Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο Α. Τσίπρας, ντυμένος συναίνεση, εν όψει της σημερινής εκλογής της Αικ. Σακελλαροπούλου, απέφυγε τις κορόνες, απέφυγε το γνωστό επιθετικό ύφος, προσπάθησε να μιλήσει δύο «κλικ» κάτω από το συνηθισμένο του, αλλά δεν μπόρεσε να αποφύγει ούτε την ισοπέδωση, ούτε τη διχαστική έκρηξη.

ΣΥΝΟΔΕΥΣΕ έτσι την κατά τα άλλα συναινετική ομιλία του με το αφοριστικό συμπέρασμα ότι «ούτε μέσα ούτε έξω πάμε καλά» και τη συνόψισε με μια κλασικά διχαστική ατάκα, βγαλμένη από τα καλά χρόνια του «αριστερού λαϊκισμού»: «Τίποτα καλό δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν πρωθυπουργό που ζει τον ταξικά μονομερή, κοινωνικά βάρβαρο και δημοκρατικά επικίνδυνο μύθο του». Ή ο ίδιος ή ο λογογράφος του διαπίστωσαν ότι μάλλον έλειπε μια πλέρια αριστερή προσέγγιση στο σύγχρονο προτσές και είπαν να ανασύρουν ολίγη από «ταξικότητα», διανθισμένη με αρκετή «βαρβαρότητα» και μπόλικη από «επικινδυνότητα» για τη δημοκρατία.

ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ, μια νοοτροπία. Κι όλα αυτά στην κλιμάκωση της κρίσης με την Τουρκία, μόλις 6 μήνες μετά τις οδυνηρές για τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογές και λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της τελευταίας δημοσκόπησης (MRB), η οποία δείχνει τη διαφορά Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ στις 13 μονάδες. Και με ποσοστά αποδοχής των τελευταίων κυβερνητικών επιλογών (Σακελλαροπούλου, υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής κ.λπ.) άνω του 55%.

ΚΙ ΟΜΩΣ, ο Α. Τσίπρας χθες προσπάθησε να είναι συναινετικός. Αλλά το κοστούμι της συναίνεσης του πέφτει στενό. Σήμερα θα συμπράξει εκών-άκων στην εκλογή της κ. Σακελλαροπούλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας με την πρώτη ψηφοφορία. Χθες μίλησε για «βαρβαρότητα» και «ταξικότητα» κι αύριο που ψηφίζεται ο εκλογικός νόμος θα μιλήσει πάλι για «κλοπή». Η συναίνεση-σάντουιτς ανάμεσα σε δύο φέτες διχασμού. Με σος από κινδυνολογία: Στη χώρα κυριαρχούν ο φόβος και η ντροπή, ενώ υποχωρεί η ελπίδα. Απομονώνοντας και παρερμηνεύοντας ένα εύρημα της δημοσκόπησης της MRB, προβάλλεται σαν να είναι η πραγματικότητα. Η οποία όμως επιμένει -και μέσα από την ίδια μέτρηση- σε μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων και το κυριότερο επιβεβαιώνοντας αυτό που ήδη έχει αρχίσει να γίνεται ευρύτερα αντιληπτό: Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, ώστε η Αριστερά να χάσει για πρώτη φορά την ιδεολογική ηγεμονία που είχε στη διάρκεια όλης της Μεταπολίτευσης.

ΣΤΙΣ εκλογές της 7ης Ιουλίου δεν κρίθηκε μόνο ποιο μοντέλο διακυβέρνησης θέλει ο ελληνικός λαός. Κρίθηκαν βαθύτερες αξίες και ιδέες, οι οποίες έφυγαν από το ασφαλές καταφύγιο των «κοινωνικών παρατηρητηρίων» και δοκιμάστηκαν στην πράξη. Μαζί με καλά προφυλαγμένες δοξασίες και καλά κρυμμένες αντιλήψεις, νοοτροπίες και στάσεις ζωής. Εζυγίσθησαν, εμετρήθησαν κι ευρέθησαν ελλιπείς. Σε ποιες άλλες συνθήκες θα μπορούσε π.χ. ο Μ. Χρυσοχοΐδης να είναι ο πιο δημοφιλής υπουργός; Σε ποιες άλλες συνθήκες θα μπορούσε η «Αριστερά» να ηττηθεί σε μέτωπα, όπως το άσυλο, ο νόμος και η τάξη ή η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους; Σε ποιες άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να επικροτηθούν οι αποκρατικοποιήσεις, τα κίνητρα για προσέλκυση επενδύσεων ή συνέργειες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία; Σε ποιες άλλες συνθήκες, παρά συνθήκες ιδεολογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, θα γινόταν τόσο αποδεκτή η σύνδεση της αξιολόγησης των πανεπιστημίων με τη χρηματοδότησή τους;
ΑΥΤΟΣ είναι και ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να προσχωρήσει με την καρδιά του στο «μέτωπο της συναίνεσης». Δεν αντέχει στη σύγκρουση ρεαλιστικών προτάσεων. Και «υπάρχει» μόνο στον φθαρμένο -πια-κόσμο των «ταξικών ιδεών». Γι’ αυτό και η συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρξει μόνο σαν φέτα σαλαμάκι ανάμεσα σε δύο φέτες μπαγιάτικου ψωμιού από προζύμι «χαλασμένου» διχασμού.

Η ΒΙΑΣΥΝΗ ΕΚΘΕΤΕΙ…

Είναι περισσότερα από 40 χρόνια, από την εποχή του Κίσινγκερ, που έχει να σταλεί τέτοια επιστολή Αμερικανού ΥΠΕΞ σε Ελληνα πρωθυπουργό, όπως η επιστολή Πομπέο στον Κ. Μητσοτάκη που είδε χθες το φως της δημοσιότητας. Οσοι γνωρίζουν καλά τον τρόπο που λειτουργεί η αμερικανική διπλωματία, αποδίδουν ιδιαίτερη αξία στην επιστολή Πομπέο, που ακολούθησε την επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον. Οχι μόνο γιατί δεν αποτελεί τον κανόνα, αλλά την εξαίρεση, αλλά και για το περιεχόμενό της, το οποίο δείχνει ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις μάλλον βρίσκονται στο καλύτερο σημείο τους εδώ και πολλά χρόνια.

Η φράση της επιστολής, «οι ΗΠΑ παραμένουν δεσμευμένες να στηρίξουν την ευημερία, την ασφάλεια και τη δημοκρατία στην Ελλάδα», είναι η φράση-κλειδί της επιστολής. Η οποία -και με το ύφος της- πιστοποιεί ότι οι ΗΠΑ στο πρόσωπο του Κ. Μητσοτάκη αναγνωρίζουν έναν σοβαρό και αξιόπιστο συνομιλητή. Και αποτελεί και την ταφόπλακα της κριτικής του ΣΥΡΙΖΑ περί συνάντησης-«φιάσκο» για τη συνάντηση Μητσοτάκη-Τραμπ.

Χθες όμως ήρθε ακόμα ένα χτύπημα για όσους βιάστηκαν να δουν διπλωματική ήττα της Ελλάδας, αλλά -κι εδώ είναι το περίεργο- ισχυροποίηση του… μη απομονωμένου Ερντογάν. Το ΥΠΕΞ της Ιταλίας διέψευσε τους ισχυρισμούς του συστήματος Ερντογάν ότι η Ιταλία βρίσκεται σε συζητήσεις με την Τουρκία για εκμετάλλευση των πετρελαϊκών πόρων στα ανοιχτά της Λιβύης. Fake news κι αυτό, όπως fake news αποδείχθηκε και το τηλεγράφημα του «Ανατολού» περί οριστικής μη συμμετοχής της Ιταλίας στον EastMed.

Φταίει μόνο η κοινή αγάπη στα fake news ή απλώς κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται τίνος το παιχνίδι παίζουν και μάλιστα σε τόσο κρίσιμες στιγμές;

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΒΑΞΕΒΑΝΗ ΓΙΑ ΕΞΥΒΡΙΣΗ ΤΟΥ Α. ΣΑΜΑΡΑ

Σε ποινή 5 μηνών με 3ετή αναστολή καταδικάστηκε ο Κ. Βαξεβάνης για εξύβριση του πρώην πρωθυπουργού Α. Σαμαρά. Η καταδίκη αφορά ανάρτηση του εκδότη του «Documento» στο twitter, η οποία κρίθηκε ως υβριστική από το δικαστήριο, το οποίο δεν δέχθηκε και την κατηγορία για συκοφαντική δυσφήμηση. Ο εκδότης υποστήριξε ότι η ανάρτησή του ήταν «μια γελοιογραφία με μια σύγχρονη ψηφιακή απόδοση», καθώς και ότι «δεν είχα σκοπό να προσβάλω την τιμή και την υπόληψη του κ. Σαμαρά». Ως μάρτυρες υπεράσπισης του Κ. Βαξεβάνη κατέθεσαν οι Ν. Παππάς και Γ. Ραγκούσης, λέγοντας ότι επρόκειτο για «σάτιρα».

Ο Α. Σαμαράς έχει ανοίξει μέτωπο με την τακτική της στοχοποίησης, αλλά και με ένα ορισμένο είδος δημόσιου λόγου και συμπεριφοράς, που απευθύνονται στα χαμηλότερα ένστικτα της κοινωνίας. Και παραμένει συνεπής σε αυτή του την επιλογή. Καθώς θεωρεί ότι αυτή η συμπεριφορά που πόλωσε και δίχασε την κοινωνία «δεν πρέπει να μένει ατιμώρητη»…

ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΜΙΣΘΟΦΟΡΩΝ

Από την πλευρά του Χαφτάρ (LNA) δόθηκε στη δημοσιότητα ένας… τιμοκατάλογος για τους μισθοφόρους Σύρους, οι οποίοι σπεύδουν να πολεμήσουν στο πλάι του Σάρατζ. Σύμφωνα με το «μισθολόγιο», οι μηνιαίες αποδοχές του μισθοφόρου είναι 2.000 δολάρια. Αν τραυματιστεί, η οικογένεια του παίρνει 35.000 δολάρια, ενώ αν σκοτωθεί παίρνει 50.000 δολάρια.

ΑΠΟΡΙΕΣ

1.Διαβάζω σωστά την ανακοίνωση του Α. Λοβέρδου (έχει αναλάβει την υπεράσπιση του Χρ. Καλογρίτσα) ότι ο εντολέας του είναι έτοιμος να ανοίξει το στόμα του;

2.Υπάρχει κι άλλος/η εκτός από την κ. Τελιγιορίδου και τον κ. Ζαχαριάδη που φυσάει βασιλόπιτα και δεν κρυώνει;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου