Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αυτούς που φλόμωσαν τον κόσμο στις υποσχέσεις, στο νταηλίκι και στον ακατάσχετο βερμπαλισμό ως τον Γενάρη 2015. Μετά, σε τόσο λίγο χρόνο, αποδείχθηκαν ανίκανοι, αναποτελεσματικοί, δειλοί και ψεύτες.

Αυτούς που οι συντηρητικοί πάντοτε κοίταζαν με δέος, λές κι είχαν ενοχές επειδή κρατήθηκε η Ελλάδα έξω από το μπλοκ σοβιετοποίησης των γειτόνων της. Αντί να ανασκουμπωθούν, να ενωθούν, να μελετήσουν την προπαγάνδα των αντιπάλων τους και να τους πετάξουν στη «θάλασσα», τους επέτρεψαν να αλωνίζουν ως αντιπολίτευση, αφήνοντας, ανεμπόδιστοι στο πέρασμά τους, καμένα κτίρια, βομβαρδισμένη Αθήνα και νεκρούς. Λυσσασμένα ήθελαν την εξουσία για να τη φέρουν στα μέτρα τους. Ευτυχώς που είμαστε στην Ε.Ε. κι ακόμη έχουμε αντισώματα.

Θυμηθείτε πού μας έφεραν τον Αύγουστο 2015, μετά από επτά μήνες δήθεν διαπραγμάτευσης. Ιδέα δεν είχαν τι θα πει διαπραγμάτευση! Δήλωναν ότι οι αγορές θα τους παρακαλούν και αυτοί θα παίζουνε ζουρνά και θα βαρούν τα όργανα.

Θυμηθείτε πώς κρατούσαμε την αναπνοή μας μη ρίξουν την Ελλάδα στα βράχια. Κι έκαναν δημοψηφίσμα δήθεν να τρομοκρατήσουν την Ευρώπη ότι «μένουμε ή φεύγουμε». Το αποτέλεσμα; Εκλεισαν τις τράπεζες, που τώρα τις παρέδωσαν στους δανειστές, και ρήμαξαν την αγορά.

Δέστε πού μας έφεραν τον Αύγουστο 2016 οι αριστεροί ιδεολόγοι που υπόσχονταν ευημερία. Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες σε οικτρή οικονομική κατάσταση μένουν χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα. Εκμεταλλεύτηκαν τους πτωχούς τω πνεύματι για να καταλάβουν την εξουσία και ακόμη αφηγούνται το ίδιο παραμύθι, ενώ οι συντάξεις κατάντησαν επιδόματα και η ανάπτυξη γίνεται μπαλάκι από υπουργείο σε υπουργείο. Πότε κλαίει ο Σπίρτζης που υπογράφει, πότε ο Δρίτσας και τώρα απολογείται ο Μπαλτάς, που τον διέταξαν να κάνει το Ελληνικό απέραντο «νεκροταφείο». Θα είναι ο υπουργός που το μοναδικό έργο που «θα του πιστωθεί”» είναι το ανάχωμα που βάζει να μην περάσει η ανάπτυξη.

Θυμηθείτε τώρα και τον Αύγουστο 2014, που η χώρα είχε ξανακερδίσει τη διεθνή αξιοπιστία της, που η κυβέρνηση Σαμαρά είχε βγει στις αγορές, που οι επενδύσεις έρχονταν η μία πίσω από την άλλη. Η οικονομία είχε μπει στη ρότα. Η ανάπτυξη ήταν εδώ. Σήμερα πολλοί είναι αναμέσά μας που ορκίζονται ότι «αυτούς δεν τους ψήφισαν» και καταριούνται τα λόγια τα μεγάλα… Πολύ αργά για δάκρυα. Μπροστά τώρα είναι ο αγώνας της ανατροπής.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου