Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΤΑ χρόνια της αυστηρότητας των νόμων και τα χρόνια της απόλυτης χαλαρότητας. Τα χρόνια που χτίζαμε αυθαίρετα και τα χρόνια που θρηνούμε θύματα και περιουσίες στα ρέματα που μπαζώσαμε. Τα χρόνια του τουρισμού τύπου rooms to let και τα χρόνια των all inclusives και Airbnb. Tα χρόνια που είχαμε παραγωγή προϊόντων και τα χρόνια που απλά περιμέναμε χρήματα από το κράτος και την Ε.Ε. Τα χρόνια που οι επιχειρηματίες έβγαζαν πολύ χρήμα και έδιναν και κάτι στους εργαζoμένους και τα χρόνια που χρεοκοπούν τις εταιρίες τους ενώ οι τσέπες τους ξεχειλίζουν εκατομμύρια ευρώ.

ΥΠΗΡΞΑΝ και υπάρχουν ακόμα, όμως, πολλά πράγματα που κρύψαμε στην «ντουλάπα». Πράγματα που δεν θέλαμε να ακουμπήσουμε. Κανείς δεν τολμούσε. Και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα δεν ακούμπησαν δεκάδες τεράστια προβλήματα γιατί εμείς οι πολίτες – ψηφοφόροι δεν θέλαμε να τα ακουμπήσουν.

ΑΚΟΜΑ και μέσα στη δεκαετία των Μνημονίων αποφύγαμε επιμελώς να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Τώρα πια έχει τελειώσει ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας. Η εθνική μας «ντουλάπα» δεν χωράει πια για να κρύβουμε προβλήματα. Η πανδημία του κορονοϊού, η επερχόμενη παγκόσμια ύφεση, η εθνικιστική επεκτατική πολιτική του Ερντογάν και η κλιματική αλλαγή κάνουν επιτακτική την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε τη χώρα, το κράτος, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όλων μας.

ΕΠΙ δεκαετίες τηρούσαμε στάση αναμονής στα Ελληνοτουρκικά. Μιλούσαμε για το δίκιο που έχουμε με το μέρος μας, αλλά στην ουσία ποτέ δεν διεκδικήσαμε όσα μας ανήκουν στο Αιγαίο. Με τα χρόνια η Τουρκία επέβαλε γκρίζες ζώνες. Κάποιοι ισχυρίζονταν πως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και άλλοι μούδιασαν όταν τον Μάρτιο σφραγίστηκαν τα σύνορα στον Εβρο. Τώρα που ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν ξεπερνάει κάθε όριο είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε δόγμα και… ρότα. Είτε με τις Ενοπλες Δυνάμεις είτε με διαπραγματεύσεις θα πρέπει να δώσουμε μάχες για να προστατεύσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

ΕΠΙ δεκαετίες γίνεται μια ατέρμονη συζήτηση για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Ο κορονοϊός γκρέμισε οποιεσδήποτε ψευδαισθήσεις είχαν μείνει ζωντανές. Η μετασοβιετική κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα κράτησε τη χώρα κολλημένη στο παρελθόν. Τρανταχτό παράδειγμα πως μας πήρε μια εικοσαετία για να αξιοποιήσουμε το «φιλέτο» του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό. Καθημερινό παράδειγμα η εχθρική αντιμετώπιση κάθε ντόπιου ή ξένου επενδυτή που προσπαθεί να ξεκινήσει μια δουλειά είτε λίγων χιλιάδων είτε πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

ΕΠΙ δεκαετίες η συζήτηση για το ασφαλιστικό αφορά στο ύψος των συντάξεων, στην Παιδεία το σύστημα των Πανελλαδικών, στην Υγεία το πόσες ΜΕΘ έχουμε. Τώρα πρέπει να ανοίξει πια η κουβέντα για το ποιοι και πώς μπορούν να πληρώνουν εισφορές, για το αποτυχημένο εκπαιδευτικό μοντέλο που ξεκινάει από την Α’ Δημοτικού, για την ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη.

ΕΠΙ δεκαετίες θρηνούμε πολίτες που πνίγονται σε μπαζωμένα ρέματα. Ούτε αντιπλημμυρικά έργα γίνονται ούτε ένα ακίνητο γκρεμίζεται.

ΕΙΠΑΜΕ, η «ντουλάπα» δεν χωράει πια. Ηρθε η ώρα διεκδίκησης και επιβολής των αυτονόητων.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr