Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Πρόκειται για κανονικότατο Μνημόνιο, αλλά…. χωρίς χρηματοδότηση. Αυξημένα μέτρα, μειωμένα αντίμετρα και ένα μεγάλο ερώτημα τι θα γίνει με τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας. Νέα λεφτά από τον ESM δεν υπάρχουν, οι αγορές έχουν δείξει ήδη τις διαθέσεις τους εκτοξεύοντας τα spreads και καθιστώντας απαγορευτική όχι μόνο την απόπειρα εξόδου αλλά ακόμα και τη σκέψη. Το «μαξιλαράκι» υπάρχει κι επαρκεί για ένα διάστημα, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβάλει ούτε κατ’ ελάχιστο στη μεγάλη ανάγκη της οικονομίας: την ανάπτυξη. Πρόκειται για ένα καθαρά «αμυντικό» όπλο σε μια χώρα που πνίγεται να βγει στην «επίθεση» της ανάπτυξης. Χρήσιμο μεν, άχρηστο δε για τη ζωτική ανάγκη της χώρας.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή -και στο πλαίσιο της ίδιας «αμυντικής» λογικής- η κυβέρνηση στραγγίζει όλα τα Ταμεία του δημόσιου τομέα και τα συγκεντρώνει όλα σ’ ένα Ταμείο, το οποίο προφανώς ελέγχει καλύτερα. Ολα δείχνουν πώς ακριβώς σκέπτεται η κυβέρνηση. Κλείνεται στην άμυνα για να αποκρούει ό,τι μπορεί και με στόχο να «φάει» όσο το δυνατόν λιγότερα γκολ. Το να βάλει και κάποιο είναι μακριά από τη λογική της. Κι έξω από τις προθέσεις της. Συγκεντρώνει δυνάμεις και οχυρώνεται για να αποκρούσει τους «κακούς», εντός κι εκτός της χώρας. Παίζει το απεχθέστερο είδος «πολιτικού ποδοσφαίρου» που έχει παιχθεί ποτέ και το σκαρφίστηκαν οι Ιταλοί, όταν είχαν τη χειρότερη ομάδα της ιστορίας τους. Το κατενάτσιο.

ΥΠΟ ΜΙΑ έννοια είναι λογική η επιλογή του Α. Τσίπρα. Σε μια περίοδο που τρώει το ένα γκολ μετά το άλλο σε όλους τους τομείς, το πρώτο που σκέπτεται κανείς είναι πώς να σταματήσει το κακό. Το πραγματικό κακό όμως για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό είναι ότι η αποκαμωμένη οικονομικά και συναισθηματικά ελληνική κοινωνία δεν «τρώει» άλλο το «λιγότερο κακό». Διψάει και πεινάει για καλό. Εξαντλημένη από την 8ετή αιματηρή προσπάθεια, έχει ανάγκη από τη σταδιακή βελτίωση και τη βάσιμη ελπίδα ότι έρχονται «καλύτερες μέρες».

Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ, αποδεδειγμένα πλέον, δεν έχει ούτε ιδέες ούτε την ικανότητα, ούτε τη γνώση, ούτε την αντοχή πια. Το ίδιο «κουρασμένη» είναι και η κυβέρνησή του, αλλά και το κόμμα του που έχει «καταπιεί» τη μια ταπείνωση μετά την άλλη. Τώρα που το «παραμύθι» για την αποτροπή της νέας περικοπής των συντάξεων αποδείχθηκε «χωρίς δράκο», οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να περνούν σε άλλη πίστα. Πόσω μάλιστα όταν θα κληθούν να ξαναψηφίσουν τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση του ΕΝΦΙΑ και την ενεχυρίαση με ενδεχόμενη ρευστοποίησης 25 δισ. από τη δημόσια περιουσία, στην περίπτωση που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί το δάνειο των 86 δισ.

ΟΣΟ «κολλημένοι» με την καρέκλα κι αν είναι, δεν βρίσκονται στην αρχή της «επανάστασης», τότε που φρέσκοι ακόμα τα ψήφιζαν και τα «κατάπιναν» όλα αμάσητα. Τώρα βρίσκονται προς το τέλος. Η επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη και η βελτίωση ή η αλλαγή δεν ήρθαν. Ή μάλλον ήρθαν, αλλά προς την ανάποδη κατεύθυνση. Επιδεινώθηκαν όλα. Εκτός από το βιοτικό επίπεδο των πολύ ημετέρων. Αυτό το «μίγμα» έχει γίνει εκρηκτικό: «Τσαλακωμένες» συνειδήσεις και αξιοπρέπειες, χωρίς αντίκρισμα για τα φτωχότερα στρώματα και τη φτωχοποιημένη μεσαία τάξη. Το κατενάτσιο του Α. Τσίπρα προσπαθεί ν’ αντιμετωπίσει κι αυτόν τον κίνδυνο. Την «απειθαρχία των ντροπιασμένων».

Pride γιατί;

Όλα τα πάρτι είναι ωραία, ιδιαίτερα όταν είναι και κεφάτα. Πόσω μάλλον αν όπως το Σάββατο, στο Σύνταγμα, το κέφι στο Athens Pride 2018 η γιορτή αφορούσε τα δικαιώματα ανθρώπων που έχουν υποστεί μπούλινγκ λόγω της σεξουαλικής τους προτίμησης. Η γιορτή στο Σύνταγμα ήταν μια γιορτή για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ανεξαρτήτως των υπερβολών και της επιδειξιομανίας ορισμένων το νόημα της γιορτής δεν χάλασε. Χάλασε μόνο από την προσπάθεια κάποιων να επιβάλουν τη διαφορετικότητά τους σαν κάτι «ανώτερο». Χάλασε όταν επιχειρήθηκε η ολική αντιστροφή. Και όλοι οι άλλοι να αντιμετωπιστούν σαν κάτι το υποδεέστερο, το λιγότερο σημαντικό κι ίσως και το λιγότερο κανονικό. Μα η ισότητα των ανθρώπων απέναντι στα δικαιώματά τους αυτό ακριβώς θέλει να διασφαλίσει: Η διαφορετικότητα του καθενός/καθεμιάς είναι απολύτως σεβαστή και διασφαλισμένη. Υπ’ αυτή την έννοια γιατί το «pride»; Προς τι η υπερηφάνεια; Σε σχέση με τι και με ποιους; Γιατί κάπως έτσι τέθηκε. Ο καθένας/καθεμία είτε straight είτε trans είτε gay είτε οτιδήποτε άλλο, μπορεί απλώς να είναι υπερήφανος/η γι’ αυτό που είναι. Δεν χρειάζεται να νιώθει «πιο περήφανος». Και πολύ περισσότερο να το διατυμπανίζει…

«Η καλύτερη επιλογή για τον ΟΑΣΘ» -1

Όταν ο Στ. Παππάς δήλωνε, ότι ήταν «η καλύτερη επιλογή για τον ΟΑΣΘ», τα λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη δεν έμπαζαν νερό όταν έβρεχε και περνούσαν πιο συχνά από τις στάσεις. Επί των ημερών του κ. Παππά, ο ΟΑΣΘ δεν έγινε καλύτερος. Αντιθέτως έγινε χειρότερος κι αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι Θεσσαλονικείς. Αυτό που έγινε όμως με το σύστημα τηλεματικής του Οργανισμού ξεπερνά κάθε όριο προχειρότητας και ανικανότητας. Η σύμβαση με την εταιρία που συντηρούσε το σύστημα ενημέρωσης για την ώρα και το χρόνο διέλευσης των λεωφορείων είχε λήξει πάνω από ένα χρόνο. Κι όμως η διοίκηση αμελούσε να αντιμετωπίσει το κενό που δημιουργήθηκε…

«Η καλύτερη επιλογή για τον ΟΑΣΘ» -2

Αλλά κι όταν αποφάσισε να ασχοληθεί τα έκανε κυριολεκτικά μαντάρα. Κατακύρωσε το διαγωνισμό σε μια εταιρία σεκιούριτι, η οποία είχε στον τίτλο της τον όρο «τηλεματική», αλλά δεν ήξερε το λογισμικό με το οποίο λειτουργούσε το σύστημα! Αποτέλεσμα, να ψάχνουν τώρα τον «πηγαίο κωδικό», που τον έχει η προηγούμενη εταιρία. Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η εταιρία έχει πουλήσει το λογισμικό της σε αρκετές χώρες της Ευρώπης. Αλλά στον κ. Παππά δεν έκανε…

Από «νίκη» σε «νίκη»

Μεγάλη απογοήτευση επικρατεί στο Μ. Μαξίμου γιατί το τηλέφωνο του Α. Τσίπρα δεν έχει χτυπήσει και να είναι ο Ζ. Ζάεφ. Οχι μόνο γιατί ένας παρ’ ολίγον θρίαμβος δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά και γιατί-μαζί με όλο το οικοδόμημα-καταρρέει και το τελευταίο επικοινωνιακό εύρημα του Μ. Μαξίμου. Οτι δηλαδή «ο Ντιμιτρόφ είναι ο Σαμαράς των Σκοπίων». Ενα «εύρημα» που αν μη τι άλλο θα επέτρεπε στον Α. Τσίπρα και τον Ν. Κοτζιά να ισχυριστούν ότι δεν φταίνε αυτοί αλλά οι εθνικιστές της ΠΓΔΜ. Χθες όμως Ζάεφ και Ντιμιτρόφ βγήκαν με ενιαία στάση και γραμμή σε μια εμφανή προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν κινούνται σε διαφορετική, αλλά στην ίδια γραμμή. Οι μέχρι στιγμής χειρισμοί των Ελλήνων μαθητευόμενων μάγων της διπλωματίας, μ’ έναν μυστήριο τρόπο καταλήγουν να φέρνουν μονίμως το μπαλάκι στην ελληνική πλευρά.

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Φέτος στις παραλίες γιατί κυκλοφορούν πολλά τατουάζ με ανθρώπους;

2. Με πόση άνεση και θράσος η Καφαντάρη αρνήθηκε (τρις) όταν ρωτήθηκε αν ο άνδρας της έχει διοριστεί διευθύνων σύμβουλος σε νεοπαγή δημόσιο οργανισμό;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]