Προηγουμένως, «στρατιωτικό δικαστήριο» είχε επιβάλει χρηματική ποινή στον ίδιον, με το σκεπτικό ότι αρνείται να υπηρετήσει στον «στρατό». Μετά το τέλος της διορίας για την καταβολή της χρηματικής ποινής, οι «αρχές» συνέλαβαν τον κ. Καραπασάογλου.

Η αστυνομία «συνέλαβε» τον Τουρκοκύπριο ακτιβιστή στο σπίτι του και στην συνέχεια τον οδήγησε στην φυλακή. Έξω από το σπίτι συγκεντρώθηκε αρκετός κόσμος. Ο γενικός γραμματέας του κόμματος «Νέα Κύπρος», Μουράτ Κανατλί, ο οποίος είναι επίσης, αντιρρησίας συνειδήσεως, αναφέρθηκε στις παράνομες εκφάνσεις της νέας απόφασης, τονίζοντας ότι «το αίσθημα της δικαιοσύνης στην τουρκοκυπριακή κοινότητα έλαβε σήμερα ένα νέο πλήγμα».

Επίσης, ο κ. Κανατλί εξέφρασε την βεβαιότητα ότι οι προσφυγές, τόσο του κ. Καραπασάογλου, όσο και των υπόλοιπων αντιρρησιών συνειδήσεως στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) θα έχουν θετικό αποτέλεσμα.

Η εξομολόγηση του στο EleftherosTypos.gr

Ο Χαλίλ Καραπασάογλου πριν λίγες ημέρες μίλησε στο EleftherosTypos.gr  Αφροδίτη Αυγουστίνου Χριστινάκη για την περιπέτεια του.  Ο ίδιος θα  μπορούσε να εξαγοράσει την ποινή αλλά αντ αυτού επέλεξε να την εκτίσει , για να ευαισθητοποιήσει όσο περισσότερο γίνεται την κοινή γνώμη ώστε να βγει ο κόσμος στους δρόμους όπως ο ίδιος ζητά επίμονα για την αποστρατικοποίηση της Κύπρου, αφού όμως πρώτα προσφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια (ΕΔΑΔ) .

Πιστεύετε στην ολοκληρωτική αποστρατικοποίηση της Κύπρου ή απλά είναι προσωπική σας πεποίθηση η μη αποδοχή των όπλων ;

Πρώτα από όλα προσωπικά δεν θέλω να ανήκω σε κανένα στράτευμα και πιο συγκεκριμένα δεν θέλω σε καμία περίπτωση να κρατάω όπλο που να στρέφεται εναντίον οποιουδήποτε, είτε λόγω εθνικότητας ή φυλής ή θρησκείας ή ότι άλλο. Η στάση μου είναι επίσης μια αντίσταση στην στρατικοποίηση του νησιού, που όπως γνωρίζετε είναι γεμάτο από στρατιώτες και γεμάτο από βάσεις και στρατόπεδα. Είναι μια στάση ενάντια σε όλη αυτή την νοοτροπία και φιλοσοφία που έχουμε εδώ και πολλά χρόνια και που κάποια στιγμή πρέπει να την ξεπεράσουμε .
Θα έλεγα λοιπόν ότι έχει δυο πλευρές η αντίδρασή μου μια προσωπική και μια βεβαίως για το καλό της χώρας μας.

Υπηρετήσατε όμως στο παρελθόν στον στρατό ;

Δυστυχώς ναι. Ήταν στην ηλικία των 23 ετών και όπως γνωρίζετε έχουμε μεγαλώσει όλοι με τη δημιουργία του φόβου ότι κάποιος θα μας επιτεθεί και κάποιος θα θέλει να μας σκοτώσει και η κοινωνία με συγκεκριμένα μέσα σε οδηγεί να νιώθει ότι οφείλεις να υπηρετήσεις. Χρησιμοποιείται το παρελθόν και όλα όσα έχουν συμβεί παλαιότερα σαν επιχείρημα ότι απειλούμαστε και πρέπει να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για πόλεμο. Τα γεγονότα του 64 και του 96 αποτελούν ένα σοβαρό σημείο της μιλιταριστικής προπαγάνδας που δεν μας αφήνει να τα προσπεράσουμε. Δεν πιστεύω ότι απειλείται κανείς πλέον.

Φυσικά είχα υποστεί και ένα είδος ψυχολογικής βίας όταν ένας φίλος που γνώριζα τότε και είχε μια διαφορετική άποψη για τη στρατολόγηση μπήκε στη φυλακή και ο έμμεσος εκφοβισμός αυτός με οδήγησε στο να παρουσιαστώ τελικά και να υπηρετήσω.

Καλλιεργείται εσκεμμένα ένας φόβος, φόβος που κατευθύνει τους ανθρώπους σε λάθος φιλοσοφία.
Είχαμε φοβίες για τα σπίτια μας , για τις δουλειές μας για τη ζωή μας. Γενικά υπάρχει ένας φόβος για τη ίδια την ύπαρξή μας που άλλες φορές προέρχεται από τη μια πλευρά άλλες από άλλη αλλά η ουσία είναι πως σε ωθούν στο να φοβάσαι για να σε ελέγχουν.

Όλοι οι στρατοί είναι ίδιοι είτε ελληνικός, είτε τουρκικός, είτε αγγλικός και όλοι έχουν σαν στόχο την δημιουργία φόβου στους ανθρώπους για να δικαιολογούν την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους. Σε τελική ανάλυση ο στρατός είναι αυτός που επεμβαίνει πάντα υπέρ του κράτους και εναντίον του λαού σε κάθε αντίδρασή του εναντίον της κρατική εξουσίας και τελικά ο στρατός αστυνομεύει το λαό και ελάχιστα τον προστατεύει.

Αυτοί οι φόβοι εξακολουθούν να διαχέονται ακόμα στην Βόρεια Κύπρο;

Φυσικά και εξακολουθούν να παρουσιάζονται για δημαγωγικούς λόγους. Όμως είναι αλήθεια ότι στο Βορρά όπου δεν υπάρχουν οι διεθνείς νόμοι εξακολουθούμε να νιώθουμε ανασφαλείς. Ότι και να συμβεί αποσιωπάται και όλοι νιώθουν ότι είναι δύσκολο να εκφραστούν ενάντια σε αυτά που ορίζει το κράτος.

Όμως τίθεται το ερώτημα για ποιο λόγο να ζούμε και να υπάρχουμε υπό τέτοιες συνθήκες;  Εδώ και 10 χρόνια ο Μουράτ και ο Χαλούπ άρχισαν να εναντιώνονται σε αυτή τη νοοτροπία και μας έδωσαν μια νέα προοπτική και κουράγιο να αντισταθούμε στη μιλιταριστική λογική , αρνούμενοι να παρουσιαστούν στη κάθε χρόνο εφεδρεία που μας ζητούν . Το ίδιο έπραξα και εγώ θέλοντας να υποστηρίξω ότι πιστεύω και ότι νιώθω για τα όπλα και την στρατοκρατία αν θέλετε του νησιού.

Ξέρουμε καθαρά για τί δεν θέλουμε να παρουσιαζόμαστε στο στρατό και γιατί το κάνουμε και ελπίζουμε να το κάνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι αυτό για το καλό της πατρίδας μας.  Είναι πλέον αδύνατο να έχω ξανά συμμετοχή στο στρατό..

Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να είχα την σημερινή ωριμότητα και θάρρος αν θέλετε δεν θα υπηρετούσα ούτε και την βασική στρατιωτική θητεία που έκανα τότε υπό τον φόβο των απειλών που σας ανέφερα πιο πάνω.

Εγώ λέω συνεχώς ότι δεν υπάρχουν ούτε έχω εχθρούς απέναντί μου αυτή η ιδέα είναι πολιτικό κατασκεύασμα. Δεν νιώθω ούτε έχω μίσος εναντίον οποιουδήποτε , είναι τελείως ξεπερασμένη λογική η αναβίωση και η αναζωπύρωση του μίσους.

