Άλλωστε ο «θεωρητικός» εθνικοσοσιαλιστής και εμπνευστής του συγκροτήματος, Ian Stuart Donalson, ο οποίος είχε τραγουδήσει στον δίσκο «Hail The New Dawn», που σημαίνει Ζήτω η Νέα Αυγή, θα γινόταν στο μέλλον χωρίς να το ξέρει και «ο νονός» άλλων φιλοχιτλερικών οργανώσεων που θα διάλεγαν τίτλο την λέξη «Αυγή» με κάποιον άλλον προσδιορισμό. Όπως για παράδειγμα η «Χρυσή Αυγή».

Στην Μεγάλη Βρετανία όμως τα πράγματα σοβάρεψαν τη δεκαετία του 1990, όταν ο νεο-ναζιστικός χώρος συνδέθηκε με το χουλιγκανισμό των γηπέδων. Δεν θα αργούσε να δημιουργηθεί η «Combat 18» (C18), ο ένοπλος βραχίονας της διεθνούς ναζιστικής τρομοκρατίας. Λογότυπο της είναι η νεκροκεφαλή των Totenkopf S.S, ενώ ο αριθμός «18» αναφέρεται στο πρώτο και το όγδοο γράμμα της αλφαβήτου, «A.H.», δηλαδή «Adolph Hitler»…

Πολύ γρήγορα θα δημιουργηθούν παραρτήματα της τρομοκρατικής οργάνωσης σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, τουλάχιστον 11 αρχικά και ξεπέρασαν τις 25 καθώς εξαπλώθηκαν και σε πολλές χώρες της ανατολικής Ευρώπης, αλλά και στην Σκανδιναβική χερσόνησο.

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσιάζει σήμερα μια μεγάλη Έρευνα για τα πλοκάμια της ναζιστικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη.

Ο Γιώργος Κουβαράς εξετάζει την ιστορική διαδρομή της οργάνωσης στην Μεγάλη Βρετανία, μέσα από την μαρτυρία του μεγαλύτερου ερευνητή-αναλυτή της «Combat 18» του Gerry Gable. Ο Βρετανός δημοσιογράφος, μαζί με τον Αυστραλό Quentin Mc Dermotte, θα επιμεληθούν για την world action ένα ντοκιμαντέρ, που θα φέρει όχι μόνο στην επικαιρότητα την εγκληματική δράση της οργάνωσης C18 , αλλά θα οδηγηθούν ακόμη και στις δικαστικές αίθουσες στελέχη των νεο-ναζί.

Ο Gerry Gablet θεωρείται στην Μεγάλη Βρετανία ο «γκουρού» των αναλυτών και ερευνητών των σύγχρονων νεο-ναζί οργανώσεων. Είναι τόσο παθιασμένος με τις προσπάθειες να διεισδύσει στα οργανωτικά άδυτα των φασιστικών σχημάτων στην Ευρώπη ώστε παντρεύτηκε και μία πρώην νεο-ναζί, τη Sonia Hochfeld, ενώ κάποιο μεγαλοστέλεχος της οργάνωσης «Combat 18» τον αποκάλεσε όπως έγραψε η εφημερίδα Observ σε μια δίκη …«ο κολλητός μου» για να δείξει πόσο κοντά βρέθηκε ο ίδιος με τους μυστικούς πυρήνες της C18». Ο Gerry Gable θεωρεί ότι τα τελευταία χρόνια είναι σίγουρος για τις διασυνδέσεις των ηγετών της «C18» και με τη «Χρυσή Αυγή».

H Φαίη Καραβίτη μας ταξιδεύει στη Γερμανία, στο Γιάμελ, ένα μικρό χωριό στο Μεκλεμβούργο-Πομερανία, το οποίο έχει τα τελευταία χρόνια μετατραπεί σε «Ντίσνεϊλαντ» των Νεοναζί. Στην είσοδο του χωριού η υποδοχή γίνεται με ένα γκράφιτι που απεικονίζει μια οικογένεια-πρότυπο της άριας φυλής: Ξανθοί γονείς, ακόμη πιο ξανθά παιδιά, οικογένεια, πλατιά χαμόγελα. Από κάτω η επιγραφή «ελεύθερο, κοινωνικό, εθνικό». Πιο πέρα πινακίδες που δείχνουν προς την Βιέννη και προς την γενέτειρα του Χίτλερ, και κάθε τόσο γιορτές μνήμης και τιμής προς τον φύρερ. Κάθε χρόνο, για δύο μέρες, οι Νεοναζί του χωριού μετατρέπονται σε μειοψηφία, όταν μια οικογένεια κατοίκων που επιμένει να αντιστέκεται διοργανώνει αντιρατσιστικό μουσικό φεστιβάλ.

Η ανταποκρίτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ στο Βερολίνο υπογραμμίζει ότι «εξάρθρωση της ακροδεξιάς οργάνωσης «Combat 18 Hellas» συνέπεσε με την επανεμφάνιση της γερμανικής «αδελφής» οργάνωσης, η οποία λειτουργεί ως ο ένοπλος βραχίονας της απαγορευμένης από το 2000 οργάνωσης «Αίμα και Τιμή».

Στο Παρίσι η Ολυμπία Τσίπηρα μίλησε με τον πολιτολόγο ειδικό για την ακροδεξιά Ζαν-Υβ Καμί (Camus) και μεταδίδει ότι «η Γαλλία μοιάζει να περνάει μια περίοδο σχετικής ηρεμίας, κατά την τελευταία δεκαετία». Οι πιο «ενεργές» ομάδες του παρελθόντος, ή έχουν διαλυθεί ύστερα από κρατική παρέμβαση ή βρίσκονται σε φάση σχετικής αδράνειας. Υπάρχουν και αυτές που βρίσκονται σε μεταβατική φάση, με αλλαγή ονομασίας και συνθημάτων όπου στο στόχαστρό τους πήραν ιδιαίτερη θέση οι μετανάστες.

Η ομάδα «Combat 18 Blood & honour» (Αίμα και τιμή) που είναι της ίδιας ιδεολογίας με την «Combat 18 Hellas», έκανε μια προσπάθεια εγκατάστασής της στη Γαλλία στις αρχές του 2000, στην περιοχή της πόλης Morteau κοντά στα ελβετικά σύνορα. Στον ιστότοπό τους είχαν ανεβάσει φωτογραφίες με καγκούλες ρόπαλα και όπλα και αυτοχαρακτηρίζονταν ως «τρομοκρατική οργάνωση έτοιμη για όλα, προκειμένου να επιβάλει τα εθνικά της ιδανικά». Η δημόσια αυτή αναγνώρισή της ως «τρομοκρατικής οργάνωσης» ήταν αρκετή για την τότε κυβέρνηση (Σαρκοζί) και την τοπική αστυνομία, για να προχωρήσει σε συλλήψεις. Στις 20 Μαΐου του 2014, σαράντα χωροφύλακες έκαναν έφοδο και συνέλαβαν 5 μέλη που τελικά δικάστηκαν σε φυλακή από 3 μήνες έως 2 χρόνια. Η ομάδα δεν επανασυστάθηκε.

Από τη Ρώμη ο ανταποκριτής του ΑΠΕ-ΜΠΕ Θοδωρής Ανδρεάδης-Συγγελάκης επισημαίνει ότι «υπάρχει γενικότερα ένα νέο ανησυχητικό φαινόμενο που παρατηρείται στην ιταλική κοινωνία: μια μεγαλύτερη ανοχή, αν όχι θετική στάση, σε ό,τι αφορά την ιστορική, τραγική εμπειρία του φασισμού. Ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια το να δηλώσει κανείς δημοσίως ότι επικροτεί τις πράξεις και την πορεία του φασιστικού καθεστώτος ήταν κάτι αρκετά σπάνιο, την τελευταία περίοδο παρατηρείται μια επικίνδυνη αλλαγή. Έχει έρθει στην επιφάνεια, από ένα μέρος των πολιτών, μια ανοχή και επιείκεια προς τα φασιστικά πιστεύω, αλλά και τον δικτάτορα Μπενίτο Μουσσολίνι. Η χαρακτηριστική φράση, «το μεγάλο του λάθος είναι ότι συμμάχησε με τον Χίλτερ», ξαναγίνεται δυστυχώς επίκαιρη.

Τυπικά, η άκρα δεξιά, αλλά και νεοφασίστες εξτρεμιστές υποστηρίζουν ότι η αντιπαράθεση φασιστών-αντιφασιστών ανήκει πλέον στο παρελθόν και ότι έχουμε περάσει σε άλλη ιστορική φάση. Αλλά, εκ των πραγμάτων, οι ιδέες και οι πρακτικές της Φόρτσα Νουόβα και της Κάζα Πάουντ αποτελούν συνέχεια της μαύρης αυτής περιόδου της ιταλικής ιστορίας.

Τέλος από τη Βιέννη ο Δημήτρης Δημητρακούδης υπογραμμίζει: Μετά το “σοκ” που είχε προκληθεί για τις άγριες δολοφονίες τουλάχιστον δέκα ξένων στη Γερμανία, από μέλη νεοναζιστικής οργάνωσης, στα τέλη του 2011, έντονη ήταν η συζήτηση στην Αυστρία, ως προς την ύπαρξη εύφορου εδάφους για τέτοιες ομάδες και ως προς τις διασυνδέσεις προς εκείνες στη γειτονική χώρα.

Σύμφωνα με τον αρμόδιο για θέματα ακροδεξιάς στο “Αρχείο Τεκμηρίωσης της Αυστριακής Αντίστασης”, Χέριμπερτ Σίντελ, το έδαφος στην Αυστρία για την ανάπτυξη τέτοιων πυρήνων είναι εύφορο, όπως υπαρκτή από αυτούς είναι και η πρόθεση χρήσης βίας, ενώ δεδομένες είναι και οι άριστες επαφές τους με τους Γερμανούς ομοϊδεάτες.

Ο ίδιος φέρει την αυστριακή νεοναζιστική σκηνή να διατηρεί καλές επαφές στα γερμανικά ομόσπονδα κρατίδια στα ανατολικά της χώρας, από όπου προέρχονταν οι συγκεκριμένοι νεοναζιστές δράστες των δολοφονιών, ενώ δεν είναι τυχαίο πως, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, Αυστριακοί νεοναζιστές είχαν αναλάβει το έργο της πολιτικής “ανασυγκρότησης” στην περιοχή της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Σήμερα ο νεοναζιστικός χώρος στην Αυστρία δεν φαίνεται να είναι οργανωμένος, αλλά να πρόκειται μόνον για μικρές ομάδες μερικών προσώπων, ή ακόμη και για μεμονωμένα πρόσωπα, με τη δραστηριότητά τους, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, να αναπτύσσεται σε τοπικό επίπεδο και κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και να έχουν περιοριστεί, για παράδειγμα, οι βεβηλώσεις εβραϊκών νεκροταφείων, οι επιθέσεις σε προσφυγικούς καταυλισμούς ή σε μουσουλμανικά τεμένη.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]