Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Αν η ομορφιά είναι καταδικασμένη να σώσει τον κόσμο, ποιος θα σώσει την Ιωάννα; Ασφαλώς, όχι οι παρηγορητές της. Η 34χρονη κοπέλα, που έπεσε θύμα μιας μεσαιωνικής, φρικιαστικής επίθεσης, μαζεύει τις δυνάμεις της για να αντιμετωπίσει τον πόνο των πληγών, αλλά και για να διαβεί τον μακρύ δρόμο της ανάρρωσης και της επιστροφής της στον κόσμο. Είθε να έχει μαζί της ακλόνητους βράχους την οικογένεια και τους πραγματικούς της φίλους, γιατί θα της χρειαστούν. Θα είναι οι μοναδικοί που ίσως μπορέσουν να την προστατέψουν από όλα αυτά που λέγονται, γράφονται και μεταδίδονται για εκείνη. Διότι, όπως έχουμε καταλάβει, η Ιωάννα πουλάει. Οχι μόνο στα κακά media, εκείνα που όλοι ξέρουμε ποια είναι και τα ανεχόμαστε, εκείνα που ζουν παρασιτικά στα περίπτερα από σπαράγματα δικογραφιών και σεξουαλικά υπονοούμενα, δυστυχώς πουλάει και στα καφενεία του Ιντερνετ, πουλάει και στις παρέες. Η Ιωάννα είναι πολύ όμορφη, πολύ κεφάτη για ζωή, πολύ λαμπερή για να καταγραφεί στην ιστορία μόνο ως θύμα. Κάποιοι ήδη την αντιμετωπίζουν ως θύτη του εαυτού της.

ΚΡΑΤΑ ΑΙΩΝΕΣ αυτή η ιστορία. Η βία κατά των γυναικών συνοδεύεται πάντα από αστερίσκους. Πώς ήταν ντυμένο το θύμα του βιασμού; Είχε έντονη κοινωνική ζωή ή ήταν άμωμος παρθένα; Γιατί γύρναγε έξω τα βράδια; Ακόμα χειρότερα: Τι δουλειά είχε η Ιωάννα στο Ντουμπάι; Οπως αναρωτήθηκαν κάποιοι φιλήσυχοι πολίτες… Oι αστερίσκοι δεν αφορούν μόνο το θύμα, αφορούν και τα γενετικά χαρακτηριστικά του θύτη. Διότι οι κοινωνίες συμπάσχουν περισσότερο, γίνονται πιο τρυφερές, πιο οικογενειακές -εκ των υστέρων- όταν ο θύτης είναι άνδρας. Τότε έχεις σίγουρη την ανακοίνωση των γυναικείων οργανώσεων. Αν, μάλιστα, ο θύτης ήταν πατέρας ή σύζυγος, έχεις ήδη και έναν καλό τίτλο: Ο πα-τέρας ή τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε, οπότε του δίνεις και μία δικαιολογία, αφού την αγαπούσε πριν τη σκοτώσει. Αν πάλι ο δράστης ήταν και άντρας και αλλοδαπός, οι ανακοινώσεις συμπαράστασης αυξάνονται γεωμετρικά, γίνονται και ολίγον γεωπολιτικές, οπότε το έγκλημα αναβαθμίζεται. Το παίρνουν από τις «Οικογενειακές ιστορίες» και το αναλαμβάνει το CSI.

ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ το χέρι του μίσους είναι γυναικείο, η πυξίδα τρελαίνεται, δεν ξέρει πού να δείξει. Αν δεν είναι έμφυλη βία, τότε τι; Αν το όργανο του εγκλήματος δεν είναι μία καραμπίνα, ένα καλάσνικοφ έστω, αλλά το βιτριόλι, τότε πώς; Κάπως έτσι δυσκολεύονται οι καθ’ έξιν εισαγγελείς του Διαδικτύου, που συνεχίζουν να σκαλίζουν και να αναπαράγουν φωτογραφίες της «άτυχης, όμορφης νέας», η οποία πήγε και στο Ντουμπάι -μην ξεχνιόμαστε- και την ημέρα της επίθεσης -κρίσιμη λεπτομέρεια- φορούσε κρεμ παντελόνι. Μα τι μας κρύβουν;

ΛΟΙΠΟΝ, θα ήταν πραγματικά γενναίο, αν η Γενική Γραμματεία Ισότητας και οι δικαιωματίες του Διαδικτύου έβγαζαν μία ανακοίνωση για την Ιωάννα, όπως έβγαλαν για την Ελένη Τοπαλούδη ή για την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Δεν χρειάζεται να αναπαραγάγουν αποσπάσματα για την έμφυλη βία, αφού ο δράστης είναι δράστις. Μπορούν όμως να επαναλάβουν μία και μόνη παράγραφο, για το συλλογικό υποσυνείδητο περί «ηθικής ευθύνης» της «παθούσης». Ή θα μπορούσαν απλά να βγάλουν μία λιτή δήλωση, σαν αυτή που τόσο ανθρώπινα έκανε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, όταν ρωτήθηκε για την Ιωάννα: «Είναι εγκληματική δράση. Είναι ένα χημικό όπλο. Δεν μπορούμε να το εξετάζουμε με άλλους τρόπους».

Από την στήλη «Άλλη Όψη» του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής