ΤΑ ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ θαυµάσια στην αυτοβιογραφία του ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ. Το κλίµα στην Ευρώπη για την Ελλάδα ήταν τότε πολύ βαρύ και ο Eλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε µε τον Ολάντ τον διαβεβαίωσε ότι ήταν έτοιµος να δεχθεί τα πάντα προκειµένου να επιστρέψουν οι δανειστές στο τραπέζι των διαπραγµατεύσεων.

ΜΕΧΡΙ τη βραδιά του δηµοψηφίσµατος οι Συριζαίοι ήταν οι επαναστάτες της Ευρώπης και την εποµένη ο κ. Τσίπρας έλεγε «ναι σε όλα» προκειµένου να τον δεχθούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι βέβαια δεν έχασαν την ευκαιρία και φόρτωσαν τα πάντα στον ελληνικό λαό.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η «διπλωµατία της κότας». Υπάρχει όµως και η έννοια του «κόκορα» στην εξωτερική πολιτική, που καµαρώνει στητός σαν να έχει πετύχει τα πάντα, χωρίς να αντιλαµβάνεται ότι οι µοναδικές που τον ακολουθούν στην παρέλασή του είναι οι δυστυχείς κότες. Ας αφήσουµε όµως στην άκρη την ορνιθολογία, που δεν προσφέρει τίποτα όταν έχουµε να κάνουµε µε τα εθνικά µας θέµατα. Η κυβέρνηση, δυστυχώς, πολλές φορές λειτουργεί ατζαµίδικα στα ζητήµατα εξωτερικής πολιτικής. Και αυτό φαίνεται από την έξαρση της προκλητικότητας της Aγκυρας, τη ραγδαία επιδείνωση των σχέσε;vν µας µε τη Ρωσία, την αναβάθµιση των Σκοπίων στο βαλκανικό χάρτη, τους κινδύνους που δηµιουργούνται ακόµη και σε επίπεδο οικονοµίας µετά τη συµφωνία των Πρεσπών.

Ο ΣΥΝ∆ΕΣΜΟΣ Βιοµηχανιών Βορείου Ελλάδος (οι καλοί βιοµήχανοι, κατά τον κ. Τσίπρα) σηµείωσε ότι πάνω από 4.000 επιχειρήσεις χρησιµοποιούν την επωνυµία του «µακεδονικού» για τα προϊόντα τους και εάν επικυρωθεί η συµφωνία των Πρεσπών θα υπάρξει αµφισβήτηση του εταιρικού τους brand. ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ σε διπλωµατικό επίπεδο θα φανούν σε βάθος χρόνου, γιατί όπως λέει και ο λαός, για να ακολουθήσουµε τη φρασεολογία Κοτζιά, «αλλού τα κακαρίσµατα και αλλού γεννούν οι κότες».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]