Γράφει ο Πέτρος Κασφίκης 

Πολλοί θα ήθελαν να καρπωθούν αυτή την ιδιότητα και να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως τη «φωνή της ομογένειας». Ανάμεσα, όμως, στην πολυφωνία και τον κατακερματισμό που επικρατεί, ένα πράγμα γίνεται σαφές. Η ομογένεια είναι ακέφαλη, όπως αποκαλύπτει το ΕΤ Μagazine του EleftherosTypos.gr.

Και αν ο ελληνισμός των ΗΠΑ αποτελεί όντως ένα εθνικό κεφάλαιο, πρέπει να καταλάβουμε ότι έχει μεγάλη σημασία ποιους βάζουμε να το διαχειριστούν και να το εκπροσωπούν. Γιατί μόνο έτσι θα το δούμε να καρποφορεί και να αποδίδει τα μέγιστα οφέλη για την πατρίδα.

Καλοί, λοιπόν, οι τίτλοι, τα αξιώματα και οι οργανώσεις στο λεγόμενο βαθύ κράτος της ομογένειας, αλλά τι πραγματικό αντίκρισμα έχουν αν αναλώνονται σε όρους εσωτερικής πολιτικής επικαιρότητας; Ποιο είναι, λοιπόν, το «target group» μας και σε ποιους θέλουμε να πούμε ότι η Μακεδονία είναι ελληνική;

Δυστυχώς η εσωστρέφεια και ο ελληνοκεντρισμός της λεγόμενης οργανωμένης ομογένειας δεν της έχουν επιτρέψει να επιτελέσει το έργο της.

Σκοπός της δεν θα έπρεπε να είναι να διατρανώνουμε μεταξύ μας τα εθνικά δίκαια, αλλά αντιθέτως με πολύ μετριοπάθεια και σοβαρότητα να προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε την οπτική της αμερικανικής διπλωματίας, πείθοντας την ότι οι δικές μας εθνικές θέσεις εξυπηρετούν καλύτερα τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αμερικής στην περιοχή.

Οι Δύο Κόσμοι της Ομογένειας

(2:33-3:05) «Η Ήπειρος ήταν δική μας. Τα Σκόπια είναι δικοί μας. Ας βγούνε να λένε ότι δεν είμαστε δικοί μας. Δεν δέχομαι την Αλβανία, η οποία είναι υπόθεση δύο ωρών να καταληφθεί και τα Σκόπια να σηκώνουν ανάστημα στην Ελλάδα. Αλλά φταίνε οι πολιτικοί και το είπα του υπουργού. Λέει τι να κάνω; Τι να κάνεις στην Αλβανία λέω; Κατάσχονται οι περιουσίες όλων των Αλβανών όπως γκρεμίζουν τα σπίτια, απελαύνονται, και 100 τανκς στα σύνορα με την Αλβανία. Το ίδιο να γίνει και με τα Σκόπια». ~Πέτρος Γαλάτουλας, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης

Υπάρχει ένα αόρατο τείχος. Και εδώ είναι που πρέπει να κάνουμε μια σημαντική διάκριση, καθώς άλλο πράγμα είναι η οργανωμένη ομογένεια στην οποία ανήκει και η Παμμακεδονική και άλλο το ελληνικό λόμπι στις ΗΠΑ.

Όσοι ασχολούνται με το ελληνικό λόμπι είναι στη πλειοψηφία τους αθόρυβοι και μετρημένοι στις δηλώσεις τους. Γνωρίζουν την Ουάσινγκτον εκ των έσω και έχουν σημαντικές επαφές και πρόσβαση στο Αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Και το κυριότερο τονίζουν πως δουλεία τους δεν είναι να διαμορφώνουν την ελληνική εξωτερική πολιτική αλλά να προωθούν αποτελεσματικά την εθνική γραμμή της χώρας στα αμερικανικά κέντρα λήψης αποφάσεων, γνωρίζοντας ότι το λόμπι και η διπλωματία δεν χρειάζονται κραυγές και φανφάρες.

Από την άλλη πλευρά, όμως, του τείχους, θα ακούσεις πολλές και μεγάλες κουβέντες. Αναλύσεις επί παντός επιστητού. Ανέξοδα λόγια και μεγαλεπήβολα σχέδια που μένουν στον αέρα, καθώς δεν συνοδεύονται από την απαραίτητη τεχνογνωσία, την κατάλληλη οργάνωση και το ανθρώπινο δυναμικό.

Και όλα αυτά είναι εντάξει ως και χαριτωμένα όσο παραμένουν κλειστά μέσα στον δικό μας μικρόκοσμό της Αστόρια. Γιατί όταν μια οργάνωση όπως η Παμμακεδονική αρχίζει και μπλέκεται στα πόδια των διπλωματών που προσπαθούν να κάνουν την δουλεία τους και επιδιώκει να έχει επαφές στο State Department, τότε τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα.

«Πολιτικό Μασάζ» στην Παμμακεδονική

Για τους καλά γνωρίζοντες, η Παμμακεδονική είναι μια οργάνωση «περιορισμένων δυνατοτήτων» που φιλοδοξεί να έχει λόγο στην καθαυτή πολιτική διαδικασία της διαπραγμάτευσης μέσα από τις επαφές που επιδιώκει στα Ηνωμένα Έθνη και το State Department.

Παρόλο που ο Μάθιου Νίμιτς δέχεται ταχτικά να τους συναντήσει (όπως άλλωστε κάνει και με τις αντίστοιχες σλαβομακεδονικές οργανώσεις), για μεγάλο διάστημα η πόρτα του State Department παρέμεινε για αυτούς ερμητικά κλειστή.

Παρά τη δυσαρέσκεια που υπήρχε από αυτούς που γνωρίζουν και χειρίζονται τα θέματα (κανένας δεν επιθυμεί να πάρει δημόσια θέση για να μην δημιουργηθεί ένα εσωτερικό μέτωπο αντιπαράθεσης εν μέσω της διαπραγμάτευσης), η λύση που προκρίθηκε ήταν να γίνει μια προσπάθεια να συμπεριληφθεί η Παμμακεδονική στην όλη διαδικασία με την ελπίδα ότι θα αμβλυνθούν οι ακρότητες και θα οδηγηθεί σε μια πιο συστημική στάση που θα εναρμονίζεται με την επίσημη εθνική γραμμή.

Με παρεμβάσεις προσώπων του ελληνικού λόμπι κλείστηκε το πολυπόθητο ραντεβού στο State Department, όπου παρά τα συμφωνηθέντα οι εκπρόσωποι της κινήθηκαν και πάλι εκτός γραμμής, ενώ υπήρξαν προβλήματα και με διαρροές που έγιναν στον τύπο.

Σε πολλούς μάλιστα προκάλεσε εντύπωση και το «πολιτικό μασάζ» που προσπάθησε να κάνει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στη Παμμακεδονική, όταν συναντήθηκε με εκπροσώπους της στην Ουάσινγκτον, όπου βρισκόταν για να συνοδέψει τον πρωθυπουργό στην επίσημη επίσκεψη που πραγματοποιούσε.

Παρά το πιεσμένο πρόγραμμα του υπουργού, η συνάντηση διήρκεσε πολύ παραπάνω από το προβλεπόμενο. Ο κ. Κοτζιάς προχώρησε σε μια διεξοδική ενημέρωση, καθώς «άνοιξε τα χαρτιά του» (σε βαθμό που πολλοί δεν θα περίμεναν). Τους μίλησε με «ειλικρίνεια», αναλύοντας την εθνική στρατηγική και το πλαίσιο μιας λύσης που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει το εθνικό συμφέρον.

Ήταν μια προσπάθεια να τους «διαφωτίσει» και να τους κάνει να νιώσουν «συμμέτοχοι» στην εθνική προσπάθεια.

Ίσως η συγκεκριμένη στάση του υπουργού να δείχνει ότι έκρινε σκόπιμο να διαμορφώσει ένα κλίμα σε μια προσπάθεια να προετοιμαστεί το έδαφος για να καμφθούν οι ακραίες αντιδράσεις που θα μπορούσαν να τορπιλίσουν μια συμφωνία όποτε και αν αυτή ερχόταν.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]