Το καλόγουστο διαφορετικό, αυτό που έχει τεράστια διαφορά από τον εντυπωσιασμό και το κραυγαλέο. Μια ματιά αρκεί για να συμφωνήσουμε όλοι ότι οι σχεδιαστές του Crossback έχουν την καλή αισθητική κόρωνα στο κεφάλι τους. Και οι μέσα και οι έξω.

Το αμάξωμα είναι από τα πιο εκλεπτυσμένα και φινετσάτα σχήματα που κυκλοφορούν εκεί έξω και, λυπάμαι για το κλισέ, δεν μοιάζει με τίποτε άλλο. Εξαιρετικές αναλογίες, σχήμα που δεν διαταράσσεται και είναι ισορροπημένο από όλες τις πιθανές οπτικές γωνίες, χαρακτηριστικές ακμές σε όλο το αμάξωμα και καλώς εννοούμενη εμμονή με τα φώτα, σχεδόν ως αυτόνομο σχεδιαστικό concept, συνθέτουν ένα σύνολο που ακόμη κι αν το εξονυχίσεις είναι απίθανό να βρεις ψεγάδι, κάποια αισθητική δυσαρμονία.

Το αν αρέσει στους πάντες, είναι -και- θέμα σχεδιαστικού γούστου. Όμως, άλλο η προτίμηση και άλλο η παραδοχή ότι έχουν τηρηθεί οι κανόνες της αισθητικής.

Τα περί καινοτομίας στην υπηρεσία καλαισθησίας είναι πρόδηλα και στο εσωτερικό. Μόνο που εδώ υπηρετούν επαρκώς και τη χρηστικότητα. Ο πλουραλισμός στην καμπίνα των επιβατών έχει να κάνει με τα πάντα: Υλικά, γραμμές, επιφάνειες και υφές, που αναμιγνύονται αλλά δεν συνιστούν ετερόκλητο σύνολο.

Ένα εσωτερικό που θα μπορούσε να είναι λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα, έχει συνοχή και χαρακτήρα, συνέχεια με το αμάξωμα και σχεδιαστικές ιδιοτυπίες, κάθε μία από τις οποίες έχει λόγο ύπαρξης. Όπως η σειρά των κουμπιών εκατέρωθεν του μοχλού ταχυτήτων και ο ίδιος ο μοχλός ταχυτήτων, που μοιάζει με αυτόν αυτόματου κιβωτίου ακόμη και στη χειροκίνητη έκδοση, οι χειρολαβές με φωτισμό και οι αεραγωγοί στα άκρα.

Η ποιότητα είναι πολύ καλή και ενδεικτική των προθέσεων της DS ως μάρκας. Εκ των ων ουκ άνευ η μεγάλη οθόνη αφής στο κέντρο του ταμπλό, αν και η ανάλυση της κάμερας οπισθοπορείας είναι μάλλον παραφωνία σε σχέση με τα γραφικά, ενώ εντυπωσιακός είναι και ο ψηφιακός πίνακας οργάνων. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι δυνατότητες εξατομίκευσης και διαμόρφωσης του εσωτερικού με βάση τα υλικά και χρώματα, και σε συνδυασμό με τα επίπεδα εξοπλισμού, είναι πάρα πολλές.

Διαθέσιμο με αρκετούς κινητήρες και εν αναμονή μιας υβριδικής έκδοσης, πολλά υποσχόμενης αν κρίνουμε από τα τεχνικά της χαρακτηριστικά, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύνολα είναι το BlueHDi των 1.500 κ.εκ.

Το νέο αυτό πετρελαιοκίνητο μοτέρ του γκρουπ, σύννομο με τα πιο πρόσφατα πρότυπα Euro 6.2, αποδίδει -στην περίπτωση του DS7- 130 ίππους και συνδυάζεται με 6άρι χειροκίνητο κιβώτιο (υπάρχει και έκδοση με αυτόματο κιβώτιο 8 σχέσεων και η επιλογή του θα έπρεπε να είναι μονόδρομος).

Τα χαρακτηριστικά απόδοσής του ταιριάζουν απόλυτα με το mentalite και το αποτέλεσμα είναι ένα αυτοκίνητο που ταξιδεύει άνετα. Πολύ άνετα.

Δεν είναι μόνο θέμα ανάρτησης, κλιμάκωσης κιβωτίου, απόκρισης κινητήρα, ηχομόνωσης, ακρίβειας τιμονιού και ηλεκτρονικών συστημάτων.

Θα το θέσω ως εξής: Η σχεδίασή του διαβεβαιώνει σχετικά με το οδηγικό του ποιόν. Αυτό που υποθέτεις βλέποντας το αμάξωμα, το εισπράττεις σε αντίστοιχο νόμισμα όταν το οδηγείς. Και αν έχει καταφέρει κάτι το DS7, στην αρχή κιόλας της εμπορικής του πορείας, είναι να κατονομάσει τον ανταγωνισμό του.

Από το Quattroruote

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]