Νιώθετε πίεση εσείς ή η οικογένειά σας από το κράτος για την αντιμιλιταριστική σας στάση; Έχετε δεχθεί συστάσεις ή απειλές να σταματήσετε ότι λέτε και ότι κάνετε και να πειθαρχήσετε σε ότι σας ζητούν ;

Ο πατέρας μου δούλευε εδώ και 20 -25 χρόνια σε ένα τμήμα του στρατού και πάντα δεχόταν συστάσεις για τη στάση μου, εγώ επίσης σε κάθε μου κίνηση ανησυχούσα για τις επιδράσεις που θα είχε σε αυτόν και τη δουλειά του.
Όταν εγώ έγραφα άρθρα όπου καυτηρίαζα τα κακώς κείμενα του στρατού ο πατέρας δεχόταν πιέσεις και κακή συμπεριφορά στη δουλειά του και είχαμε συνεχείς συζητήσεις στο σπίτι.

Ήξερα ότι ο πατέρας μου δεν ήταν εθνικιστής απλά προσπαθούσε να σώσει τη δουλειά του. Τώρα δεν έχουμε οικογενειακές διαμάχες , όμως οι εθνικιστές εξακολουθούν να μας πιέζουν να μας κριτικάρουν αρνητικά και να δημιουργούν εντυπώσεις εις βάρος μας.

Όμως από την οικογένειά μου δεν έχω πλέον καμία πίεση, καμία κριτική και οι συγγενείς αποδέχονται τη στάση και τις ιδέες μου.

Θεωρείτε ότι πλέον έχετε δημιουργήσει ένα «Κίνημα» αντιμιλιταρισμού;

Ναι βέβαια στο Βορά υπάρχει μια κίνηση που λέγεται Kıbrıs’ta Vicdani Ret İnisiyatifi και σ αυτήν ανήκουν οι αντιρρησίες συνείδησης. Έχουμε επαφές με τους Ελληνοκύπριους αντιρρησίες συνειδήσεως και προσπαθούμε να ενώσουμε τις φωνές μας. Στο κίνημα μας ανήκουν και πολλοί φίλοι που δεν θέλουν να αποτελούν μέρος του στρατού και της χρήσης των όπλων σαν μέσο επίλυσης προβλημάτων.

Πριν μερικές μέρες είχαμε συνάντηση και με ένα πολίτη από την Ελλάδα που είναι απολύτως και ολοκληρωτικά αντιρρησίας συνείδησης και ανταλλάξαμε ιδέες.  Είμαστε σε επαφή με την κυβέρνηση μας και δηλώνουμε ότι είμαστε θετικοί και έτοιμοι να υπηρετήσουμε σε την κοινότητα σε οποιαδήποτε δημόσια ανάγκη πλην του στρατού, κάτι που υπάρχει σαν νόμος στην ελληνοκυπριακή πλευρά και ο υπουργός Άμυνας αν πειστεί για το ότι κάποιος είναι πραγματικά αντιρρησίας συνειδήσεως του επιτρέπει να υπηρετήσει σε άλλες θέσεις και δεν τον υποχρεώνει να κρατά όπλο και να ανήκει στο στρατό.

Προσωπικά δεν είμαι ούτε υπέρ οποιαδήποτε υποχρεωτικής υπηρεσίας προς το κράτος αλλά δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να ανοίξουμε και άλλο μέτωπο , αν και ο Έλληνας που σας ανέφερα πριν μας είπε ότι στην Ελλάδα έχει ανοιχθεί και είναι προς συζήτηση και αυτό το θέμα.

Ποιο πιστεύετε θα είναι το τελικό αποτέλεσμα και τι θα πετύχετε με όλο αυτόν τον αγώνα που κάνετε;

Το πρώτο βήμα ενάντια στον μιλιταρισμό είναι η αναγνώριση του δικαιώματος της αντίρρησης συνειδήσεως που υπάρχει στην νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη Ελλάδα και την Τουρκία αλλά όχι στην Βόρεια Κύπρο.
Ο βασικός στόχος βέβαια είναι η πλήρης και ουσιαστική αποστρατικοποίηση της Κύπρου, να ξεφορτωθούμε όλες τις βάσεις , όλους τους στρατούς και όλα τα όπλα .

Μέχρι στιγμής έχουμε πετύχει μια ευαισθητοποίηση των πολιτών μεγαλύτερη του αναμενόμενου και αυτό μας κάνει αισιόδοξους ότι ακόμα περισσότεροι πολίτες θα γίνουν πιο ενεργοί στην προσπάθειά μας να πετύχουμε στον πόλεμο εναντίον των όπλων.

Ποια είναι η άποψη σου σαν Κύπριος για την ύπαρξη στρατευμάτων κατοχής στο νησί ;

Σίγουρα είμαι εναντίον των στρατευμάτων κατοχής που ανήκουν στην Τουρκία και όσων έγιναν το 74 και από τότε έχουμε τόσο πολύ στρατό στην Κύπρο.

Η εγγυήτρια δύναμη η Τουρκία ήρθε έδωσε ότι έπρεπε σε επίπεδο προστασίας και θα έπρεπε να έχει αποχωρήσει.
Υπάρχουν βέβαια και τα τουρκοκυπριακά σώματα στρατού που και αυτά κατά τη γνώμη μου δεν είναι απαραίτητα και θα έπρεπε τα έξοδα που γίνονται για αυτά να πηγαίνουν στο λαό για την ανάπτυξη και την ευημερία του.

Είναι αυτονόητο ότι είμαι εναντίον όλων των στρατιωτικών βάσεων , των αγγλικών στρατευμάτων , των ελληνικών βάσεων και των ελληνικών στρατευμάτων. Ακόμα θα ήθελα να μην υπάρχουν ούτε και τα στρατεύματα των Ηνωμένων Εθνών.

Όλοι οι στρατοί είναι το ίδιο και λειτουργούν με την ίδια προπαγανδιστική τακτική. Τονίζω βέβαια ότι και εμείς οι Τουρκοκύπριοι δεν νιώθουμε ελεύθεροι με όλο αυτό το στρατό που υπάρχει στην περιοχή , γνωρίζοντας ότι ο στρατός στρέφεται πολλές φορές εναντίον του λαού του και της ελευθερίας της άποψής του.

Γενικά το όραμά μας είναι η πλήρης και ουσιαστική επαναλαμβάνω απουσία όπλων και στρατού από την Κύπρο. Αυτό που συμβαίνει τώρα σε όλο το νησί δεν είναι το φυσιολογικό αντίθετα είναι τελείως λάθος. Η Ειρήνη είναι το φυσιολογικό και η απουσία όπλων.

Ποια νομίζεις ότι θα είναι μια αποδεκτή και βιώσιμη λύση του Κυπριακού ;

Εδώ θα ήθελα να κάνω μια καθαρή και σαφή δήλωση : Δεν πιστεύω σε αυτούς που ηγούνται των δυο κοινοτήτων ιδιαίτερα τον κ. Ακιντζί και τον κ. Αναστασιάδη για τον απλούστατο λόγο ότι κανείς τους δεν φαίνεται να έχει σαν πρώτιστο στόχο την πλήρη ανεξαρτησία της Κύπρου απo όλα τα γύρω εμπλεκόμενα συμφέροντα και μέρη. Είναι και οι δύο υποκινούμενοι από εξωτερικές πιέσεις είτε λέγονται Ελλάδα , Ε.Ε, Η.Π.Α. , Ηνωμένο Βασίλειο είτε Τουρκία.

Αν θέλουμε να έχουμε λύση θα πρέπει μόνοι μας να επικεντρωθούμε στις ανάγκες των δυο κοινοτήτων και νομίζω ότι μεταξύ μας θα μπορούσαμε να βρούμε εύκολα λύσεις. Πιστεύω ότι όχι μόνο Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι πρέπει να μιλήσουν μεταξύ αλλά και οι Αρμένιοι , οι Μαρωνίτες ακόμα πλέον και όλοι αυτοί που εργάζονται τόσα χρόνια εδώ Σύριοι , Ινδοί , από τις Φιλιππίνες γενικά όλοι οι κάτοικοι του νησιού.

Το μέλλον πρέπει να αποφασιστεί απ΄ όλους και μόνο όσους διαμένουν στην Κύπρο. Το μέλλον πρέπει να ορισθεί από συνηθισμένους απλούς ανθρώπους όπως εμείς , αν περιμένουμε από αυτούς τους ηγέτες δεν θα έρθει ποτέ η λύση . Δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου πρόβλημα ανάμεσα στο λαό υπάρχει πρόβλημα των πολιτικών που διαιωνίζεται , το έζησαν οι παππούδες μας , οι γονείς και τώρα εμείς επειδή το θέμα είναι τα ξένα συμφέροντα και όχι των απλών κανονικών ανθρώπων του νησιού.

Ο λαός της Κύπρου είναι σε όλους του τομείς σε επαφή από την ποίηση μέχρι το εμπόριο, οι πολιτικοί δεν μπορούν να οδηγήσουν τα πράγματα σε λύση γιατί εμποδίζονται από τα ξένα συμφέροντα.

Ξέρετε η Τουρκιά εκμεταλλεύεται το γεγονός της έντασης για να έχει πολύ μεγαλύτερες οικονομικές συνδιαλλαγές με την Βόρεια Κύπρο, ναι στο εμπόριο όχι στην υποχρεωτική απομόνωση για οικονομικά συμφέροντα.

Γιατί νομίζετε δεν μπορούν να βοηθήσουν στη λύση οι ηγέτες ;

Γιατί δεν είναι ανεξάρτητοι απλό . Υπάρχουν δυνάμεις ισχυρότερες που τους ελέγχουν , γιατί να μιλάει ας πούμε ο κ. Τσαβούσογλου με τον κ. Αναστασιάδη ; Τα τρία μέρη πρέπει να απομακρυνθούν , μόνο τότε θα υπάρξει ουσιαστική πρόοδος .

Σύντομα θα έχετε εκλογές το 2020 , βλέπετε κάτι ή κάποιο υποψήφιο με περισσότερο θετική προσέγγιση;
Είμαι αισιόδοξος, αλλά και πάλι πιστεύω στη δύναμη του λαού πρέπει να βγούμε έξω στους δρόμους να διεκδικήσουμε, να δείξουμε τη θέλησή μας και να οδηγήσουμε εμείς τα πράγματα . Πρέπει ο λαός να συναντηθεί και να δημιουργήσει μια κοινή ιστορία μια κοινή λογοτεχνία ένα κοινό εκπαιδευτικό σύστημα και μετά θα είμαστε ώριμοι για μια βιώσιμη λύση .

Είστε πολιτικοποιημένος έχετε πολιτικές βλέψεις ;

Υπήρξα μέλος κόμματος αλλά όχι ενεργά αυτό που με ενδιαφέρει είναι η λογοτεχνία και όχι η πολιτική.

Η σύζυγός σας πως τοποθετείται στις δράσεις σας υποστηρίζει , ανησυχείτε για αυτήν μήπως της συμβεί κάτι λόγω των απόψεων σας;

Όπως είπα είμαι υπέρ της ανεξαρτησίας της άποψης και η σύζυγός είναι ανεξάρτητη να αποφασίσει αν θέλει να με στηρίξει ή όχι ανάλογα τι νιώθει και τι πιστεύει.

Όχι δεν φοβάμαι ότι μπορεί να της συμβεί κάτι εξ αιτία των απόψεών μου και αυτό είναι ένα θετικό σημείο που προκύπτει από τον αγώνα μας , αρχίζουμε να μιλάμε πιο ελεύθερα και αρχίζουμε να απόμακρύνουμε τους φόβους.

Καταληκτικά ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε στείλετε ;

Ναι ότι πρέπει να εργαστούμε από κοινού τ/κ και ε/κ για τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσα από αυτή τη διαδικασία θα λυθούν τα περισσότερα προβλήματα. Πρέπει να αντισταθούμε από κοινού στις εξωτερικές παρεμβολές όπως είχε γίνει ιστορικά και στο παρελθόν.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]