις της Φινλανδίας και της Σουηδίας). Η πραγματικότητα είναι ότι η Ουκρανία δεν έχει επί του παρόντος τις ψήφους που χρειάζεται για να εισέλθει σε τροχιά επιταχυνόμενης ένταξης. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος.

Το άρθρο 5 της Συνθήκης ΝΑΤΟ δεσμεύει τους συμμάχους να αντιμετωπίζουν μια επίθεση εναντίον ενός ως επίθεση εναντίον όλων. Αν η Ουκρανία, που τώρα δέχεται επίθεση από τη Ρωσία, γινόταν μέλος, οι άλλοι σύμμαχοι θα ήταν υποχρεωμένοι να την υπερασπιστούν, υπό την προϋπόθεση ότι θα είχαν τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις σε ουκρανικό έδαφος. Πολλές χώρες του ΝΑΤΟ παρέχουν όπλα και άλλη στρατιωτική-ανθρωπιστική βοήθεια την Ουκρανία για να αμυνθεί ενάντια στη Ρωσία. Αλλά έχουν τραβήξει μια κόκκινη γραμμή ενάντια στην προσφορά των δυνάμεών τους για την άμυνα της Ουκρανίας και έχουν καταστήσει σαφές ότι επιθυμούν να αποφύγουν μια άμεση σύγκρουση ΝΑΤΟ -Ρωσίας. Υπάρχει μια λογική σε αυτό.

Μια ρωσική ήττα απέναντι στην Ουκρανία δεν θα ήταν υπαρξιακή για τη Ρωσία, αν και σίγουρα δεν θα ωφελούσε την επιβίωση του Πούτιν στο Κρεμλίνο. Ωστόσο, αν οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εισέλθουν στον πόλεμο για λογαριασμό της Ουκρανίας, αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η σύγκρουση με τη Μόσχα, όπου πολλοί θα θεωρούσαν πλέον ότι η είσοδος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στοχεύει όχι μόνο στην υπεράσπιση της Ουκρανίας, αλλά και στην καταστροφή της Ρωσίας. Θα μπορούσαν τότε να δουν τον πόλεμο ως υπαρξιακό. Τα πράγματα θα μπορούσαν σύντομα να γίνουν απρόβλεπτα και επιπρόσθετα ανεξέλεγκτα.

Ειδήσεις σήμερα

Γέφυρα της Κριμαίας: Οι Ρώσοι είχαν ελέγξει το φορτηγό λίγο πριν την έκρηξη – Στους 3 οι νεκροί – Βίντεο ντοκουμέντο

Επίδομα θέρμανσης: Αυτοί είναι οι πίνακες με τα ποσά σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας