Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Εκεί λοιπόν μεταξύ άλλων μπήκε στο τραπέζι και μια ιστορία με τρεις πρωταγωνιστές, η οποία έχει ως εξής:

Την πρώτη μέρα στη δουλειά του ο νεοεισερχόμενος δημόσιος υπάλληλος μπαίνει με διάθεση να τα αλλάξει όλα. Τα «Θα πατάξω τη γραφειοκρατία», «Θα μεταρρυθμίσω την υπηρεσία», «Θα τα αλλάξω άρδην όλα» είναι μόνο λίγες από τις πολλές εκφράσεις που περιγράφουν τις διαθέσεις του και το ασυγκράτητο του χαρακτήρα του. Και ενώ οι διαθέσεις ενισχύονται από τη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων του, ξαφνικά, λίγο πριν αρχίσει να ενεργεί και ενώ έχει μάθει ολόκληρος ο όροφος, μην πω ολόκληρο το κτίριο, τις διαθέσεις του νεοεισερχόμενου υπαλλήλου για αλλαγή, ο νεοεισερχόμενος αισθάνεται ένα ελαφρύ, προειδοποιητικής φύσεως, χτύπημα στην πλάτη. Το ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη προέρχεται από τον «αρχαιότερο» στην υπηρεσία υπάλληλο και συνοδεύεται από τη φράση: «Ηρέμησε, χαλάρωσε, δεν ήρθες εσύ εδώ να τα αλλάξεις όλα». Την επόμενη μέρα απτόητος ο νεοεισερχόμενος συνεχίζει δίχως καμία έκπτωση τις ορέξεις του για σαρωτικές αλλαγές, τις οποίες θα επιφέρει ο ίδιος και μόνο ο ίδιος, μέχρι να ξανανιώσει το γνωστό χτύπημα στην πλάτη το οποίο συνοδεύεται και από τη γνωστή φράση. Το σκηνικό συνεχίζει να επαναλαμβάνεται μέχρι που μετά από καιρό έρχεται στην υπηρεσία ένας νέος υπάλληλος με τις ίδιες διαθέσεις για μεταρρυθμίσεις και αλλαγή.

Ακολουθώντας ακριβώς την πεπατημένη των δηλώσεων και του θορύβου των αλλαγών που θα επιφέρει στην υπηρεσία κάποια στιγμή, ο νέος νεοεισερχόμενος αισθάνεται ένα ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη το οποίο συνοδεύεται από τη φράση «ηρέμησε, χαλάρωσε, δεν ήρθες εσύ εδώ να τα αλλάξεις όλα», μόνο που αυτή τη φορά δεν πρόκειται για τον αρχαιότερο της υπηρεσίας αλλά για τον παλιό νεοεισερχόμενο που έχει πλέον παλιώσει και χτυπάει στην πλάτη τον καινούργιο! Αυτός, αγαπητέ μου, είναι ο τρόπος που λειτουργεί το Δημόσιο, σχολίασε εν κατακλείδι το πρόσωπο που εξιστόρησε την ιστορία.

Πίσω στο σήμερα, τώρα, ψηφίζονται νόμοι για την αποπολιτικοποίηση του κράτους από μια κυβέρνηση η οποία είχε δεσμευθεί μεταξύ άλλων ότι θα πατάξει το πελατειακό κράτος προκειμένου να αποκτήσουμε επτέλους μια χρηστή Δημόσια Διοίκηση. Δυστυχώς όμως όχι μόνο δεν εφαρμόζονται αλλά παραβιάζονται και μάλιστα με τρόπο προκλητικό. Πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό με τις θέσεις των διοικητικών και τομεακών γραμματέων. Ενώ βάσει νομοθεσίας ήταν σαφές ότι οι θέσεις αυτές έπρεπε να προκηρυχθούν, οι περισσότερες από αυτές, αντί να προκηρυχθούν με διαφανή και αξιοκρατικά κριτήρια, κατέληξαν να φωτογραφηθούν.

Να κοπούν και να ραφτούν δηλαδή στα προσόντα των ατόμων που κατέχουν ήδη τις θέσεις αυτές. Αντί δηλαδή να έχουμε άτομα με προσόντα για τις θέσεις, καταλήξαμε να έχουμε θέσεις με προσόντα για τα άτομα που ήδη τις κατέχουν. Αδιάσειστο δείγμα κάλυψης των ημετέρων και μόνο! Δυστυχώς όμως για τη σημερινή κυβέρνηση η διαδικασία αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη από το μικροσκόπιο των «κακών» εταίρων, οι οποίοι εντόπισαν τη συγκεκριμένη λοβιτούρα και απαίτησαν να επαναπροκηρυχθούν οι θέσεις κανονικά.

Συνοψίζοντας καταλήγω πως χρηστή Δημόσια Διοίκηση και απαλλαγμένη από πελατειακές και αναχρονιστικές λογικές, χωρίς αξιολόγηση συνδεδεμένη με την αποτελεσματικότητα του κάθε υπαλλήλου και την αξιοκρατία της κάθε διαδικασίας, δεν θα μπορέσει ποτέ να υπάρξει!

Και λίγο πριν από το κλείσιμο αναρωτιέμαι αν τελικά φταίει ο νεοεισερχόμενος υπάλληλος, πολιτικός, δημόσιος λειτουργός που υποκύπτει στο χτύπημα στην πλάτη και σε ό,τι αυτό συνεπάγεται και έτσι γίνεται μέρος ενός πελατειακού συστήματος με βαθιές ρίζες μέχρι και σήμερα που μιλάμε ή αν απλά φταίει το ότι το «νέο» αποδείχτηκε πιο παλιό και από το παλιό.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]