Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Και θα του θυμίσω ότι τον Σεπτέμβρη 2015, εξαπατώντας την αντιπολίτευση που έσωσε την Ελλάδα από το Grexit, προκήρυξε δεύτερες εκλογές. Λες και δεν του έφτανε η τούμπα-kolotoumba του ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ του Ιουλίου, κάνοντας την Μπέτυ να κλαίει στο μνημόσυνό της. Τέλος πάντων.

Τον Σεπτέμβρη λοιπόν, οι καθημαγμένοι από την πενταετία ύφεσης και τα Μνημόνια διατηρούσαν γενναία την ελπίδα ότι ίσως και τα… καταργούσε. Μαζί και τον ΕΝΦΙΑ, μαζί και την αύξηση στα 752 ευρώ για πρώτο μισθό, μαζί και τη σεισάχθεια της πρώτης κατοικίας. Ηταν τόσα πολλά τα υπεσχημένα… μαζί» ώστε οι άτυχοι που τον είχαν πιστέψει την πρώτη φορά, τι είπαν; Ας του δώσουμε μια ακόμη ευκαιρία. Και του την έδωσαν. Και την έκανε πατσαβούρι για τα σκουπίδια, αγκαλιά με τον άλλο έξυπνο, τον Πάνο, που από δεξιός έφτασε να μην ξέρει ποιος είναι, ο ατυχής. Σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα που η Κίρκη τους έκανε… γουρουνάκια.

Ε, λοιπόν, η δεύτερη ευκαιρία του Τσίπρα, άσχετο που την κατασπατάλησε στα ποτά των πετσίτηδων και στις κοτεράδες -που λέει ο λογος- τον πήγε ως την 6η Ιουλίου 2019. Και είχε τύχη βουνό που δεν υπήρχε από Σεπτέμβρη 2015 ως την 7η Ιουλίου 2019 καμία άλλη εκλογική αναμέτρηση. Αν υπήρχε πολύ νωρίτερα θα είχε εκμετρήσει τον πρωθυπουργικόν του βίον. Αψευδείς μάρτυρές μου οι μετρήσεις από τα μέσα 2016 που άρχισαν να τον κονταίνουν. Δεν το κατάλαβε; Οχι, δεν του το επέτρεπε ο άκρατος εγωισμός του, η βεβαιότητά του για το λαοπρόβλητόν του, όπως του έλεγε ο μπαρμπα-Αλέκος και όπως του το έδειχνε ο Βερναρδάκης στις μετρήσεις-μαϊμού. Με συγχωρείτε που ξέχασα και τον Ρασπούτιν, που τον διαβεβαίωνε ότι η μπλόφα Νοβάρτις θα του χάριζε άλλη μία παράταση, ώστε να μη μείνει λίθος επί λίθου ελληνικού.

Μήπως τώρα πρέπει να διαβάσει Καβάφη χωρίς να τον παρερμηνεύει; Τι γράφει ο τρισμέγιστος; «Δεν έχω εγκαρτέρηση καμιά». Ε, είναι ακριβώς η δική του κατάσταση. Εγκαρτέρηση καμιά. Κρίμα. Θα χάσει και αυτή την ευκαιρία να διδαχθεί πολιτική. Να μαθητεύσει στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Να αντιληφθεί ότι ο λαός στην αναμέτρηση επιλέγει κυβέρνηση και αφήνει την αντιπολίτευση να ασκήσει έλεγχο επί του κυβερνητικού έργου.
Αυτός τι κάνει; Περιφέρει τη μιζέρια του με πρόσωπο σκυθρωπόν. Οργίζεται μιλώντας από βήματος γιατί δεν μπορεί να κατανοήσει ότι ο Μητσοτάκης κάθεται στη «δική του» θέση. Ούτως ειπείν, είναι ώρα να μαθητεύσει στη Δημοκρατία…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου