Το πραξικόπημα που εκδηλώθηκε το βράδυ της Παρασκευής στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη από μερίδα του Στρατού, το οποίο με κομμένη την ανάσα παρακολούθησε η διεθνής κοινότητα σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση και εκτυλίχθηκε και σε επικοινωνιακό επίπεδο, ανεξάρτητα από την τελική έκβασή του, ανέδειξε με δραματικό τρόπο το γεγονός ότι η γειτονική μας Τουρκία αποτελεί μια μεγάλη μπαρουταποθήκη που απειλεί τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.

Οι αιματηρές ταραχές, με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, που δημιούργησαν σκηνικό εμφύλιου πολέμου, με επιθέσεις και βομβαρδισμούς στα κτίρια των Μυστικών Υπηρεσιών, του Κοινοβουλίου, σε τηλεοπτικούς σταθμούς, στο παλάτι και αλλού, επιβεβαίωσαν ότι η Τουρκία είναι ένας μεγάλος ασθενής που αποτελεί τον αστάθμητο παράγοντα, ο οποίος, σε συνδυασμό με την έξαρση της τρομοκρατίας του Ισλαμικού Κράτους και την εξάπλωση των προσφυγικών, μεταναστευτικών ροών που διοχετεύονται στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ε.Ε. μέσω της Τουρκίας, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που τρομάζει ολόκληρη την Ευρώπη.

Η τελική επικράτηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με ανατροπή των δεδομένων που είχαν αρχικά διαμορφωθεί υπέρ των πραξικοπηματιών «συνταγματαρχών», συνιστά μια «πύρρειο» νίκη του Τούρκου προέδρου, η οποία οφείλεται στην πρωτοφανή εξέγερση του τουρκικού λαού που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του στο διάγγελμα που έκανε μέσω του Facetime και στην τεράστια δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν είχε προσπαθήσει επανειλημμένως να φιμώσει.

Στην πραγματικότητα, το πραξικόπημα, παρότι, όπως αποδείχθηκε, δεν είχε οργανωθεί και τόσο καλά από το λεγόμενο «παράλληλο κράτος» που ο ίδιος κατήγγειλε, αποκάλυψε την αδυναμία τού κατά τα άλλα πανίσχυρου «σουλτάνου» με το λαϊκό έρεισμα να ελέγξει θεσμικά το εσωτερικό της χώρας του. Ακόμα και σε επίπεδο σημειολογίας, οι κύκλοι πολύωρης διάρκειας που έκανε με το προεδρικό αεροσκάφος από τη Μαρμαρίδα, από την οποία πρόλαβε να αναχωρήσει πριν αυτή βομβαρδιστεί και μέχρι να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, όπου προσπάθησαν να τον εμποδίσουν με F – 16 στις 4 τα ξημερώματα του Σαββάτου, πέραν των αναγκαστικών μέτρων προφύλαξης, είναι ανθρώπινο να προδίδουν και το αίσθημα του φόβου.

Από την άλλη, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη, από εκεί όπου τον αναζητούσαν από τη Γερμανία μέχρι την Τεχεράνη, και η αποφασιστικότητα που εξέφρασε για το ξεκαθάρισμα του τοπίου επικράτησης της νομιμότητας υποδηλώνουν και την επανεμφάνιση του ισχυρού ηγέτη που λίγο πριν είναι λογικό να είχε αισθανθεί ότι χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του.

Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και οι ηγεσίες των κρατών της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ρωσίας, με την εκδήλωση του πραξικοπήματος και την αρχικά διαφαινόμενη επικράτηση των αντιπάλων του Ερντογάν, έσπευσαν να τηρήσουν μια αμήχανη, πλην ευμενή για τους πραξικοπηματίες, ουδετερότητα, πριν ταχθούν ρητώς υπέρ της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και του εκλεγμένου προέδρου της Τουρκίας, μόλις ξεκαθάρισε πια η έκβαση της μάχης.

Οι εξελίξεις προσφέρουν τώρα την ευκαιρία στον Ερντογάν να καθαρίσει το τοπίο στις Ένοπλες Δυνάμεις και στον κρατικό μηχανισμό από τους θύλακες του «παράλληλου κράτους» και του υποτιθέμενου «ηγέτη» του πραξικοπήματος, σύμφωνα με τους Ερντογάν, Γιλντιρίμ, Φετουλάχ Γκιουλέν, πρώην ιμάμης και ιδρυτής του κινήματος Χιζμέτ, που ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ και η Τουρκία ζήτησε την έκδοσή του. Ήδη, ο Ερντογάν υποσχέθηκε τη σκληρή τιμωρία των ενόχων. Ωστόσο, η κίνηση αυτή του «σουλτάνου» είναι προφανές ότι ενέχει και ρίσκα σε σχέση με την επόμενη μέρα στην Τουρκία.

Αλλωστε, καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα η Τουρκία του Ερντογάν έδειχνε να βυθίζεται στο χάος και την ανασφάλεια, εξαιτίας της πολιτικής του μεγαλοϊδεατισμού και των ανοιχτών μετώπων που είχε, αφενός, στο εσωτερικό της χώρας, με την αντιπαράθεση με τους Κούρδους και τα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Νοτιοανατολική Τουρκία και την Κωνσταντινούπολη, και, αφετέρου, στο εξωτερικό με τη διάρρηξη των σχέσεών του με χώρες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, η Ρωσία, ακόμα και οι ΗΠΑ – σχέσεις που ο Ρ.Τ. Ερντογάν προσπάθησε την τελευταία στιγμή να αποκαταστήσει καθώς διαπίστωσε ότι οι «λεονταρισμοί» τού κόστισαν πολύ ακριβά σε οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο.

Όπως είδε και ότι από τα μέτωπα με τη Συρία και τους Κούρδους δεν βγήκε ωφελημένος.
Η Αγκυρα ήταν αυτή που παραβίασε την εκεχειρία με τους Κούρδους πληρώνοντας το κόστος, όπως μεγάλο ήταν και το τίμημα από τη δεδομένη υποστήριξη του ISIS, από τον οποίο τώρα επιδιώκει να εμφανίσει ότι βάλλεται με τα συνεχή τρομοκρατικά χτυπήματα. Η πολιτική Ερντογάν είναι αυτή που έχει υποθάλψει τρομοκρατικά στοιχεία στη γείτονα, όπου οι εντάσεις και οι συγκρούσεις κορυφώθηκαν με την εκδήλωση του πραξικοπήματος, γεννώντας προβληματισμό και φόβο, όχι μόνο στο εσωτερικό της, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.

Δεν πρέπει επίσης να λησμονούμε ότι πολλοί από τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους που χτύπησαν στην Ευρώπη εκπαιδεύθηκαν και πέρασαν μέσα από την Τουρκία, μέσω της οποίας διακινούνται, όπως είναι γνωστό, και τα προσφυγικά, μεταναστευτικά ρεύματα από τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας.

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
[email protected]

Διαβάστε την συνέχεια στον Κυριακάτικο Ελεύθερο Τύπο που κυκλοφορεί