Από την επίθεση με τους 181 βαλλιστικούς πυραύλους σημειώθηκαν μόνο δυο ελαφριοί τραυματισμοί στο Ισραήλ και ένας Παλαιστίνιος σκοτώθηκε από συντρίμμια πυραύλου που κατέπεσαν στην Ιεριχώ, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Επίσης μεμονωμένα συντρίμμια πυραύλων προκάλεσαν υλικές ζημιές, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίσει επιτυχημένη την δράση των δυνάμεων αεροπορικής άμυνας.

Αυτό οφείλεται στην πολυεπίπεδη αντιπυραυλική προστασία του Ισραήλ από τρία διαφορετικά συστήματα αεροπορικής άμυνας, το Iron Dome για την αναχαίτιση απειλών μικρής εμβέλειας, το David’s Sling (Σφεντόνα του Δαυίδ) για την αναχαίτιση απειλών μεσαίας έως μεγάλης εμβέλειας και τα συστήματα Arrow για την αναχαίτιση απειλών μεγάλης εμβέλειας (π.χ βαλλιστικών πυραύλων).

Ας δούμε όμως τι είναι το κάθε σύστημα ξεχωριστά.

Το Iron Dome

Μετά τον πόλεμο Ισραήλ και Χεζμπολάχ το 2006, στην οποία η σιιτική λιβανέζικη οργάνωση προκάλεσε μεγάλες ζημιές και σκότωσε δεκάδες Ισραηλινούς με μαζικές εκτοξεύσεις ρουκετών, οι Ισραηλινοί αποφάσισαν να αναπτύξουν ένα σύστημα αεράμυνας για την αναχαίτιση αυτών των απειλών. Μέσα σε περίπου πέντε χρόνια το πρώτο σύστημα Iron Dome ήταν έτοιμο και τέθηκε σε επιχειρησιακή λειτουργία, αναχαιτίζοντας την πρώτη του επίθεση τον Απρίλιο του 2011. Έκτοτε αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά και αποτελεσματικά συστήματα αεράμυνας διεθνώς.

Χρησιμοποιείται για να εξουδετερώνει επιθέσεις μικρής εμβέλειας, όπως ρουκέτες και βλήματα πυροβολικού διαμετρήματος 155 χιλιοστών με εμβέλεια έως και 70 χιλιόμετρα, υπό κάθε είδους καιρικές συνθήκες, ημέρα ή νύχτα. Μπορεί να αντιμετωπίσει πολλαπλές απειλές ταυτόχρονα και έχει την ικανότητα να αξιολογεί ποιες ρουκέτες απειλούν πραγματικά κατοικημένες περιοχές και ποιες όχι, στοχεύοντας τις πραγματικά επικίνδυνες απειλές.

Αποτελείται από τρία βασικά τμήματα, το σύστημα ραντάρ, το σύστημα ελέγχου πυρός και το σύστημα εκτόξευσης πυραύλου αναχαίτισης τύπου Tamir. Μία πυροβολαρχία αποτελείται από μία μονάδα ραντάρ και τρεις εκτοξευτές, με τον κάθε εκτοξευτή να περιέχει 20 αναχαιτιστικούς πυραύλους. Κάθε πυροβολαρχία θεωρείται πως είναι ικανή να προστατέψει μία αστική περιοχή έκτασης περίπου 150 τετραγωνικών χιλιομέτρων και την επανδρώνουν περίπου εκατό άτομα. Στην χθεσινή επίθεση του Ιράν, αρκετοί δήλωσαν ότι το Iron Dome απέτυχε, ωστόσο είναι λάθος ισχυρισμός αφού το Iron Dome δεν έχει σχεδιαστεί ούτε λειτουργεί για την αναχαίτιση βαλλιστικών πυραύλων. Αυτή την ευθύνη έχουν τα παρακάτω συστήματα.

David’s Sling (Σφεντόνα του Δαυίδ)

Το δεύτερο επίπεδο της αντιαεροπορικής πυραυλικής «ομπρέλας» του Ισραήλ είναι το σύστημα David’s Sling, που αναπτύχθηκε από την ισραηλινή εταιρεία Rafael και την αμερικανική εταιρεία Raytheon και τέθηκε σε επιχειρησιακή λειτουργία το 2017. Έχει σχεδιαστεί για να αναχαιτίζει εχθρικά αεροσκάφη, πυραύλους cruise, και τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους αλλά και βλήματα μεσαίους και μεγάλου βεληνεκούς σε εμβέλεια μέχρι και 300 χιλιόμετρα.

Εκτοξεύει τον ισχυρό και ιδιαίτερα ευέλικτο πύραυλο αναχαίτισης τύπου Stunner, ο οποίος έχει την ικανότητα να εξουδετερώνει σύγχρονους βαλλιστικούς πυραύλους. Τα συστήματα David’s Sling αντικατέστησαν τα συστήματα Patriot που διέθετε το Ισραήλ και μάλιστα η Φινλανδία υπέγραψε πέρσι συμφωνία προμήθειάς τους, αναγνωρίζοντας την ακρίβεια, αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα που προσφέρουν για την προστασία των στρατηγικών υποδομών της.

Arrow 2-3

Το τρίτο και τελευταίο στάδιο της αντιπυραυλικής «ασπίδας» του Ισραήλ είναι τα συστήματα τύπου Arrow-2 και Arrow-3, που χρησιμοποιούνται κυρίως για την εξουδετέρωση εχθρικών βαλλιστικών πυραύλων και απειλών σε μεγάλη εμβέλεια. Αναπτύχθηκε από κοινού από τον Ισραηλινό Οργανισμό Πυραυλικής Άμυνας (Israel Missile Defense Organization) και την Υπηρεσία Πυραυλικής Άμυνας (Missile Defense Agency) των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το σύστημα αεράμυνας τύπου Arrow-2 τέθηκε σε επιχειρησιακή λειτουργία για πρώτη φορά το 2000 και έκτοτε έχουν αναπτυχθεί νέες διαμορφώσεις για την διαρκή αναβάθμιση των δυνατοτήτων του. Αποτελεί τον κύριο «εξολοθρευτή» εχθρικών βαλλιστικών πυραύλων εδώ και δύο δεκαετίες και το 2020 κατάφερε σε δοκιμή να αναχαιτίσει βαλλιστικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς. Μια πυροβολαρχία κοστίζει περίπου 170 εκατομμύρια δολάρια και οι πύραυλοι αναχαιτίζουν απειλές εντός της ατμόσφαιρας.

Από την άλλη, το σύστημα αεράμυνας τύπου Arrow-3 χρησιμοποιεί μια αποσπώμενη κεφαλή που συγκρούεται με το στόχο και είναι σχεδιασμένο για να αναχαιτίζει βαλλιστικούς πυραύλους έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, σε ύψος που επιτρέπει την ασφαλή καταστροφή οποιασδήποτε μη συμβατικής κεφαλής, ενώ ακόμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή εχθρικών δορυφόρων. Διαφέρει ως προς το Arrow-2, διότι οι πύραυλοι που εκτοξεύει έχουν μεγαλύτερη εμβέλεια και μεγαλύτερη ταχύτητα, αφού η εμπλοκή γίνεται στο διάστημα.

Συμπερασματικά, η ολοκληρωμένη και πολυεπίπεδη αντιπυραυλική άμυνα απέναντι σε κάθε είδους εναέρια απειλή, σε συνδυασμό με την χρήση προηγμένων ραντάρ και πολύτιμης εμπειρίας από πρόσφατες και προηγούμενες συγκρούσεις, είναι οι λόγοι για τους οποίους κατάφεραν οι Ισραηλινοί να αντιμετωπίσουν την ιρανική επίθεση της 1ης Οκτωβρίου 2024, δίχως ανθρώπινη απώλεια και ζημιές σε βάσεις και υποδομές.

Ειδήσεις σήμερα

Μαρινέλλα: Ποια η κατάσταση της υγείας της – Ημέρα αποφάσεων η Πέμπτη

Δύο νέα περιστατικά βίας ανηλίκων σε Νάξο και Χαλκιδικής

Πυροβολισμοί στο Ζεφύρι – Διέφυγε ο δράστης