Επί δεκαετίες, ο Γουίλ Σμιθ επιθυμούσε να γίνει ο μεγαλύτερος σταρ του κινηματογράφου. Και το κατάφερε, αν θυμηθεί κανείς τις μεγάλες επιτυχίες του στο box office για μία δεκαετία τουλάχιστον, από τα μέσα των 90s έως τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Ομως, τα τελευταία δέκα χρόνια η ζωή και η καριέρα του ακολουθούν μια διαφορετική διαδρομή. Είναι σαν ο Γουίλ Σμιθ να βρίσκεται σε σύγκρουση με τον σταρ εαυτό του. Φάνηκε αυτό στις εξομολογήσεις που έχει κάνει κατά καιρούς σε δημόσιες συζητήσεις. Φαίνεται στον τρόπο που χειρίζεται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σαν πρωτοεμφανιζόμενος και όχι ως εδραιωμένος πρωταγωνιστής του Χόλιγουντ. Είναι εμφανές και στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Will», που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες, όπου αναφέρεται στην προβληματική σχέση με τον πατέρα του, στα υπαρξιακά του ερωτήματα όταν έφτασε τα 50, στις καλές και τις κακές στιγμές της συμβίωσής του με τη σύζυγό του, Τζέιντα.

Οσοι τον γνωρίζουν καλά μιλάνε για έναν άνθρωπο που στα 53 του χρόνια έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό του. «Πατάει γερά στα πόδια του, έχει πνευματική αύρα», λένε. «Ο στόχος μου πλέον είναι να αφηγούμαι ιστορίες που βοηθούν τον κόσμο να νιώθει ευτυχία εδώ και τώρα. Πέρασα το πρώτο μισό της ζωής μου να μαθαίνω και τώρα νιώθω πως από εδώ και στο εξής θέλω να μοιράζομαι», υπογραμμίζει ο ίδιος.

Αυτοβιογραφία

Ο Σμιθ ήθελε εδώ και αρκετά χρόνια να γράψει την αυτοβιογραφία του. Αυτό έγινε πραγματικότητα, τελικά, όταν διάβασε το μπεστ σέλερ του Μαρκ Μάνσον, «The subtle art of not giving a fuck», και προσκάλεσε τον συγγραφέα σε μια συνάντηση γνωριμίας στο ιδιωτικό του τζετ, πριν από τρία χρόνια. «Το σκηνικό ήταν σουρεαλιστικό», λέει ο Μάνσον. Οι δυο τους πέρασαν λίγες μέρες στα νησιά Κέιμαν για να γνωρισθούν και να ανταλλάξουν ιδέες για το βιβλίο. «Σε όλη μου την καριέρα έκρυβα από τον κόσμο ποιος πραγματικά είμαι. Θέλω με αυτό το βιβλίο να κάνω ακριβώς το αντίθετο», έλεγε ο Γουίλ Σμιθ στον συγγραφέα. «Θέλω να καταστρέψω την εικόνα που έχει ο κόσμος για εμένα και να τους κάνω να ξεχωρίσουν τον ηθοποιό Γουίλ Σμιθ από τον πραγματικό εαυτό μου», προσθέτει.

Στην αυτοβιογραφία του ο Γουίλ Σμιθ αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια στη δεκαετία του ’70, όταν η οικογένειά του μετακόμισε σε μια μεσοαστική γειτονιά της Δυτικής Φιλαδέλφειας. «Ηταν όσο πιο κοντά μπορούσε να φτάσει μια οικογένεια μαύρων σε αυτό που λέμε αμερικανικό όνειρο», λέει ο Σμιθ και γράφει για ένα τραυματικό επεισόδιο που βίωσε όταν ήταν 9 ετών, όπου ο πατέρας του χτύπησε τη μητέρα του. Ο αδελφός του έσπευσε να αντιδράσει, η αδελφή του κρύφτηκε στο δωμάτιό της, εκείνος πάγωσε φοβισμένος. «Ο πατέρας μου με τρομοκρατούσε, αλλά ήταν ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει», λέει ο Γουίλ Σμιθ στο βιβλίο του. Εκείνος ήταν που τον έμαθε να είναι πιστός στους ανθρώπους του και τελειομανής. «Ο πατέρας μου ήταν μεγάλη ευλογία στη ζωή μου, αλλά και μια διαρκώς ανοιχτή πληγή που μου προκαλούσε πόνο», εκμυστηρεύεται.

