Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Θυμάστε πόσα ψηφίσματα έβγαλε ο ΟΗΕ να αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής από τη Μεγαλόνησο; Εγώ δεν θυμάμαι. Σε συνέντευξη -1989- ο Τουργκούτ Οζάλ μού είχε δηλώσει: «Τουρκική κυβέρνηση δεν θα φέρει πίσω ούτε τις στρατιωτικές δυνάμεις μας, ούτε τους εποίκους». Θυμάστε Τούρκο πρόεδρο ή πρωθυπουργό ή υπουργό που να μην… αναστενάζει εκ βαθέων όταν αναφέρεται στους Ελληνες, μουσουλμάνους κατά το θρήσκευμα, στη Θράκη; Το τι έχουμε ακούσει…

Δεν τους απαντάμε όμως ότι εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να στενάζουμε και να θρηνούμε για τον τρόπο που ξεπάτωσαν -με επιβολή φρικτής τρομοκρατίας- τον Ελληνισμό της Πόλης, κοντά στο ένα εκατομμύριο, που προστάτευε η Συνθήκη της Λωζάννης. Ακριβώς όπως προστατεύει τη θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη. Η διαφορά είναι ότι σε εμάς είναι σεβαστή.

Μετράμε, από το 1974 κι εντεύθεν, μέρα που να μη γίνεται αερομαχία πάνω από το Αιγαίο; Πόσες παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας αναχαιτίζουν οι αεροπόροι μας; Χιλιάδες!

Δεν θυμόμαστε λόγο Τούρκου πολιτικού στον οποίο να μην εκτοξεύει απειλές κατά της εδαφικής κυριότητας της Ελλάδας. Λες και το Διεθνές Δίκαιο, οι διεθνείς συνθήκες είναι για τους Τούρκους κουρελόχαρτα για τα σκουπίδια.

Να, γιατί κανείς μας δεν διαμαρτύρεται όταν ενισχύεται η άμυνα της χώρας ακόμη και στον καιρό που μας τσάκιζε η κρίση. Το ότι βρέθηκαν άθλιοι Τσοχατζόπουλοι να εκμεταλλευτούν περιστάσεις, η απάντηση είναι ότι τίποτε δεν μένει στο σκοτάδι. Οι επίορκοι πάνε φυλακή.

Το 2019 η σύμμαχος Τουρκία κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει ότι δεν δεσμεύεται από την ατλαντική συμμαχία, ούτε και ενδιαφέρεται να έχει σχέσεις καλής γειτονίας με την Ελλάδα. Κόβει και ράβει τους χάρτες όπως τη βολεύει, μέσα ή έξω η Κρήτη και νησιά, και με τσαμπουκά πουλάει αγριάδα, μιλώντας για το μέγεθος της στρατιωτικής της μηχανής. Οτι Ευρώπη και Αμερική δηλώνουν πως δεν γίνονται αποδεκτά ούτε νεοφανείς όροι ούτε και δικαιώματα που προβάλλει ο Ερντογάν, δεν φαίνεται να την πτοούν.

Εμείς σωστά διατηρούμε έστω και για… καφέ το διάλογο με την Τουρκία. Εμείς σωστά δεν αποδεχόμαστε τις εχθρικές συμπεριφορές του ηγεμόνα της. Και πιο σωστά καλά κάνουμε και συσφίγγουμε τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας. Αλλά προπάντων η απαίτηση όλων μας είναι κυβέρνηση και αντιπολίτευση να μιλούν με μια φωνή την ίδια γλώσσα. Αυτό είναι η δική μας ασφάλεια. Η ασφάλεια της χώρας.

Κατά τα άλλα, το 2020, γιορτάζουμε το νόημα της θυσίας των Θερμοπυλών και τη νίκη στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. 2.500 χρόνια ελληνικής Ιστορίας. ΔΕΝ ξεχνάμε.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου