Ο γιος του Ettore Bugatti ανέπτυξε την Type 57 ως πλατφόρμα, η οποία κατέληξε σε πολλά αυτοκίνητα όπως το Galibier (η τετράπορτη λιμουζίνα της εταιρείας), το Stelvio (καμπριολέ) και το Atlante (το κουπέ). Το 1940, όταν σταμάτησε η παραγωγή, η εταιρεία είχε φτιάξει περίπου 800 μοντέλα Type 57, κάνοντας τη μία από τις πιο δημοφιλείς Bugatti.

Η Atlantic όμως είναι μια διαφορετική περίπτωση. Το αμάξωμα είναι εμπνευσμένο από το πρωτότυπο Aérolithe με αριθμό πλαισίου 57104, του οποίου το πλαίσιο ήταν φτιαγμένο από 90% μαγνήσιο και 10% αλουμίνιο. Λόγω της αντίστασης του μαγνησίου στη θερμότητα, ο Jean Bugatti δεν μπορούσε να κάνει θερμοκολλήσεις και έτσι προέκυψαν οι περίφημες «ραχιαίες ραφές».

Το Type 57 SC Atlantic διατήρησε αυτές τις «ραφές», ακόμη και αν χρησιμοποιούσε μέρη από αλουμίνιο. Οι πόρτες ενώνονται με την οροφή για ευκολότερη πρόσβαση στο χαμηλό coupe, το οποίο έχει μήκος 3.7 μέτρα.

Τα πρώτα δύο παραδείγματα είχαν τα μπροστινά φώτα ενσωματωμένα στα φτερά, ενώ στα άλλα δύο τα φώτα είχαν δική τους βάση. Κάθε ένα από τα αυτοκίνητα δημιουργήθηκε με τις δικές του ξεχωριστές λεπτομέρειες. «Η Type 57 SC Atlantic ήταν ένα μανιφέστο σχεδιασμού από τον Jean Bugatti. Οι αναλογίες αυτού του αριστουργήματος κόβουν την ανάσα, ήταν ασύγκριτες για την εποχή του και είναι εντυπωσιακές μέχρι και σήμερα με την συναρπαστική κομψότητα τους» είπε ο Achim Anscheidt, επικεφαλής του σχεδιασμού στην Bugatti.

Ο 3,3 λίτρων 6κύλινδρος κινητήρας είχε απόδοση 200 ίππων, κάνοντας το Atlantic ικανό για ταχύτητες άνω των 200 χλμ/ώρα, σε μία περίοδο που στον δρόμο κυκλοφορούσαν κυρίως άμαξες με άλογα.

Το πρώτο μοντέλο κατασκευάστηκε το 1936 για τον Άγγλο τραπεζίτη Victor Rothschild σε ένα γκρι-μπλε χρώμα. Με αριθμό πλαισίου 57374, είναι πλέον γνωστή ως η «Atlantic του Rothschild» και είχε παραδοθεί χωρίς υπερτροφοδότη.

Το τρίτο αυτοκίνητο ήταν η «Atlantic του Holzschuh», με αριθμό πλαισίου 57473. Παραδόθηκε στον Γάλλο Jacques Holzschuh τον Οκτώβριο του 1936. Ο επόμενος κάτοχος του αυτοκινήτου σκοτώθηκε σε τροχαίο, αφήνοντας την Atlantic πλήρως κατεστραμμένη. Δεκαετίες αργότερα, τα υπολείμματα δέχτηκαν μία πολύ περίπλοκη αποκατάσταση, η οποία δεν περιλάμβανε τον γνήσιο κινητήρα, καθώς το επίπεδο της ζημιάς ήταν τόσο μεγάλο που δεν επισκευαζόταν.

Η τέταρτη και τελευταία Atlantic, με αριθμό πλαισίου, 57591, είναι η «Atlantic του Pope». Η κατασκευή της ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 1938 για τον Briton R. B. Pope. Ο τωρινός της κάτοχος δεν είναι άλλος από τον σχεδιαστή μόδας Ralph Lauren.

Ο Jean Bugatti κράτησε την δεύτερη Atlantic για τον εαυτό του. Η «La Voiture Noire» (το μαύρο αυτοκίνητο), με αριθμό πλαισίου 57453, έχει οδηγηθεί μόνο από αυτόν και από λίγους φίλους του. Η Bugatti το χρησιμοποίησε ως αυτοκίνητο επίδειξης και για φωτογραφήσεις έως το 1938, όπου και το αυτοκίνητο ξαφνικά εξαφανίστηκε. Κανείς δεν γνωρίζει τι συνέβη στο αυτοκίνητο, αν ο Bugatti το πούλησε ή αν μετακινήθηκε σε κάποια ασφαλή τοποθεσία όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στο Alsace. Η δεύτερη Atlantic, με εκτιμώμενη αξία πάνω από 100 εκατ. €, δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, κάνοντας την εξαφάνιση της ένα μεγάλο μυστήριο.

Η Buggati ετοιμάζει κάτι πολύ ξεχωριστό για την έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης τον επόμενο μήνα και είναι πιθανόν να ήθελε να μας υπενθυμίσει το μεγαλύτερο κατόρθωμα της μέχρι σήμερα.