Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος

Επιπλέον οι αδυναμίες του ρωσικού στρατού είναι εμφανέστατες σε ανεφοδιασμό, υλικοτεχνικά θέματα, απαρχαιωμένους χάρτες και συγκεκριμένα οπλικά συστήματα (ο υπογράφων επί χρόνια επισημαίνει ότι ο στρατός του Πούτιν είναι υπερεκτιμημένος και υστερεί σε πολλούς τομείς, με ορισμένους στη χώρα μας να βρίσκονται σε επιλεκτική φαντασιόσφαιρα). Επίσης δεν έχουν επαρκείς αριθμούς στρατιωτών, δεν μπορούν να επιβάλουν αεροπορική κυριαρχία, ενώ έχουν επανασοβιετοποιήσει αρκετά από τα επιμέρους κεφάλαια του ισχύοντος ρωσικού δόγματος της τελευταίας δεκαετίας. Λόγω λίαν ορατών αδυναμιών και τρωτότητας του ρωσικού στρατού έχουν χάσει την εναπομείνασα ψυχραιμία και απειλούν με μη συμβατικά όπλα κατά παράβαση διεθνών συνθηκών που τα διέπουν μέσω διεθνών και περιφερειακών συμφωνιών για θέματα αφοπλισμού κ.ά.

Επιπρόσθετα ενεργούν μαζικά, δολοφονικά, προβληματικά, ενώ οι Πούτιν, Λαβρόφ, Σοϊγκού, Πατρούτσεφ, Ναρίκσκιν και Μπερντνίκοφ είναι υπεύθυνοι για διαπραττόμενα εγκλήματα πολέμου και σαρωτικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ας δούμε ορισμένα από τα πιθανά σενάρια.

1 Στασιμότητα των επιμέρους στρατιωτικών μετώπων σε Χάρκοβο, Κίεβο, Σούμι, Τσερνόχιβ, Δνίπρο, Μαριούπολη και Μικολάεφ. Αν συνεχιστεί η ανεπιτυχής πολιορκία των πόλεων, θα μιλάμε για πόλεμο φθοράς, ανθρωπιστικές καταστροφές, τυφλά χτυπήματα, παρατεταμένες τοπικές συγκρούσεις, απώλειες σε στρατιωτικό δυναμικό και κυρίως σε έμψυχο δυναμικό. Με εξαίρεση την ολοκληρωτική καταστροφή της Μαριούπολης και τη γεωγραφική εγγύτητά της με τη ρωσική επαρχία του Ροστόβοντον, οι άλλες πόλεις δύσκολα καταλαμβάνονται, ενώ αν επιχειρηθεί η διείσδυση σε αστικούς χώρους, θα γίνουμε μάρτυρες Ααχεν 1944, Μανίλας 1945, Χουέ 1968. Σημειώνω ότι η δυτική στρατιωτική και ανθρωπιστική υποστήριξη θα ρέει, ενώ η ήδη απομονωμένη (πλην Κίνας) Ρωσία θα αντιμετωπίζει απίστευτα οικονομικά, κοινωνικά και άλλα προβλήματα. Δεν αποκλείω έξαρση σε εσωτερικά ζητήματα, δυσφορία των τοπικών διοικητών και βαριές εντάσεις μέσα στο ρωσικό γενικό επιτελείο. Αυτές θα έχουν αντίκτυπο απευθείας στον Πούτιν και στη διεφθαρμένη κυβερνώσα ελίτ.

2 Aν ο Πούτιν (γιατί δικός του είναι ο πόλεμος και δεδομένου ότι ο ρωσικός λαός ακόμα δεν έχει αντιληφθεί τις χιλιάδες απώλειες νέων ανθρώπων στην Ουκρανία και είναι υπό την επήρεια του συνδρόμου της Στοκχόλμης) προχωρήσει σε τυχόν κατάληψη όλης της Ουκρανίας (πράγμα δύσκολο), τότε η ουκρανική αντίσταση με τη συνδρομή του ΝΑΤΟ σε ένα λαό 42-43 εκατομμυρίων, θα προκαλέσει τεράστια δεινά σε βάρος των ρωσικών δυνάμεων και λογικά θα οδηγήσει στο τέλος του Πούτιν και σε ενδεχόμενες παρενέργειες μέσα στα εδάφη της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Θα γιγαντωθούν απίστευτα εσωτερικά ζητήματα και αυτό που έγινε στη Σοβιετική Ενωση το 1989-1991 θα λάβει χώρα μέσα στη Ρωσία. Προσωπικά εκτιμώ ότι στρατιωτικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να θέσει υπό πλήρη έλεγχο την Ουκρανία. Δεν πρόκειται να συνεργαστεί ο ουκρανικός λαός με κυβέρνηση-μαριονέτα ενώ τα ανδρείκελα του Ντονμπάς θα χάσουν κάθε νομιμότητα. Σε μία τέτοια περίπτωση θα εμφανιστούν εντάσεις και εξεγέρσεις σε Γεωργία/Αμπχαζία, Μολδαβία/Υπερδνειστερία κ.λπ.

3 Σε τυχόν στρατιωτική εμπλοκή με το ΝΑΤΟ, ειδικά αν ο Πούτιν διευρύνει τις προκλητικές του ενέργειες και αεροπορικές προσβολές στη δυτική Ουκρανία (Λβιβ, Λουτσκ, Κορστέν, Κοβλ, Ριβν, Ουζχορόντ, Τσερνίβτσι και Ιβάνο Φράνκιβσκ), τότε όλα είναι ανοικτά. Η Ατλαντική Συμμαχία έχει ενισχύσει πολύ τις θέσεις της σε Πολωνία, Βαλτικές Δημοκρατίες, Ρουμανία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Τσεχία και Βουλγαρία ενώ ποικιλοτρόπως ενισχύει τη φιλοδυτική κυβέρνηση της Μολδαβίας. Το ΝΑΤΟ προσεκτικά παρακολουθεί την κατάσταση ειδικά στα σύνορα της Πολωνίας με την Ουκρανία (από το Λούμπλιν μέχρι το Κρόσνο), στη Σλοβακία (σε Μιχαλόβτε, Κόζιστε κ.λπ.) στη Ρουμανία (από Κάρεϊ ως Μποτοσάνι) με επίλεκτες στρατιωτικές δυνάμεις και κατάλληλα οπλικά συστήματα. Η Μόσχα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ. Αλλά επειδή ο Πούτιν έχει βγει από τις… ράγες, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Σε αυτή την περίπτωση (που απεύχομαι και δεδομένης της ψυχικής αστάθειας του Πούτιν) εμφανίζονται στο προσκήνιο σημάδια κλιμακωτής μορφής Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πάντως η Συμμαχία καλείται να είναι έτοιμη για την περίπτωση χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων ή περιπτώσεις επιθέσεων με χημικά και βιολογικά όπλα, όπως έκανε η Μόσχα στην περίπτωση της Τσετσενίας και ειδικά στις επιχειρήσεις με τον στρατό του Ασαντ, π.χ. σε Κχαν Γιουνίς, Χάμα κ.λπ.

4 Η περίπτωση μιας σχετικής κατάπαυσης των εχθροπραξιών στην Ουκρανία συνοδευόμενης με την επιλογή κάποιας μορφής διαλόγου. Αν και δυσκολίες υπάρχουν, η Μόσχα πρέπει να αποσύρει κατοχικές δυνάμεις από την Ουκρανία και όλα κρίνονται από το τι είδους Ουκρανία θα υπάρχει. Μία περίκλειστη Ουκρανία; Δηλαδή χωρίς ακτογραμμή στη Μαύρη Θάλασσα; Θα αποχωρήσει ο Ρώσος από αυτά που κατέχει; Σε ποια σύνορα θα επιστρέψει; Αν επικεντρωθούν στην ιδέα της ουδετερότητας, αυτή στην πράξη σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί; Οι οποίες διαπραγματεύσεις πολύ δύσκολα θα πετύχουν σε όλα και η Ουκρανία που αντιστάθηκε και αντιστέκεται δυνατά δύσκολα θα κάνει παραχωρήσεις. Από πλευράς Δύσης ισχυροποιημένος θα είναι ο ρόλος Αμερικανών, Βρετανών, Τούρκων και ασφαλώς του ΝΑΤΟ. Ολα εξαρτώνται από το εδαφικό και δύσκολα θα αρθούν κυρώσεις αφού θα κυριαρχεί η καχυποψία. Ασφαλώς η Μόσχα θα είναι απομονωμένη και πάλι θα έχουμε σοβαρούς εσωτερικούς τριγμούς, ενώ σταδιακά ο Πούτιν θα αποτελέσει παρελθόν. Επίσης θα πρέπει να δοθούν πολύ σοβαρές εγγυήσεις ασφάλειας στην Ουκρανία.