Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Εδωσε την εντύπωση ότι o Αλέξης Τσίπρας, ως εθνικός παράγων, πράγματι αντιλαμβάνεται τα της εξωτερικής πολιτικής και ιδίως την κρισιμότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Δηλαδή, με την εμπειρία που απέκτησε ως τέως πρωθυπουργός μπορεί να εκτιμήσει τη στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ταυτόχρονα τη σχέση της με τον παράγοντα ΗΠΑ; Πιστεύω πως όχι. Δε γίνεται να θεωρούν οι πολίτες ως συνεισφορά της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα μεγάλα θέματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα το «παρών» της.

Τι σημαίνει «παρών Τσίπρα»;

Η πρώτη «σχολική» ερμηνεία είναι «είμαι παρών ως Τσίπρας στην αίθουσα, παρευρίσκομαι στη συζήτηση, αλλά δεν κατενόησα περί τίνος πρόκειται. Δηλώνω “παρών” μη και μου βάλουν απουσία οι πολίτες που παρακολουθούν τη συζήτηση». Η δεύτερη «κωμική» ερμηνεία είναι «δηλώνω ως Τσίπρας “παρών” γιατί είμαι ανεύθυνος: Ο λαός μάς έστειλε στα έδρανα της αντιπολίτευσης -που δεν χωρούν το μεγαλείο μου και πολύ μου κακοφαίνεται- και έτσι είμαι υπεύθυνος μόνον απέναντι εκείνων που με ψηφίζουν. Πρέπει να δείχνω ότι δε συμφωνώ με την κυβέρνηση Μητσοτάκη ακόμη κι αν κάνει το εθνικά ορθό».

H τρίτη «ανέξοδη» ερμηνεία του «παρών» είναι ότι «ο Μητσοτάκης έχει στρατηγική, έχει τις Βρυξέλλες μαζί του, έχει κινητοποιήσει τις ΗΠΑ, έχει με το μέρος του τον Μακρόν, που κάνει δηλώσεις ως… Ελληνας, ας πω κι εγώ “παρών” να μη φαίνομαι ότι είμαι αλλού».

Η τέταρτη ερμηνεία του «παρών» προσιδιάζει στον νυν ΣΥΡΙΖΑ. Οι «53» ήταν και ήξεις και αφήξεις για τη συμφωνία, τα γκρουπούσκολα ήταν κατά, οι πολάκηδες έβριζαν τους πάντες και ο Αλέξης Τσίπρας ήταν στριμωγμένος στα σχοινιά από τον Μητσοτάκη. Προκειμένου να εμφανιστεί στο ροζ πόπολο ότι είναι υπέρ του μητσοτακισμού -έτσι είπε στις 24 Αυγούστου- δήλωσε ένα «παρών», νομίζοντας ότι ξεμπέρδεψε, μην παίρνοντας θέση.

Θα του πω όμως εγώ γιατί δεν ξεμπερδεύει:

Το πρώτο εξάμηνο 2015, που είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση -σοβαρός άνθρωπος δεν θα του εμπιστευόταν ούτε περίπτερο- έκανε το μάγκα. Οταν τον πάτησε σαν τρένο η Μέρκελ, έφαγε με το κουταλάκι του γλυκού το Μνημόνιο και της έκανε δώρο το όνομα της Μακεδονίας, για τους γείτονες. Τώρα με το «παρών» δίνει επιχειρήματα στον Ερντογάν – και όχι μόνον. Οι πολίτες βλέπουν ότι ο Τσίπρας λέει «παρών» επειδή είναι επιτυχία του Μητσοτάκη η σύμβαση, παραβλέποντας το συμφέρον της Ελλάδας. Για κομματικούς λόγους. Αλλά αυτό ίσχυε το 2014. Το 2020 αυτή η στάση χαρακτηρίζει μικρούς μικροπολιτικούς. Ητοι, στις κρίσιμες ώρες της Ελλάδας ο απών Τσίπρας δηλώνει «παρών»… για να υπάρχει.