Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε τη μετωπική σύγκρουση της Ρώμης με τις Βρυξέλλες σχετικά με το εάν το έλλειμμα του ιταλικού δημοσίου το 2019 θα είναι 2,4% του ΑΕΠ ή κάτω από το 2% που απαιτεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Για μια πρόβλεψη κάτω της μισής ποσοστιαίας μονάδας του ιταλικού ΑΕΠ, για την οποία μάλιστα κανείς δεν γνωρίζει εάν θα επιβεβαιωθεί, η ευρωζώνη κινδυνεύει να γίνει «Κούγκι».

Η ιταλική κυβέρνηση, που διαπνέεται από στοιχεία έντονου λαϊκισμού, απειλεί τις Βρυξέλλες ότι στις ευρωεκλογές το τοπίο θα είναι εντελώς διαφορετικό ενώ οι κοινοτικοί αξιωματούχοι απαντούν ότι ο οικονομικός «Αρμαγεδδών» βρίσκεται προ των πυλών της Ρώμης.

Η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες και υπό την καθοδήγηση πεφωτισμένων πολιτικών, που δεν έχουν καμία σχέση με τις περισσότερες καρικατούρες που σήμερα κυριαρχούν σε κυβερνήσεις και Κομισιόν, προχωρούσε με βάση τον αμοιβαίο συμβιβασμό.

Το στοιχείο αυτό έχει χαθεί, η «επιβολή» μέτρων είναι η μοναδική πολιτική που ακολουθούν οι Βρυξέλλες, έχοντας κάνει στο παρελθόν τα «στραβά μάτια» τόσο για τα ελλείμματα της Γερμανίας τα πρώτα χρόνια του ευρώ όσο και για τα θηριώδη εμπορικά πλεονάσματα του Βερολίνου τα χρόνια της κρίσης.

Ο μυωπικός τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων της Ευρώπης σε βασικά θέματα, από την οικονομία και την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση μέχρι το μεταναστευτικό, αποτελεί τη βασική αιτία έξαρσης του λαϊκισμού, που απειλεί να πνίξει τις προοδευτικές φωνές της «γηραίας ηπείρου».

Πριν ψέξει κανείς τους λαϊκιστές ηγέτες, καλό είναι να αναζητήσει τους λόγους για τους οποίους εκλέγονται και κυβερνούν. Εκτός εάν κάποιος θεωρεί λογικό να ξεκινήσει οικονομικός πόλεμος στην ευρωζώνη επειδή η πρόβλεψη για το έλλειμμα της Ιταλίας είναι 2,4% και όχι 2%…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]