Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Όταν πνίγηκαν στη Μάνδρα τόσοι άνθρωποι έδειξε το μαρμάρινο πρόσωπό του: Στάθηκε ένα χιλιόμετρο μακριά, πάνω από το δρόμο. Έμεινε ένα τέταρτο κι έφυγε για το αεροδρόμιο της Ελευσίνας, που τον περίμενε το προεδρικό τζετ με αναμμένες μηχανές. Ούτε είδε την καταστροφή ούτε μίλησε με τους πολίτες. Και δεν πήγε ποτέ στη Μάνδρα. Το στοιχειώδες που οφείλει ένας πρωθυπουργός, δήθεν αριστερός, ηθικός πλεονέκτης, δήθεν άνθρωπος του λαού.
Μετά από τόσα λάθη και την τραγωδία της Μάνδρας πίστεψε ότι δεν χρειάζονται πολιτικές, δεν χρειάζεται παρουσία στους δοκιμαζόμενους πολίτες, δεν χρειάζεται απολογία, ούτε μία συγγνώμη, για τα μάτια: Το μόνο που χρειάζεται είναι το επιτελείο στο Μαξίμου, το επιφορτισμένο με την προπαγάνδα, να τον αλείφει τακτικά το λίπος της χήνας για να γλιστράει μέσα από τις καταστροφές που προκαλεί.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Το ίδιο μοντέλο επανέλαβε τη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 με το έκτακτο live show από την αίθουσα επιχειρήσεων της Πολιτικής Προστασίας στην οικτρή κυβερνητική ΕΡΤ. Είχαν περάσει τα μεσάνυχτα. Η φωτιά είχε σβήσει τουλάχιστον δύο ώρες πριν, σβήνοντας από το χάρτη το Μάτι. Οι πυροσβέστες, με τις καμένες μπότες, είχαν ήδη βρει τους πρώτους νεκρούς. Ενημέρωσαν την ηγεσία τους. Τα ΟΥΚ του Λιμενικού, πριν από τις οκτώ το βράδυ, ενημέρωσαν τον Κουρουμπλή ότι υπάρχει νεκρός. Οι αστυνομικοί είχαν βρει νεκρούς. Και ο πρωθυπουργός, ο Τόσκας, ο Τζανακόπουλος, ο Σπίρτζης, η Δούρου τους έκρυψαν κάτω από το χαλί του Μαξίμου.
Ο πρωθυπουργός εμφάνισε τα πάντα υπό έλεγχο. Κανένα λάθος. Συγχαρητήρια μοίραζε που λειτούργησαν όλα άψογα, μόνο μερικά καμένα σπίτια, δήθεν βίλες, λίγα αυτοκίνητα, αύριο θα σηκωθούν τα καναντέρ και πώς θα είναι ο καιρός κι άλλες ερωτήσεις που έδειχναν ότι ο άνθρωπος ήταν πανικόβλητος. Ηξερε τα πάντα.
Πέρασε ακριβώς μια εβδομάδα. Δεν έπαψαν να ηχούν οι οιμωγές στα αυτιά μας από τα video που πληθαίνουν στο Διαδίκτυο αποτυπώνοντας την ανείπωτη τραγωδία. Στον πρωθυπουργό η λέξη συγγνώμη είναι άγνωστη. Πήγε χθες στο χώρο που μαρτύρησαν 91 άνθρωποι σαν κλέφτης, το πρωί, έχοντας εξασφαλίσει ασφαλές περιβάλλον, συνοδευόμενος από δική του κάμερα και τους ανθρώπους του γραφείου του ως… πολίτες.
Αλήθεια, κοιμάται ήσυχος;
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]