Επί δεκαετίες ο Σμιθ θεωρούσε τον εαυτό του δειλό. Ετσι, αποφάσισε να κάνει τους ανθρώπους γύρω του να γελάνε για να ακυρώσει οποιαδήποτε τάση τους να ασκήσουν βία πάνω του. «Ο Γουίλ Σμιθ που βλέπετε στη μεγάλη οθόνη είναι μια κατασκευή», λέει. «Μια κατασκευή που έχει ως στόχο την προστασία μου. Το χιούμορ απομακρύνει τα αρνητικά συναισθήματα. Είναι αδύνατο να κρατήσεις κακία ή να θέλεις να βιαιοπραγήσεις σε έναν άνθρωπο που σε κάνει να διπλώνεσαι από τα γέλια», ισχυρίζεται.

Εξομολόγηση

Οταν ο πατέρας του πέθανε το 2016, ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει ανοιχτά για εκείνον και τη σχέση τους. «Οταν πέθανε ο πατέρας μου, ένιωσα ότι μια φάση της ζωής μου τελείωσε. Δεν θα μπορούσα να μιλήσω για τη βία που ασκούσε στη μητέρα μου όσο ήταν ζωντανός», προσθέτει.

Οταν ολοκληρώθηκε το πρώτο χειρόγραφο του βιβλίου του, κάλεσε όλα τα πρόσωπα στα οποία αναφέρεται στις σελίδες του στο σπίτι του στο Μαϊάμι. «Ηρθαν περίπου 25 άτομα και τους διάβασα κάθε παράγραφο που αφορά στον καθένα τους. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που μιλήσαμε με τη μητέρα μου για τη βία που της ασκούσε ο πατέρας μου. Ποτέ δεν είχε ακούσει τη δική μου εκδοχή για τα γεγονότα και ήταν σαν ένα είδος κάθαρσης και για τους δυο μας αυτή η διαδικασία. Ηταν βάναυση αυτή η εξομολόγηση, βέβαια», τονίζει.

Ασφαλώς, η αυτοβιογραφία του περιλαμβάνει και τις κομβικές στιγμές της ανέλιξής του. Από το υπόγειο του σπιτιού του παιδικού φίλου του, DJ Jazzy Jeff, όπου δοκίμαζαν τις δυνάμεις τους στη ραπ μέχρι να φτάσουν να γίνουν το πρώτο ραπ ντουέτο που βραβεύτηκε με Γκράμι. Από το πώς ξόδευε τα χρήματα που κέρδιζε στα αυτοκίνητα και τις γυναίκες μέχρι τα δανεικά που πήρε από έναν φίλο του έμπορο ναρκωτικών για να μετακομίσει στο Λος Αντζελες. Από το πώς έκλεισε μια οντισιόν για τον ρόλο του στην τηλεοπτική σειρά «The Fresh Prince of Bel-Air» σε ένα πάρτι στο σπίτι του Κουίνσι Τζόουνς μέχρι την έκρηξη θυμού όταν έμαθε ότι η τότε σύντροφός του τον απατούσε. Από το πώς ο πρώτος του γάμος διαλύθηκε υπό το βάρος της διογκωμένης φιλοδοξίας του μέχρι τη ζήλια που ένιωθε για τον πρόωρα χαμένο ράπερ Τουπάκ Σακούρ, στενό φίλο της δεύτερης συζύγου του, Τζέιντα, και την απόφασή του να μην του μιλήσει ποτέ μέχρι που εκείνος δολοφονήθηκε.

Νέο κεφάλαιο

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Γουίλ Σμιθ ένιωσε ότι μπήκε σε ένα καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή του. Νοίκιασε ένα σπίτι στη Γιούτα και έμεινε μόνος του για δύο εβδομάδες. Ταξίδεψε στο Περού πολλές φορές για να συμμετέχει σε τελετές Αγιαχουάσκα. Αρχισε να ταξιδεύει μόνος χωρίς προσωπικό ασφαλείας, προσπαθώντας σε κάθε αεροδρόμιο να ανοίγει δρόμο μόνος του μέσα στο πλήθος. Στις συνεντεύξεις που δίνει για την προώθηση των ταινιών του, σου υπόσχεται συζήτηση διάρκειας μίας ώρας, αλλά, τελικά, δεν φεύγει πριν ολοκληρωθεί το ενενηντάλεπτο. Και αμέσως μετά επιστρέφει στους θαυμαστές του, που τον περιμένουν για να βγάλει φωτογραφίες με όλους ανεξαιρέτως.

Ειδήσεις σήμερα