Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Η πρώτη είναι ότι η ανακοίνωση του ΣΕΗ προκάλεσε την αντίδραση ανθρώπων που δεν θα τους έλεγες και… δεξιούς που βρήκαν ευκαιρία να υπερασπιστούν την ιδεολογία τους. Άλλωστε αυτό το πεδίο έχει αφεθεί στους ηττημένους από τη δεκαετία του ’60 και από τότε παίζουν μονότερμα. Προσυπέγραψαν και δικτατορία στους δεξιούς, άσχετο που δεξιοί βασανίστηκαν όπως και αριστεροί. Επειδή η χούντα ήταν χούντα και αυτό ήταν το ιδεολογικό της πρόσημο.

Όσα βιβλία έχουν γραφεί για την εμφυλιακή περίοδο θεωρούνται ως αντικειμενικά, αν είναι ιδωμένα από την πλευρά της αριστερής διανόησης. Και τα ελάχιστα που έχουν γραφεί από συντηρητικούς είτε πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα ή δέχθηκαν ανηλεή κριτική. Ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα πίστευε ότι αυτή η ιδεολογική επίθεση έχει προκαλεί αντανακλαστικά ενοχής στη συντηρητική παράταξη. Σχεδόν έχει… τύψεις που η Ελλάδα έμεινε έξω από το τείχος του Βερολίνου. Αλλά δεν θα έλεγες ποτέ συντηρητικό τον αξέχαστο Μάνο Ελευθερίου που το βιβλίο του για την Ελένη Παπαδάκη είναι για μένα το σπουδαιότερο ντοκουμέντο για την εποχή εκείνη.

Τι αποδείχθηκε με την αναμόχλευση της δολοφονίας της πιο λαμπρής ηθοποιού του ελληνικού θεάτρου από τους ομοτέχνους της; Ότι υπάρχουν σήμερα φωνές που δεν δέχονται υποδείξεις από εκείνους που έπρεπε να είχαν αποκαταστήσει τη μνήμη της μεγαλύτερης ηθοποιού του ελληνικού θεάτρου. Όταν τη διέγραψαν, το 1944, την άφησαν μόνη απέναντι στα θηρία.

Η δεύτερη παράμετρος είναι εκείνη που πλήγωσε τους πολίτες που αγαπούν το θέατρο. Το ΣΕΗ, στην επίσημη σελίδα του, γράφει ότι εκπροσωπεί 3.000 ηθοποιούς. Εμείς ως θεατρόφιλοι τρέφουμε για όλους αυτούς τους ανθρώπους που δίνουν την ψυχή τους πάνω στο σανίδι αγάπη ανυπόκριτη και σεβασμό. Ηθοποιός σημαίνει φως, μας δίδαξε το 1962 ο Μάνος Χατζιδάκης στη μοναδική ερμηνεία του Δημήτρη Χορν.

Περιμέναμε, λοιπόν, να δούμε φως: Κάποιους από τις 3.000 να υπερασπιστούν τη μνήμη της Ελένης Παπαδάκη. Δημόσια και κόσμια να εκφράσουν την αντίρρησή τους προς το επίσημο όργανό τους για την ανακοίνωση στην οποία υπέβοσκε το μίσος που οδήγησε την Ελένη Παπαδάκη στον μαρτυρικό της θάνατο. Να υπερασπιστούν τουλάχιστον την αξιοπρέπειά της που την πέταξαν οι δολοφόνοι της γυμνή στο χαντάκι, να αποδοκιμάσουν το θλιβερό «αμφιλεγόμενη» που απέρριψε ο γραμματέας Ζαχαριάδης, δίνοντας εντολή να εκτελεστεί ο δολοφόνος της.

Μάλλον δεν έχει αντιληφθεί το Δ.Σ. του ΣΕΗ ποια αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η ανακοίνωσή του. Ισως είναι ένα μάθημα που του δίνει σήμερα η μεγάλη ηθοποιός την οποία τη θυσίασε η ανθρωποφαγία των Δεκεμβριανών και ο φθόνος των συναδέλφων της…

Από την έντυπη έκδοση