Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Αναρωτήθηκε πώς μπορεί να γίνει μια τόσο εντυπωσιακή μεταμόρφωση, και μάλιστα συμβούλευσε τους πολιτικούς του Ηνωμένου Βασιλείου να επιχειρήσουν μια ανάλογη πολιτική στροφή εάν φτάσουν στο συμπέρασμα ότι τα οικονομικά εμπόδια για το Brexit είναι ανυπέρβλητα.

Τι διδάσκουν οι Μαρξ-Λένιν

Οι Βρετανοί πολιτικοί αποκλείεται να μιμηθούν τον κ. Τσίπρα για δύο βασικούς λόγους: Πρώτον, εκπροσωπούν ένα ώριμο δημοκρατικό σύστημα, όπου η εντολή του λαού είναι δεσμευτική για όλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρωθυπουργός κ. Μέι διαχειρίζεται με μεγάλο προσωπικό πολιτικό κόστος το Brexit, παρά το γεγονός ότι υποστήριξε ανοιχτά το Bremain, δηλαδή την παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ε.Ε.

Από τη στιγμή που τον Ιούνιο του 2016 το 52% των Βρετανών ψήφισε υπέρ του Brexit, ακόμη και οι κορυφαίοι πολιτικοί που υποστήριξαν το Bremain θεωρούν υποχρέωσή τους να προσαρμοστούν.

Οι μεθοδεύσεις Τσίπρα, του τύπου στήνω ένα δημοψήφισμα, επικρατεί με διαφορά το «Οχι» που υποστηρίζω αλλά στη συνέχεια εφαρμόζω το «Ναι», χαρακτηρίζουν προβληματικά πολιτικά συστήματα.

Δεύτερον, ο αρθρογράφος των «Financial Times» παραβλέπει τη σημασία των βασικών διδαγμάτων του μαρξισμού-λενινισμού.

Το πρώτο δίδαγμα είναι ότι το κόμμα δεν αρκεί να ελέγχει την κυβέρνηση, πρέπει να ελέγχει συνολικά την εξουσία. Το εξέφρασε με το δικό της τρόπο η κ. Μπαζιάνα, η σύντροφος του κ. Τσίπρα, αλλά είναι κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Γι’ αυτό βλέπουμε τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ να λατρεύουν το δικτάτορα της Βενεζουέλας, Μαδούρο, γιατί εφαρμόζει αυτό που οραματίζονται αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς και ευτυχώς για εμάς δεν μπορούν να κάνουν πράξη.

Το δεύτερο δίδαγμα της διδασκαλίας του μαρξισμού-λενινισμού, το οποίο φαίνεται ότι αφομοίωσε πλήρως ο κ. Τσίπρας κατά το πέρασμά του από το κομμουνιστικό κίνημα, είναι ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει ότι είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα, ακόμη και να μεταμορφωθεί πολιτικά ή να έρθει σε πολιτικό γάμο με τον κ. Καμμένο, για να επιτύχει το σκοπό του.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει όλοι οι ανιδιοτελείς που στηρίζουν Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο σκοπός του κ. Τσίπρα δεν είναι ο κοινωνικός μετασχηματισμός, όπως υποστηρίζει και ίσως τους έχει πείσει, αλλά η κατάληψη της κυβέρνησης, αν όχι της εξουσίας, από τον ίδιο και την ομάδα του και η παραμονή της σε αυτήν.

Σε αυτόν το σκοπό υποτάσσει τα πάντα. Γι’ αυτό τον βλέπουμε να υπογράφει χειρότερα Μνημόνια γι’ αυτά που συνήθιζε να καταγγέλλει, να διευκολύνει με κάθε τρόπο την καγκελάριο Μέρκελ από την οποία ζητούσε να επιστρέψει στην πατρίδα της, να συνεργάζεται με τον Καμμένο υποκρινόμενος ότι αντιστέκεται στον…
ακροδεξιό Μητσοτάκη, να φτιάχνει τη νέα διαπλοκή καταγγέλλοντας υποκριτικά την παλιά.

Τα κάνει όλα και συμφέρει

Στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2015 οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν τον κ. Τσίπρα σαν πολιτικό αντίπαλο, εκτιμώντας ότι αμφισβητούσε τους κανόνες λειτουργίας της ευρωζώνης και πως ήθελε να μετατρέψει την ελληνική κρίση σε κρίση του ευρώ.

Αργότερα όμως μαλάκωσαν και στη συνέχεια έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι από την πολιτική μεταμόρφωση του κ. Τσίπρα.

• Πρώτον, αξιοποίησαν τη στροφή 180 μοιρών που έκανε στην οικονομική πολιτική το καλοκαίρι του 2015 για να περάσουν το μήνυμα αυτού που αποκαλεί το ΚΚΕ, με τη δική του πολιτική λογική, ευρωμονόδρομο.

Μία είναι η στρατηγική επιλογή και κανείς δεν μπορεί να αποκλίνει από αυτήν. Αφού προσαρμόστηκε μέχρι και ο «Λένιν του Αιγαίου», δεν μπορεί να υπάρξει καμία πολιτική εξαίρεση.

• Δεύτερον, αξιοποίησαν τη βουλιμία Τσίπρα για εξουσία για να περάσουν μέτρα που καμία κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή κυβέρνηση δεν μπορούσε καν να σκεφτεί. Από τις αυξήσεις του ΦΠΑ που έκαναν την Ελλάδα πρωταθλήτρια στους έμμεσους καταναλωτικούς φόρους ρίχνοντας ακόμη πιο χαμηλά το βιοτικό επίπεδο των μη προνομιούχων μέχρι τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα υπέρ των εταίρων και πιστωτών. Ολα έχουν τη χαρακτηριστική υπερβολή ενός πολιτικού γενίτσαρου. Από τη στιγμή που έγινε μέρος του συστήματος δεν δίστασε μπροστά σε καμία υπερβολή, έγινε πραγματικά αδίστακτος.

Σφίγγοντας τα λουριά με τη βοήθεια του κ. Τσίπρα στην ελληνική οικονομία, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπόρεσαν να παρουσιάσουν σαν πολύ πιο ήπια την αρκετά αυστηρή πολιτική που εφαρμόζουν στην υπόλοιπη Ε.Ε.

• Τρίτον, στην προσπάθειά του να αποδείξει τη χρησιμότητά του, ο κ. Τσίπρας έγινε ένας χρήσιμος πολιτικός ρολίστας.

Μετέτρεψε την Ελλάδα σε χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών για να στείλει το μήνυμα στην καγκελάριο Μέρκελ ότι μπορεί πλέον να βασίζεται σε αυτόν για το προσφυγικό-μεταναστευτικό και πως δεν θα επαναλάβει τους χειρισμούς του 2015 που οδήγησαν σε μια κρίση που ακόμη παράγει κοινωνικά και πολιτικά αποτελέσματα σε Γερμανία, Αυστρία, Σουηδία και άλλες χώρες.

Ο κ. Τσίπρας ανέλαβε επίσης να διεκπεραιώσει την αμφιλεγόμενη διεύρυνση της Ε.Ε. προς τα Δυτικά Βαλκάνια, ξεκινώντας με τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, η οποία είναι εις βάρος των καλώς εννοούμενων εθνικών συμφερόντων μας και επιβραβεύει το μακεδονισμό-αλυτρωτισμό των Σκοπίων. Μετά το σοκ του Brexit που ισοδυναμεί με οικονομικό και πολιτικό ακρωτηριασμό της Ε.Ε. υπήρχε ανάγκη για έναν αντιπερισπασμό μέσω της επιτάχυνσης της διεύρυνσης προς τα Δυτικά Βαλκάνια. Η επιλογή αυτή θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα λύσει συνολικά για την Ε.Ε. και περνάει από την εθνική ταπείνωση της Ελλάδας υπέρ της ΠΓΔΜ, με υπογραφή, εννοείται, Αλέξη Τσίπρα.

Η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά τον «Λένιν του Αιγαίου», γιατί εφάρμοσε ένα ριζοσπαστικό πείραμα, η αποτυχία του οποίου κόστισε, σύμφωνα με εκτιμήσεις, γύρω στα 100 δισ. ευρώ.

Πληρώνει ακριβά και για το «αγαπημένο παιδί» του κατεστημένου των Βρυξελλών, εφόσον εφαρμόζεται μια αυστηρή δημοσιονομική πολιτική ανεξάρτητα από τα οικονομικά αποτελέσματά της και ο Ελληνας πρωθυπουργός έχει μετατραπεί σε νεροκουβαλητή εθνικιστών των Δυτικών Βαλκανίων, όπως είναι ο Ζάεφ και ο Ράμα.

*Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]